Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*
ΘΥΜΑΣΤΕ τι συνέβαινε τότε, κατά τη διάρκεια των 150 ημερών της… «περήφανης» και πλούσιας σε δημιουργική ασάφεια διαπραγμάτευσης; Οποιος τολμούσε να ψελλίσει ότι η κυβέρνηση της πρώτης φοράς Αριστερά έσπρωχνε τη χώρα στον γκρεμό του Grexit χαρακτηριζόταν ως τρόικα εσωτερικού, προδότης, τσολάκογλου, υπάλληλος του Σόιμπλε και με το άκρως ειρωνικό και υποτιμητικό «μενουμευρωπαίος» τις ημέρες του ψευδοδημοψηφίσματος.
ΤΟ ίδιο συμβαίνει και τώρα. Το Μαξίμου πουλάει ακριβώς τον ίδιο σανό. Σύμφωνα με τα κυβερνητικά στελέχη, όποιος υποστηρίζει τις Πρέσπες είναι δημοκράτης, μετριοπαθής, φιλελεύθερος, ευρωπαϊστής, ενώ όποιος διαφωνεί είναι φασίστας, ακραίος, οπισθοδρομικός, εθνικιστής.
ΒΕΒΑΙΑ, οι πολίτες είδαν πού κατέληξε η «επανάσταση» του 2015 και τι υποστηρίζουν τώρα όσοι υποτίθεται θα έσκιζαν τα Μνημόνια και θα «σκότωναν» την τρόικα. Δυστυχώς, μελλοντικά η χώρα θα βρεθεί σε δύσκολη θέση με αιτία την εξαιρετικά κακή και ετεροβαρή προς τα εθνικά συμφέροντα «λύση» του Σκοπιανού.
ΟΙ Σκοπιανοί τι ζητούσαν; Να μπουν στο ΝΑΤΟ και να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαδικασίες για την Ε.Ε. Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου όχι μόνο τους έδωσε το «διαβατήριο», αλλά τους παραχώρησε και την υποτιθέμενη «μακεδονική» ταυτότητα και γλώσσα.
ΤΩΡΑ τα παραμύθια της ρηματικής διακοίνωσης περί νοτιοσλαβικής οικογένειας γλωσσών και πολιτών της Βόρειας Μακεδονίας θα τελειώσουν με την αυριανή κύρωση της συμφωνίας. Ο Ζάεφ και ο κάθε πολιτικός των Σκοπίων θα μιλάει πλέον ανενόχλητος σε όλα τα διεθνή φόρα ως «Μακεδόνας» για τη «Μακεδονία» και, μάλιστα, σε άπταιστα «μακεδονικά». Τελεία και παύλα.
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
ΑΣ σκεφτούμε κάτι εξαιρετικά απλοϊκό. Στις μνημονιακές διαπραγματεύσεις όλων των κυβερνήσεων από το 2010 έως σήμερα οποιοσδήποτε πολιτικός μπορεί να ισχυριστεί ότι ως μικρή και χρεοκοπημένη χώρα δυστυχώς δεν είχαμε περιθώρια να κερδίσουμε όταν διαπραγματευόμασταν με τους πλούσιους, ισχυρούς και μεγάλους.
ΤΑ ίδια ισχύουν πάνω-κάτω εδώ και δεκαετίες σε σχέση με τις παράνομες και παρανοϊκές διεκδικήσεις της Τουρκίας. Και σε αυτή την περίπτωση ως πιο μικρή και αδύναμη χώρα, οι κυβερνήσεις προσπαθούν -επιτυχώς είναι η αλήθεια- να επιδεικνύουν ψύχραιμη στάση και να μην δυναμιτίζουν το κλίμα, χωρίς βέβαια ποτέ να κρύβουν ότι αν χρειαστεί η Ελλάδα θα αντιδράσει δυναμικά. Τα ίδια ισχύουν και σε διαπραγματεύσεις για ενεργειακά, εξοπλιστικά και διεθνή ζητήματα είτε με τις ΗΠΑ είτε με τη Ρωσία.
Η μοναδική φορά που ήμασταν σε μια διαπραγμάτευση οι μεγάλοι και ισχυροί ήταν στη διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση των Σκοπίων. Και, όμως, η τελική συμφωνία δείχνει ότι οι Σκοπιανοί πήραν και με το παραπάνω όσα ζήτησαν, ενώ η Ελλάδα δεν κέρδισε τίποτα. Γι’ αυτό και υπάρχουν ξεκάθαρες κυβερνητικές ευθύνες. Γι’ αυτό και το 70% των πολιτών δεν συμφωνεί με τις Πρέσπες. Εκτός κι αν ο Αλέξης Τσίπρας κάνει τέτοιο δώρο στους χρυσαυγίτες διαλαλώντας από εδώ και από εκεί πως το 70% της κοινωνίας είναι ακροδεξιοί.
ΣΕ… δέκα ίσως και παραπάνω χρόνια μπορεί όντως οι Ελληνες πολίτες να μην θυμούνται τη συμφωνία των Πρεσπών. Θα τη θυμούνται όμως οι πολιτικοί της «Βόρειας Μακεδονίας». Και, δυστυχώς, μέχρι τότε θα έχουν ήδη υπάρξει σημαντικές διαφοροποιήσεις στα σύνορα των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας με την Αλβανία να πρωτοστατεί στις… διεργασίες. Τότε, θα φανεί οριστικά πού μας έμπλεξαν οι Πρέσπες.
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]