Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Μετά από 40 χρόνια, γράφω ότι ο Αντώνης Λιβάνης είναι και ο πιο έντιμος άνθρωπος, που στάθηκε ως το τέλος στον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν υπάρχει δημοσιογράφος στο πολιτικό ρεπορτάζ, εντός και εκτός Ελλάδας, που να μην έχει ζητήσει συνέντευξη από τον Αντώνη Λιβάνη. Είναι αυτός που ξέρει πολλά. Μάλλον, αυτός που τα ξέρει όλα, από το 1964, που ο Ανδρέας κυριαρχούσε στο πολιτικό σύστημα.

Φίλοι του Λιβάνη -τιμή μου που με συγκαταλέγει ο ίδιος σε αυτούς- τον έχουμε επανειλημμένα παρακαλέσει να γράψει τα απομνημονεύματά του. Για τον ιστορικό του μέλλοντος. Δεν φαντάζεστε πόσες ανάλογες προσφορές έχει δεχθεί, αλλά και δεν φαντάζεστε το βλέμμα του όταν τις ακούει. Ωσπου μου είπε εκείνο το περίφημο: «Ούτε στον τάφο δεν θα μιλήσω»… Ωστόσο, μιλάει για την πορεία της χώρας σε όποιους εμπιστεύεται. Δεν χρησιμοποιεί χαρακτηρισμούς, ούτε αφορισμούς στο λόγο του. Είναι επιεικής, μειλίχιος. Σοφός. Δεν απέδωσα ποτέ συζητήσεις μας σε κείμενό μου. Ομως, ομολογώ ότι η δική του ματιά, μου είναι πολύτιμη.

Στο φετινό ετήσιο προσκλητήριο των «λιβανέζων» ήμουν απούσα. Επέστρεψα μεσάνυχτα από το εξωτερικό. Ομως, χθες το πρωί, διαβάζοντας «καλοπροαίρετες» ενημερωτικές σελίδες, στο Διαδίκτυο, κατάλαβα ότι κάποιοι ήθελαν να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Η πολύχρονη παρουσία της Φώφης στη γιορτή του φίλου του πατέρα της, που αγαπά από μικρό παιδί… έγινε «συνάντηση με μήνυμα» με τον Τσίπρα! Πάμε από την αρχή: Τα τελευταία χρόνια, ο Αντώνης δεν δέχεται στο σπίτι του, αλλά σε κτίριο που προσφέρεται για κοινωνικές εκδηλώσεις. Στη γιορτή του συναντώνται το όλον ΠΑΣΟΚ και νεοδημοκράτες και αριστεροί έχοντες κοινή «ταυτότητα»: Φίλοι Αντώνη!
Φέτος, για πρώτη φορά, πήγε και του ευχήθηκε η… μισή κυβέρνηση, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό. Αλλά δεν ξέρει ο Αλέξης τι ευεργετικό θα ήταν για τον ίδιο, για τους υπουργούς του -Εξωτερικών, Εσωτερικών, Οικονομικών και Παιδείας- αν συμβουλεύονταν πότε πότε τον Αντώνη Λιβάνη. Πόσα κολοσσιαία λάθη θα είχαν αποφευχθεί και πόσο ηπιότερο θα ήταν το πολιτικό κλίμα για το Μακεδονικό, αντί του διχασμού που καλλιεργεί η κυβέρνηση, προς σωτηρίαν της.

Πἀντως, η σπέκουλα για δήθεν «ζύμωση» Γεννηματά – Τσίπρα, πέραν του «γεια σου, Αλέξη», είναι ενδεικτική της αγωνίας που διακατέχει το Μαξίμου. Αν η Γεννηματά ήθελε συνάντηση με τον πρωθυπουργό θα ζητούσε άδεια; Αλλά, όπως είπε στον χιουμορίστα Φλαμπουράρη, που της είπε ότι είχε δημιουργήσει συνωστισμό στην είσοδο -όλοι έσπευδαν να τη χαιρετήσουν- «πάντα εγώ θα σας μπλοκάρω». Και το εννοεί…

Υστερόγραφο

Στην επόμενη γιορτή του Αντώνη Λιβάνη, ο Αλέξης θα βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Του προτείνω να τον συμβουλεύεται. Ποτέ δεν είναι αργά…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]