Στην πράξη αποδείχθηκε ότι οι φήμες των περιθωριακών ακροδεξιών ΜΜΕ στις ΗΠΑ γύρω από την υγεία της Χίλαρι Κλίντον δεν ήταν εντελώς αβάσιμες – ασχέτως αν κινούνταν εκτός των ορίων της πολιτικής ευπρέπειας και της δεοντολογίας.

Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ο πανάρχαιος άγραφος κώδικας της εξουσίας επιτάσσει να μην υπάρχει ιατρικό απόρρητο για τους ανθρώπους που χειρίζονται τις ζωές ανθρώπων και τις τύχες λαών. Κατά μείζονα λόγο αυτό ισχύει στις δημοκρατίες, γιατί στα απολυταρχικά καθεστώτα μπορεί να περάσουν μέρες ή και εβδομάδες προτού μάθει ο λαός ότι ο «πατερούλης» του έχει αποδημήσει εις Κύριον (βλέπε το πρόσφατο παράδειγμα του προέδρου του Ουζμπεκιστάν, Ισλάμ Καρίμοφ).

Μερικές φορές τα φυσικά ελαττώματα του ηγέτη είναι τόσο οφθαλμοφανή ώστε να υπόκεινται σε αυτόματη κρίση. Οι Μακεδόνες τον 4ο αι. π.Χ. δεν είχαν αντίρρηση να έχουν βασιλιά έναν κοντό, στραβοκάνη και τυφλό από το ένα μάτι, δεδομένου ότι ήταν ο Φίλιππος. Κατ’ αναλογία ούτε οι Αμερικανοί στα μέσα του 20ού μ.Χ. αιώνα πειράχτηκαν που τους οδήγησε στη μάχη κατά των ναζί ένας αδύναμος γέρος καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ.

Το πρόβλημα είναι τα «κρυφά» προβλήματα υγείας, που μπορούν να λυγίσουν τους ώμους του ηγέτη την κρίσιμη ώρα και να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς – ιδίως τους δεύτερους, που είναι και εχθροί της χώρας. Ολοι οι άνθρωποι δικαιούνται να πάθουν στη ζωή τους μια γρίπη, μια υπερκόπωση, μια πνευμονία, βρε αδελφέ, είτε κατοικοεδρεύουν στον Λευκό Οίκο είτε όχι. Αλλά το πρόβλημα της Χίλαρι είναι ακριβώς το ίδιο με της γυναίκας του Καίσαρα. Δεν αρκεί να είναι υγιής, πρέπει και να φαίνεται…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου