Mετά από τη δικαστική εμπειρία που απόκτησε με την καταδίκη του 13-0, θεωρεί ότι καταγγέλλοντας τον τέως αρχηγό του -παρείχε και στήριξη και ενθουσιώδεις εναγκαλισμούς- έδινε εχέγγυα υπακοής στη νέα τάξη πραγμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.

Εγώ διαφωνώ, όχι, φυσικά, με τη -σωστή- απόφασή τους να μην τρέχουν και στα δικαστήρια τον Κασσελάκη, αλλά ότι… «έκοψαν» τον Παππά. Ελπίζω, σύντομα, επειδή είναι ο πλέον έμπειρος, ως «το παιδί για όλες τις δουλειές»- θυμάστε το ταξίδι στη Βενεζουέλα για «ζαρζαβατικά» που, δυστυχώς, στέφθηκε από οικτρή αποτυχία, γιατί πολλά μπορείς να πεις για τον σύντροφο Μαδούρο, αλλά βλάκα δεν το λες- να του βρουν κάποια εσωκομματική δουλειά να απασχολείται. Αν δεν του βρουν, θα τη βρει μόνος του και θα είναι πολύ χειρότερα. Να με θυμηθούν.

Ορθώς, λοιπόν, αποφάσισε η ηγετική ομάδα του εναπομείναντος, ως τώρα, ΣΥΡΙΖΑ να μην τραβήξει περαιτέρω το σκοινί στα δικαστήρια, επειδή τέτοιου είδους θέματα δεν προοιωνίζονται και καλά ξεμπερδέματα. Πολλώ δε μάλλον, όταν ο Σκέτος είχε απειλήσει, μετ΄ επιμονής την Κουμουνδούρυ με «μαύρα ταμεία». Πού ξέρουν, αν δεν επανέλθει. Και με χαρτιά! Ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει καμία αρμόδια δικαστική αρχή από εκείνες που ελέγχουν τα «πόθεν έσχες» ή το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, να εξετάσουν αυτοβούλως το ζήτημα. Δεν το βλέπω, αλλά και τι χάνω να ρίξω μια ιδέα;

Πιστεύω ότι μετά την οπισθοχώρηση των «87 έως 100» ούτε και ο Σκέτος θα καταθέσει τη μήνυση, με την οποία τους έχει απειλήσει  για συκοφαντία, δυσφήμηση κ.λπ. Λες και δεν έκανε ο ίδιος ό,τι του περνούσε από το δικό του χέρι για την… αυτοδυσφήμησή του!

Το ζήτημα, πάντως, που έχει προκύψει, μετά το γνωστό «Δελφινάριο», είναι ότι με την αποχώρηση των τεσσάρων βουλευτών, ο τίτλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κρέμεται από την Τζάκρη, η οποία παρουσιάζεται ότι βιώνει μια κατάσταση που μπορεί να περιγραφεί ως ακολούθως: «Μένει, ώσπου να φύγει». Πού να φανταζόταν αυτά τα μεγαλεία η κυρία Τζάκρη, που είχε διαπρέψει ως υφυπουργός Γεωργίας. Είχε δε καταδεχτεί να συναντήσει στα χωράφι  της Ημαθίας τους καλλιεργητές ροδάκινων, προκειμένου να ακούσει τα προβλήματά τους.

Αυτοί της είπαν τις ανησυχίες και τα παράπονά τους για τις ποικιλίες των ροδάκινων που είχαν καταστραφεί και εκείνη για να τους τιμήσει, υποθέτω, είχε φορέσει τα πανάκριβα και δωδεκάποντα «λουμπουτέν» της, στα χωράφια. Αδυνατώ να σας βεβαιώσω, αν τους ανακούφισε η στιλιστική επιλογή της…