Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Mε τον αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού και τον Τάκη Τσουκαλά. Κι όμως, ο πρωθυπουργός της χώρας τούς επέλεξε σαν «συνομιλητές» ή σαν όχημα είτε για «να κάνει πλάκα της κερκίδας» στον Κυριάκο Μητσοτάκη είτε για να φρεσκάρει το αντιρατσιστικό προφίλ του, το οποίο έχει λερωθεί από τις λάσπες της Μόριας. Προφανώς ο Αλ. Τσίπρας νιώθει πιο οικεία με το θαυμαστό κόσμο του ποδοσφαίρου.

ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ όμως να είναι εντυπωσιακό με τι νιώθει πιο άνετα και πού αισθάνεται ότι υπερέχει ένας πρωθυπουργός. Αισθάνεται άνετα στην κερκίδα και νιώθει ότι υπερέχει στην καφενειακή πλάκα πριν ή μετά το ματς. Περί ορέξεως και προσωπικών προτιμήσεων δεν πέφτει λόγος σε κανέναν. Οταν όμως αυτές οι προτιμήσεις φεύγουν από την αυστηρά ιδιωτική σφαίρα και διεκδικούν να γίνουν δημόσιος ή κοινοβουλευτικός λόγος, επισκιάζοντας μάλιστα οτιδήποτε άλλο, τότε υπάρχει ένα θέμα.

Οχι μόνο επιπέδου. Αλλά διαρκούς διολίσθησης σε μια απλουστευτική και οπαδική αργκό, η οποία δεν προάγει την ουσιαστική αντιπαράθεση, αλλά «συσπειρώνει» τους «στρατούς» της «θύρας 13» εναντίον της «θύρας 7» ή τούμπαλιν. Ηταν εντυπωσιακό το γεγονός ότι την επόμενη μέρα της συζήτησης στη Βουλή για την αναθεώρηση του Συντάγματος, τα «συστημικά μέσα» που στηρίζουν ανοικτά την κυβέρνηση, αξιολόγησαν ως «κορυφαία ατάκα» του Αλ. Τσίπρα, με την οποία μάλιστα «τάπωσε» τον Μητσοτάκη, την ατάκα για τον «πρόεδρο του Εδεσσαϊκού». Κι δεν είναι καθόλου απίθανο ότι εκείνη την ώρα που την έλεγε, σε κάποια αίθουσα του γραφείου του πρωθυπουργού στη Βουλή, όπου ήταν μαζεμένοι οι συνεργάτες του, να ακούστηκε η ενθουσιώδης ιαχή «γκοοολ».

ΚΑΙ ΜΕΤΑ άρκεσε μια αθλιότητα και μια ασχήμια του Τ. Τσουκαλά σε βάρος του αδελφού του Γιάννη Αντετοκούμπο, Θανάση, ώστε ο πρωθυπουργός να φωτογραφηθεί με τη φανέλα του Ελληνα star του NBA, επιδεικνύοντας τον αντιρατσισμό του! Ηταν η χρυσή επικοινωνιακή ευκαιρία ο πρωθυπουργός της χώρας να ανοίξει ουσιαστικά διάλογο με τον «άντε γεια».

ΔΕΝ ΕΧΕΙ απομείνει η παραμικρή αμφιβολία ότι η Βουλή που προέκυψε και από τις δυο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 είναι μακράν η χειρότερη της Μεταπολίτευσης. Ανθρωποι από το πουθενά -αυτό θα μπορούσε να είναι και καλό-, χωρίς Παιδεία και μόρφωση, αρκετοί ανεπάγγελτοι, με αγοραία συμπεριφορά «καφενείου» και πολλοί εκλεγμένοι με ελάχιστες ψήφους, συνέθεσαν τη Βουλή που έχει ρίξει το επίπεδό της στα τάρταρα. Πόσω μάλλον, όταν σε αυτή την άθλια επίδοση υπάρχει η πρόθυμη συνδρομή τραμπούκων της Χ.Α. Κι όπως ισχύει παντού, τον τόνο τον δίνει τις περισσότερες φορές η πλειοψηφία. Η οποία καθοδηγείται και διαπαιδαγωγείται από τη συμπεριφορά της ηγεσίας της.

ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ πρόβλημα όμως δεν είναι κυρίως η ποιότητα της Βουλής. Το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι αυτή η νοοτροπία και η συμπεριφορά επιστρέφουν και διαχέονται ξανά στην κοινωνία. Εχουν πληθύνει οι μιμητές των άξεστων και «τσαμπουκαλίδικων» συμπεριφορών «τύπου Πολάκη». Περισσότεροι νιώθουν ότι είναι σοβαροί, μιμούμενοι τον εξυπνακισμό «τύπου Τσίπρα». Πιο πολλοί αισθάνονται την άνεση να μη σέβονται και να μην τηρούν τον νόμο, βλέποντας να κυριαρχεί το «δόγμα Ρασπούτιν». Κι είναι περισσότεροι όσοι πιστεύουν πως δεν χρειάζεται η αριστεία και ότι αρκεί το «κομματικό βύσμα» για να βολευτούν. Αφού βλέπουν τις «καριέρες τύπου Καρανίκα» και «τύπου Κατερίνες του ΣΥΡΙΖΑ» και παίρνουν γραμμή από το «δόγμα Γαβρόγλου» για την ήσσονα προσπάθεια.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ κυβέρνηση δεν θα βρει μπροστά της μόνο μια ναρκοθετημένη οικονομία και μια σειρά σκανδαλωδών υποθέσεων, που χρήζουν ποινικής διερεύνησης. Θα βρει και μια ακόμα πιο διαλυμένη και «χαλαρή» κοινωνία, επηρεασμένη από το «ηθικό μειονέκτημα» των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.

«ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ», «όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν», «και λίγα τους κάνανε» είναι μερικά μόνο απ’ αυτά που λέχθηκαν και γράφτηκαν, όταν προχθές το πρωί προπηλακίστηκε και δέχθηκε τραμπουκισμούς η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ που πήγε να καταθέσει στεφάνι στο Πολυτεχνείο. Και βέβαια, όσοι τα είπαν ή τα έγραψαν αυτά, είχαν κατά νου τα όσα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση. Είτε στην πλατεία με τους «αγανακτισμένους», που ξαφνικά τους κατάπιε το… Δημόσιο. Είτε έξω από τη Βουλή που ζητούσε να καεί. Είτε με την τότε άρνησή του να καταδικάσει απερίφραστα αντίστοιχα φαινόμενα βίας και τρομοκρατίας. Είτε με την τραμπούκικη ρητορική που είχε υιοθετήσει, εξαγριώνοντας κι άλλο τους ήδη θυμωμένους ανθρώπους.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ περί τεράστιου λάθους. Η βία, οι προπηλακισμοί, οι τραμπουκισμοί και η ανελευθερία πρέπει να καταδικάζονται πάντα κι απ’ όποιους και αν προέρχεται ή όποιο κι αν είναι το εκάστοτε θύμα τους. Δεν νοείται προτίμηση και ελαστικότητα, ανάλογα με το θύτη και το θύμα. Κι αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Εγινε κυβέρνηση εξαπατώντας, αλλά κάνοντας και την κοινωνία ζούγκλα. Η απάντηση σ’ αυτό δεν είναι μια «άλλη ζούγκλα», αλλά η «μη ζούγκλα». Οι συνθήκες της ζούγκλας εκτός από ευμετάβλητες είναι πάντοτε επικίνδυνες. Η «μη ζούγκλα» όμως λύνει προβλήματα, έχει κανόνες, έχει πολιτισμό, εκθέτει τα «λιοντάρια» και τις «τίγρεις» και δίνει ευκαιρίες.

Ο,ΤΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ συνέβη σε βάρος της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια θαυμάσια ευκαιρία, π.χ. για τον κ. Γαβρόγλου να καταλάβει τι εννοεί όταν μιλάει για «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα»; Δεν είναι μια ευκαιρία για τον Ν. Τόσκα να νιώσει τι σημαίνει ανομία και άσυλο παραβατικότητας; Δεν είναι μια καλή αφορμή για τον Π. Ρήγα να συνειδητοποιήσει τι γίνεται όταν αλλάζει το «ιδιοκτησιακό καθεστώς»; Δεν είναι πολύ καλή ευκαιρία για τον Ν. Μανιό ότι «φασιστική συμπεριφορά» και «φασισμός» δεν είναι μόνο ό,τι νόμιζε ως τώρα;

ΕΙΝΑΙ. Γι’ αυτό και η δημοκρατία είναι δυνατή. Γιατί είναι μεγαλόθυμη και όχι εκδικητική. Και δίνει ευκαιρίες. Εστω κι αν δεν τις πάρουν αυτοί που πρέπει.

«Αιωνία η μνήμη»…

Με τη θυελλώδη συνεδρίαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, που κατέληξε όμως στην ομόφωνη απόφαση της Ιεραρχίας οι ιερείς να παραμείνουν στο καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων, ουσιαστικά τελέστηκε η «θρησκευτική κηδεία» της συμφωνίας Τσίπρα-Ιερώνυμου.

Χωρίς την απένταξη των κληρικών από το Σώμα των δημοσίων υπαλλήλων δεν υφίσταται ούτε καν προσχηματικός διαχωρισμός κράτους-Εκκλησίας και ταυτοχρόνως η κυβέρνηση κινδυνεύει να χάσει τις 10.000 προεκλογικές προσλήψεις που έταξε. Η προσωπική συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου κατέρρευσε προσκρούοντας βιαίως στην πλειοψηφία της ΔΙΣ και του Σώματος των ιερέων.

Με αποτέλεσμα να δημιουργήσει δυο ηττημένους: Τον πρωθυπουργό, ο οποίος είδε ένα ακόμα colpo grosso, που ετοίμασε μυστικά και παρασκηνιακά, να μην του βγαίνει και ταυτοχρόνως ν’ ανοίγει πάλι μέτωπο με τον Π. Καμμένο. Αλλά και τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος μπήκε σ’ ένα αμιγώς πολιτικό παιχνίδι, χωρίς να διαθέτει την απαιτούμενη πλειοψηφία και ισχύ…

…και εξελίξεις στην Εκκλησία

Το Μ. Μαξίμου μετά την ψυχρολουσία της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου δεν δίστασε να «αδειάσει» τον Αρχιεπίσκοπο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι προτίθεται να προχωρήσει μόνο του στο θέμα της μισθοδοσίας των κληρικών. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Ιερώνυμος βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα, ακάλυπτος από τη ΔΙΣ και αδειασμένος από το «μυστικό συνομιλητή» του.

Δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά τη λήξη της θυελλώδους συνεδρίασης άρχισαν να κυκλοφορούν πληροφορίες ότι ο Ιερώνυμος «έκανε το μοιραίο λάθος» και ότι «είναι απλώς θέμα χρόνου να δρομολογηθούν οι διαδικασίες για τη διαδοχή του».

Η πολιτική έρημος του Ν. Παππά

Σε ιδιότυπο εμπάργκο φαίνεται ότι βρίσκεται ο Ν. Παππάς. Ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της ΕΡΤ είδε να τοποθετείται επικεφαλής της ΕΡΤ ο Γ. Δρόσος, ο οποίος δεν ήταν δική του επιλογή, αλλά επιλογή του άσπονδου φίλου του Δ. Τζανακόπουλου, την οποία υιοθέτησε ο Α. Τσίπρας.

Την ίδια στιγμή, ο άλλος «φίλος» του Ν. Παππά, ο Ε. Τσακαλώτος συνεχίζει να του κάνει «χουνέρια». Σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπ. Οικονομικών συνεχίζει να μην υπογράφει τις 200 νέες προσλήψεις στην ΕΡΤ, που, όπως λένε στο Ραδιομέγαρο, «είναι ρουσφέτια των Παππά-Καλφαγιάννη».

«Ρήγματα» εντός του ΣΥΡΙΖΑ (1)

Εσωκομματικές αντιδράσεις προκάλεσε η επιλογή του Α. Τσίπρα να συγκρουστεί μετωπικά με τη Φ. Γεννηματά στη Βουλή. Οι αντιδράσεις προέρχονται κυρίως από εκείνα τα στελέχη του κόμματος, τα οποία προσβλέπουν στη δημιουργία προϋποθέσεων για σύγκλιση με το ΚΙΝ.ΑΛ.

Το περίεργο είναι ότι ο Α. Τσίπρας έκανε κάτι σπάνιο γι’ αυτόν: Εμεινε στην αίθουσα για να ακούσει την ομιλία της Φ. Γεννηματά, θέλοντας έτσι να αναθερμάνει και με αυτόν τον τρόπο τις παγωμένες σχέσεις του με την πρόεδρο του ΚΙΝ.ΑΛ. Πέτυχε όμως το… εντελώς αντίθετο. Να φύγει από την αίθουσα της Βουλής έχοντας πιο ψυχρές σχέσεις με τη Φ. Γεννηματά.

Στελέχη του κυβερνώντος κόμματος καταλογίζουν «λάθος χειρισμό» στον Α. Τσίπρα και στρέφονται εναντίον εκείνων των κυβερνητικών στελεχών τα οποία εμπλέκονται με τη Δικαιοσύνη κι άνοιξαν «θέμα Σημίτη», συσπειρώνοντας το «όλον ΠΑΣΟΚ» σε αντι-ΣΥΡΙΖΑ γραμμή…

«Ρήγματα» εντός του ΣΥΡΙΖΑ (2)

…«Απέναντι» σ’ αυτήν την άποψη βρίσκονται οι «σκληροί», οι οποίοι πιστεύουν ότι η στοχοποίηση του άλλοτε «εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ» μπορεί να ενισχύσει εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Είτε με την απευθείας μετακίνηση ψηφοφόρων είτε με την ανάσχεση της τάσης που έχει καταγραφεί, ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ να τον εγκαταλείπουν, πηγαίνοντας προς το ΚΙΝ.ΑΛ.

Αυτό που διαπίστωσαν όμως και οι μεν και οι δε είναι ότι η συνέχιση της σκανδαλολογίας -και μάλιστα χωρίς σοβαρά στοιχεία- προκαλεί το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Το ερώτημα που απασχολεί πλέον το Μ. Μαξίμου είναι αν πρέπει να αλλάξει αυτή η τακτική. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση δεν αντέχει χωρίς «δόγμα Πολάκη»…

Σαμαράς λάβρος εναντίον Ρασπούτιν και «σκευωρών»

Φωτιά και λάβρα ήταν ο τέως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στη συνέντευξή του στα «Παραπολιτικά».

Ο Αν. Σαμαράς, μετά από αρκετό καιρό σιωπής, λέει απερίφραστα ότι «θα κάτσω στο σκαμνί όλους τους σκευωρούς» της Novartis. Και δεν διστάζει να κατονομάσει ότι εννοεί τους Α. Τσίπρα, Π. Καμμένο, Δ. Παπαγγελόπουλο και Π. Πολάκη. Η χαρακτηριστική φράση που χρησιμοποίησε πάλι και είναι ενδεικτική των προθέσεών του, είναι το «θα τους πάω μέχρι τέλους, δεν αστειεύομαι».

Αίσθηση προκαλεί και η αναφορά του «δεν μετανιώνω που έκλεισα -εκείνη- την ΕΡΤ», όπως και ο ευθύς υπαινιγμός του για το Σκοπιανό: «Τελεσίγραφο από ξένους δίνεται μόνο σε όσους είναι έτοιμοι να υποχωρήσουν»…

Απορίες

1. Μετά το μεγαλοπρεπές «άδειασμα» του Μ. Μαξίμου, αν ο Ιερώνυμος είχε την ευκαιρία, θα έκανε ξανά πολιτικό ντιλ με τον Τσίπρα;

2. Δηλαδή προπηλακίζονται και οι… προπηλακίσαντες;

3. Αληθεύει ότι το φετινό στεφάνι για το Πολυτεχνείο πήγε στο σπίτι του Πάιατ;

4. Δηλαδή ο Χρ. Βερναρδάκης είναι ο πιο αντισημιτικός… σημιτικός και ο πιο καραμανλικός… αντικαραμανλικός;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]