Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Δεν γνωρίζω τι ακριβώς πρεσβεύουν οι αριστερές ιδεολογίες για την αιωνιότητα, αν για παράδειγμα τη θεωρούν μια αστική αυταπάτη όπως έγραφε και ο Ενγκελς, διότι οι σχέσεις τους με τις θρησκείες είναι ολίγον διαταραγμένες και σίγουρα όχι οι παραδοσιακές. Αρχίζω όμως να αντιλαμβάνομαι πώς έχει φιλοσοφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την έννοια της αιωνιότητας στη θνητή και πεζή καθημερινότητά μας: Αιώνιοι φοιτητές, αιώνιοι δημόσιοι υπάλληλοι, αιώνιοι καθηγητές, αιώνιοι συμβασιούχοι. Νυν και αεί.

Από την ώρα που έγινε γνωστή η τροπολογία του υπουργείου Παιδείας για τη μη αυτοδίκαιη διαγραφή των φοιτητών που δεν εγγράφονται σε δύο εξάμηνα, άρχισαν και οι αντιδράσεις, οι οποίες με τη σειρά τους… θύμωσαν την ηγεσία του υπουργείου που πασχίζει να πείσει πως για άλλη μια φορά κάποιοι σκοπίμως παραπληροφορούν τον λαό. Μέχρι και ανακοίνωση έβγαλε κατηγορώντας την αντιπολίτευση και επαναλαμβάνοντας την καραμέλα πως η τροπολογία δεν αφορά τους αιώνιους φοιτητές. Αποκρύπτει, όμως, την ουσία, η οποία είναι πως πλέον δεν υπάρχει κανένας τρόπος να χάσει ένας φοιτητής τη φοιτητική του ιδιότητα. Είτε εγγράφεται, είτε όχι, παραμένει φοιτητής. Είτε έχει φύγει στο εξωτερικό, είτε τα παράτησε και δουλεύει στην οικοδομή, παραμένει φοιτητής.

Ετσι, μετά τους αιωνίως μη αποφοίτους φοιτητές, έχουμε τώρα και τους «αιωνίως εν ενεργεία» φοιτητές. Το γεγονός, βέβαια, ότι έτσι τα ιδρύματα δεν θα μπορούν ποτέ να κάνουν εκκαθάριση μητρώου, έχοντας στην ίδια κατηγορία ενεργούς και λιμνάζοντες φοιτητές, δεν απασχολεί τον κύριο Φίλη. Αφήστε, που ένα από τα επιχειρήματα του υπουργείου είναι ότι ούτως ή άλλως δεν γίνονταν διαγραφές φοιτητών γιατί είναι πολύπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία, απαιτεί τον έλεγχο κάθε περίπτωσης ξεχωριστά κ.λπ. Ετσι, έκαναν νόμο την αδράνεια και «καθάρισαν».

Με την ίδια περίπου φιλοσοφία, όπου η μονιμότητα είναι το alter ego της νομιμότητας, δρομολογήθηκε και το παράθυρο μονιμοποίησης των συμβασιούχων στους δήμους. Βεβαίως όλα αυτά μυρίζουν ταυτόχρονα και προεκλογικό κλίμα. Λίγο η ΔΕΘ, λίγο η κατάρρευση στις δημοσκοπήσεις, λίγο τα απανωτά σοκ στα τσεκουρώματα των συντάξεων, αναγκάζουν την κυβέρνηση να ψάχνει επικοινωνιακούς αντιπερισπασμούς για να καλύψει τη δυσάρεστη επικαιρότητα και την αντιλαϊκή πολιτική της. Μόνο που τέτοια θαύματα σε αυτή τη ζωή δεν γίνονται. Στην αιωνιότητα πάλι, έχουν ελπίδες.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι Αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου