Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Ο τίτλος του άρθρου είναι αυτός που καθορίζει την συζήτηση στην δημόσια σφαίρα για το ποιος θεωρείται Έλληνας και ποιος όχι. Το ερώτημα αυτό «βασανίζει» τον λαό μας από αρχαιοτάτων χρόνων. Απάντηση δεν θα λάβουμε ποτέ, όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει, αλλά γιατί εμείς οι ίδιοι δεν θέλουμε να την δώσουμε.

Από τον Αλέξανδρο Α’ τον Μακεδόνα ο οποίος κλήθηκε να αποδείξει πως είναι Έλληνας για να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα ελληνιστικά χρόνια όπου ο μισός πλανήτης μιλούσε Ελληνικά, μέχρι το Βυζάντιο, την Επανάσταση και το σήμερα, ο όρος «Έλληνας» έχει αποκτήσει πολλές υποστάσεις. Άλλοτε τον περιέβαλε το κλέος, άλλοτε κυνηγήθηκε, άλλοτε έπεσε στην απαξίωση.

Πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό μεταξύ του όρου «Έλληνας» και του συνόλου των Ελλήνων. Ο Έλληνας μόνος του διαπρέπει σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης ισχυροποιώντας το brand name του έθνους μας. Το σύνολο, όμως, των Ελλήνων δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά.

Η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια όλα τα «σκοτεινά» μας ελαττώματα καθιστώντας τον λαό μας στο σύνολό του αφερέγγυο για την διεθνή κοινότητα. Σε αυτό συνέβαλε και το ολίγιστο πολιτικό κεφάλαιο της χώρα μας το οποίο με κάκιστους χειρισμούς μάς κράτησε καθηλωμένους στον πάτο του πηγαδιού την ώρα που άλλες χώρες ξέφυγαν αλματωδώς. Η ζημιά την δεκαετία που πέρασε ήταν μεγάλη και εξανέμισε όλα τα επιτεύγματα των τελευταίων 20 ετών της (φουσκοειδούς) ανάπτυξης.

Για όλους εμάς που γεννηθήκαμε Έλληνες βάσει του δικαίου του αίματος, δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Σήμερα, λοιπόν σε μια χώρα αόμματη με συνέπεια να μην βλέπει το φως στο τούνελ, τι κάνει κάποιον να θέλει να είναι Έλληνας; Μάλλον η ανάγκη γιατί το ελληνικό ΑΦΜ δεν είναι και το πιο δημοφιλές…

Η Αλβανίδα της ιστορίας που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο είναι παντρεμένη με Έλληνα, έχει γεννήσει παιδιά στην χώρα μας, έχει επιχείρηση με Έλληνες εργαζομένους και ζει ανάμεσά μας για 16. Έχει δικαίωμα να είναι Ελληνίδα; Όλα τα παραπάνω συνηγορούν όχι στο «ναι», αλλά στο «φυσικά».

Η διαδικασία των εξετάσεων -εάν υποθέσουμε πως είναι αξιοκρατική και αδιάβλητη-, όμως, είναι ένας θεσμός που όχι μόνο πρέπει να σεβόμαστε, αλλά πρέπει να υποστηρίξουμε με κάθε τρόπο. Πρέπει η ίδια η Πολιτεία να δείξει ζήλο προκειμένου αυτές οι εξετάσεις να εκσυγχρονιστούν, να πλησιάσουν τα διεθνή πρότυπα, να αυστηροποιηθούν (με δεδομένες τις συνθήκες που έχει διαμορφώσει η μετανάστευση την τελευταία 10ετία) και να εκφράζουν πάνω από όλα το «τι σημαίνει να είσαι Έλληνας».

Η Πολιτεία, είναι απρόθυμη προς το παρόν να κάνει το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Αφήνει το ζήτημα στην τυπικότητα και το θυμικό του λαού με αποτέλεσμα να καθαγιάζουμε αλλοδαπούς που πήραν ένα μετάλλιο σε αθλητική διοργάνωση και να υβρίζουμε νοικοκυραίους οι οποίοι προσφέρουν κεφάλαιο στην χώρα μας, φωνάζοντας πως «δεν θα γίνουν Έλληνες ποτέ».

Αλλά δυστυχώς αυτό σημαίνει Ελλάδα. Όποιος θέλει να γίνει κοινωνός του πολιτισμού μας, ας προσαρμοστεί όπως μπορεί στα κακά, τα στραβά και τα άσχημα όπως κάνουμε όσοι γεννηθήκαμε εδώ…

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι διευθυντής στο EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ τον στο Facebook

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]