Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΤΗΝ ΩΡΑ που γράφονταν αυτές οι γραμμές, τα επίσημα στοιχεία έδειχναν ότι η συμμετοχή στο δημοψήφισμα ήταν πολύ μικρή, παρά την κολοσσιαία κινητοποίηση που έγινε. Παρά τον πακτωλό εκατομμυρίων που τέθηκε στη διάθεση της κυβέρνησης των Σκοπίων και παρά την πρωτοφανή κινητοποίηση σύσσωμης της πολιτικής ηγεσίας των ΗΠΑ και των 2/3 των Ευρωπαίων ηγετών υπέρ της συμμετοχής και του «ναι».

Παρά το Βατερλώ, αυτό το «ναι», αν και κατά κράτος ηττημένο από το «έμμεσο όχι» της αποχής, επιτρέπει στον Ζ. Ζάεφ να επιλέξει αν θα υπαναχωρήσει ή αν επιμείνει πως θα επιμείνει. Ανανεώνοντας τη λαϊκή εντολή ή κάνοντας ότι δεν κατάλαβε τι έγινε και συνεχίζοντας να ποντάρει στο διεθνή παράγοντα, ο οποίος, όπως φαίνεται, έχει τους τρόπους του να διαμορφώσει πλειοψηφίες στην Βουλή της ΠΓΔΜ.

ΤΟ ΤΙ θα γίνει στην ΠΓΔΜ, η οποία παραμένει μια φτωχή χώρα με πολύ μεγάλη διαφθορά -γεγονός που π.χ. έχει ως αποτέλεσμα αρκετά στελέχη του VMRO να είναι σε καθεστώς πολιτικής ομηρίας λόγω εκκρεμοδικίας-, ίσως δεν είναι απολύτως ορατό αυτή τη στιγμή. Αντιθέτως, εφόσον επιβεβαιωθεί ότι το δημοψήφισμα ήταν ένα πολιτικό φιάσκο, ξεκαθαρίζει κάπως το θολό ελληνικό τοπίο. Ο μεγάλος ανακουφισμένος της βραδιάς είναι ο Π. Καμμένος, ο οποίος πόνταρε όλα του τα λεφτά στο ότι η συμφωνία των Πρεσπών δεν περνάει στην ΠΓΔΜ. Η μπίλια φαίνεται να του «έκατσε». Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι η ως τώρα πολιτική συμπεριφορά του δεν παραμένει υπόδειγμα ανευθυνότητας και πολιτικού αριβισμού. Το αντίθετο μάλιστα. Αλλωστε έχει δώσει πρόσφατα ψήφο εμπιστοσύνης.
ΣΕ ΠΙΟ περίπλοκη θέση βρίσκεται ο ανεπανόρθωτα εκτεθειμένος Α. Τσίπρας. Από τη μια, η μετάθεση ή η αναβολή της κύρωσης της συμφωνίας από την ελληνική Βουλή ίσως του δίνει λίγους περισσότερους μήνες στη διακυβέρνηση της χώρας. (Το «ίσως» οφείλεται στην άλλη μέγκενη που «σφίγγει» την κυβέρνηση: την περικοπή των συντάξεων.) Δεν θα χρειαστεί να «συγκρουστεί» με τον Π. Καμμένο, δεν θα χρειαστεί να αναζητήσει άλλη κυβερνητική πλειοψηφία και δεν θα απαιτηθεί να καταφύγει σε εξωθεσμικές ενέργειες, προκειμένου να παραμείνει περισσότερο στην κυβέρνηση. Από την άλλη, όμως, είναι πάρα πολύ σοβαρά εκτεθειμένος.

ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ πόσο επιπόλαια και ανεύθυνα «διαπραγματεύτηκε» ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα, με κάποιον -που όπως και ο ίδιος- δεν είχε την λαϊκή έγκριση για να το κάνει. Στα πρόσωπα των Α. Τσίπρα και Ζ. Ζάεφ απεικονίστηκε ο έξωθεν υποκινούμενος, πρόθυμος αλλά πάντοτε επικίνδυνος πολιτικός τυχοδιωκτισμός. Εφτασε στο σημείο να διχάσει την Ελλάδα, ενώ δεν είχε εξασφαλίσει καν πως ό,τι συμφωνούσε, θα μπορούσε να το υπηρετήσει και η άλλη πλευρά. Βεβαίως, ούτε στη χώρα είχε εξασφαλίσει ότι μπορούσε να πάει αυτή την «εργολαβία» ως το τέλος. Αλλά αυτός δεν είναι ο ορισμός του πολιτικού τυχοδιωκτισμού;

ΣΕ ΕΝΑ δεύτερο επίπεδο χάνει σε αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα απέναντι στους διεθνείς συνομιλητές του. Γεγονός που μειώνει τη χρησιμότητά του και τον καθιστά πιο «αναλώσιμο». Και ταυτοχρόνως μειώνει τη διαπραγματευτική ισχύ του, προκειμένου να πάρει άλλα ανταλλάγματα, όπως η μη περικοπή των συντάξεων. Το τρίτο και ίσως πιο σημαντικό για τις εσωτερικές εξελίξεις είναι ότι ο Α. Τσίπρας καταδικάζεται σε αναγκαστική πολιτική συμπόρευση με τον Π. Καμμένο, τινάζοντας στον αέρα το αφήγημα της στροφής στη Σοσιαλδημοκρατία. Ετσι η κυβέρνηση μπορεί να παίρνει μια μικρή ανάσα με το Σκοπιανό, αλλά ο «λάκκος» που έχει σκάψει με την πολιτική της βαθαίνει.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι η συμφωνία των Πρεσπών φέρει την υπογραφή ελληνικής κυβέρνησης είναι κάτι από το οποίο δύσκολα θα απαλλαγεί η χώρα, ανεξάρτητα από τι ακριβώς θα γίνει τους επόμενους μήνες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση έχει μπει ανεπιστρεπτί στο δρόμο προς τις κάλπες…

ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΙΝΟΣΕΤ ΚΑΙ ΣΤΑΖΙ

Οι παλιοί παρακρατικοί ήταν κάτι τύποι με καμπαρντίνες, καπέλο και σκούρα γυαλιά. Οι σύγχρονοι «αριστεροί» παρακρατικοί είναι πιο σύγχρονοι. Είναι κάτι ασφαλίτες που κάνουν τους εικονολήπτες. Η «πρόοδος» είναι εμφανής. Η ουσία όμως είναι τραγικά ίδια. Οπως αποκαλύφθηκε και κατήγγειλε ο Π. Λαφαζάνης, το «αριστερό παρακράτος» τον παρακολουθούσε, τον κατέγραφε -όπως και άλλα μέλη της ΛΑΕ- προκειμένου να στοιχειοθετηθεί το εναντίον του παραγγελθέν κατηγορητήριο. Ακριβώς δηλαδή ό,τι έκαναν και οι παλιοί παρακρατικοί σε βάρος πιο αγνών και ανιδιοτελών αριστερών. Με αποτέλεσμα να χτιστεί -με άλλων τους αγώνες και τις πλάτες- το ηθικό πλεονέκτημα της παρέας των νεοκαθεστωτικών της «Αριστεράς». Ο Π. Λαφαζάνης όμως είπε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό: «Η δικογραφία προέρχεται από τα άδυτα του Μ. Μαξίμου». Και εκεί είναι όλη η ουσία. Το καθεστώς της «παρέας του Μαξίμου», προεξάρχοντος του Α. Τσίπρα, βρίσκεται πίσω από κάθε αντιδημοκρατική, αυταρχική και καθεστωτική πρακτική εναντίον οποιουδήποτε πολιτικού αντιπάλου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Μέθοδοι Πινοσέτ και Στάζι, που αποσκοπούν στην πολιτική εξόντωση κάθε ενοχλητικής φωνής. Στην πολιτική εξαφάνιση οποιουδήποτε αντιστέκεται στη βούληση και τα σχέδια του καθεστώτος. Στη σπίλωση και την κατασυκοφάντηση μέσω χαλκείων και «υπογείων» οποιουδήποτε πιστεύει ακόμα στους θεσμούς και την κανονικότητα. Κι αυτό πλέον γίνεται ορατό διά γυμνού οφθαλμού από ολοένα και περισσότερους. Με αποτέλεσμα η προσπάθεια του Α. Τσίπρα να μείνει στη «σκιά» των αυταρχικών μεθοδεύσεων -εκτός των άλλων- αποκτά και κωμικά χαρακτηριστικά…

Πρωτοφανής μεθόδευση…

Ολα δείχνουν ότι σήμερα με την κατάθεση του προσχεδίου του Προϋπολογισμού η πολιτική «επιστήμη» θα γίνει… πλουσιότερη. Η κυβέρνηση καταθέτει ένα σχέδιο Προϋπολογισμού το οποίο δεν είναι σχέδιο, αλλά συρραφή… σεναρίων! Σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα έχει δύο σενάρια. Ενα που ουσιαστικά προβλέπει περικοπή των συντάξεων κι ένα που δεν την προβλέπει. Και μ’ έναν περίπου μαγικό τρόπο και τα δύο σενάρια θα «δείχνουν» την… ισχυρή βούληση της κυβέρνησης να μην ισχύσει η περικοπή την οποία έχει ψήφισε… δύο φορές. Ιδιαίτερα μετά τη δυσμενή τροπή που παίρνει η συμφωνία των Πρεσπών, η κυβέρνηση βρίσκεται σε πραγματικό αδιέξοδο με την περικοπή των συντάξεων. Καθώς η συναλλαγή «Σκοπιανό για συντάξεις» δείχνει να ακυρώνεται…

…Και στο βάθος πάλι τα «βράχια»

Στο Μ. Μαξίμου το γνωρίζουν αυτό. Κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επιστρέφουν τα σενάρια της «σύγκρουσης» με την Ε.Ε. Μέρος των επιτελικών στελεχών της κυβέρνησης εισηγούνται στον Α. Τσίπρα -κι αυτός «το ακούει», όπως λένε οι πληροφορίες- να προχωρήσει σε «μονομερή κίνηση» και να μην τηρηθούν τα συμφωνηθέντα. Οριστική απόφαση δεν έχει ληφθεί. Αλλά όλοι γνωρίζουν ότι μια τέτοια κίνηση οδηγεί και πάλι τη χώρα κατευθείαν στα βράχια. Οι προειδοποιήσεις τόσο των θεσμών όσο και των αγορών είναι απολύτως σαφείς και δεν επιδέχονται ερμηνειών. Το ερώτημα είναι αν ο Α. Τσίπρας θα παίξει πάλι τη χώρα στα ζάρια…

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Εντάξει όλα τα άλλα, αλλά να σε λέει «Θείο Σαμ» και ο Ρουβίκωνας;

2. ΓΙΑΤΙ Ο κ. ΔΑΝΕΛΛΗΣ ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ 6ο ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]