Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Μια θεωρητική έκθεση γεμάτη ιδεολογήματα, υπεκφυγές και εκτός τόπου και χρόνου προτάσεις. Οπως αυτή για την απομάκρυνση των ΑΤΜ ως «απάντηση» για τις κλοπές και τις ανατινάξεις των μηχανημάτων. Η πρόταση αυτή θυμίζει την αντίδραση της δημοτικής αρχής της Αθήνας το 2015, όταν οι κάδοι απορριμμάτων καίγονταν από τους γνωστούς αγνώστους σχεδόν σε καθημερινή βάση και η μόνη λύση που φάνταζε εφαρμόσιμη ήταν να μην ξανατοθετήσουν κάδους γύρω από το Πολυτεχνείο.
Με την ίδια λογική, αν απομακρυνθούν οι φοιτητές από τα πανεπιστήμια δεν θα κινδυνεύουν. Είναι και αυτό μια κάποια λύση.
Στα σοβαρά τώρα, το κείμενο της επιτροπής Παρασκευόπουλου μπάζει από παντού. Γράφεται για παράδειγμα στην περίπτωση των κλοπών ότι θα πρέπει να υπάρξει «ευαισθητοποίηση των φοιτητών και των εκπροσώπων τους ώστε να γίνει σαφές ότι όταν το θύμα είναι συνάδελφος ή καθηγητής δεν πλήττεται η άρχουσα τάξη».
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Δηλαδή όταν δεν είναι συνάδελφος ή καθηγητής, αν είναι π.χ. ένας διοικητικός υπάλληλος, τότε πλήττεται η άρχουσα τάξη; Και σε τελική ανάλυση, γιατί θα έπρεπε κάποιος να θεωρεί ότι μπορεί να βιαιοπραγήσει εναντίον κάποιου ο οποίος υποτίθεται ότι εκπροσωπεί την άρχουσα τάξη; Και παρεμπιπτόντως, τι ακριβώς εννοούν ως άρχουσα τάξη;
Ενδιαφέρον έχει και το πώς αντιμετωπίζονται τα εγκλήματα «χαμηλής ποινικής απαξίας» και περιστατικά που εμποδίζουν την ακαδημαϊκή λειτουργία των ΑΕΙ που διαπράττονται από φοιτητές ή ομάδες φοιτητών. Στην κατηγορία αυτή, οι συντάκτες του πορίσματος αναφέρουν ως παραδείγματα τη βίαιη παρακώλυση της λειτουργίας οργάνων ΑΕΙ, την ψυχολογική βία και τον εκφοβισμό καθηγητών.
Η απάντηση των «σοφών» είναι η κατάρτιση Κώδικα Δεοντολογίας και η δημιουργία φόρουμ για να συζητάνε! Την επόμενη δηλαδή φορά που οργισμένοι φοιτητές θα μπουκάρουν στο γραφείο κάποιου πρυτάνη, θα τον περικυκλώσουν και θα του αδειάσουν σακούλες με σκουπίδια στο γραφείο του, όπως έχουν κάνει στο παρελθόν, αυτό που θα κάνει η διοίκηση του ιδρύματος είναι να τους καλέσει στο αμφιθέατρο να αναπτύξουν το θέμα της δημοκρατικής λειτουργίας των πανεπιστημίων. Καμία ελπίδα…
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]