Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αλλά… αυτοί επείγονται! Η Ελλάδα γιατί να είναι η επισπεύδουσα; Τι θα κερδίσει παραχωρώντας το κυριαρχικό της δικαίωμα σε γείτονες, πού προτείνοντας το Ιλιντεν, ξεσκέπασαν τους αλυτρωτικούς τους πόθους; Γιατί αξιολόγησαν με ποιον έχουν να κάνουν…
Και ο πρωθυπουργός βγήκε στη γύρα. Να το… προξενεύει στους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης ως και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εσπασε τα μούτρα του; Σιγά το μάθημα. Αύριο θα αποδεχθεί κάτι άλλο. Σαν έτοιμος από καιρό στο ξεπούλημα.

Αφελείς συντηρητικοί, πρόθυμοι κεντροαριστεροί, και το 4% των εμφυλιομιμνησκομένων του ανέθεσαν τη διακυβέρνηση της Ελλάδας: Για ένα ΕΝΦΙΑ! Για ένα σκίσιμο Μνημονίου! Για υποσχέσεις ψεύτικες. Την ώρα που έβγαινε η χώρα από την κρίση, την τράβηξε βίαια, πίσω. Την κατέστησε και πάλι χώρα-επαίτη, κοινιορτοποιώντας την άμυνά της απέναντι στα πονηρά συμφέροντα.

Ξεπούλησε κοσμήματα κι ασημικά έως το 2114. Δεν θα ζει να δει τις επόμενες δέκα γενιές Ελλήνων να πληρώνουν την καταστροφή του. Ολα θυσία στην καρέκλα του, που θεοποίησε. Μόνον πορωμένοι κομματικά δεν βλέπουν την πραγματική εικόνα και στηρίζουν την απάτη.

Να δώσουμε το όνομα; Να κάνουμε το χατίρι του Τραμπ, της Μέρκελ, του Μακρόν; Να βουλώσουμε τα αυτιά μας στα καμπανάκια του Ιλιντεν, που μας ξεκούφαναν; Αλλά γιατί ο Τσίπρας ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΕ ασμένως «τη Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν»: Πρώτον, ως επικίνδυνα άπατρις.
Δεύτερον, ως θλιβερά ανιστόρητος.
Τρίτον, με το Ιλιντεν ξεμπέρδευε: Ούτε άνω, κάτω, πέρα, δώθε Μακεδονία.
Τέταρτον, γιατί αφιονισμένοι παρατρεχάμενοι του είπαν ότι το Ιλιντεν είναι η επανάσταση των υπόδουλων ενάντια στους Οθωμανούς. Πού να τρέχουν στο ιστορικό αρχείο του ΥΠΕΞ να διαβάσουν προξενικά έγγραφα -να φρίξουν- ή τις επιστολές του Ιωνα Δραγούμη ότι αν επικρατούσαν οι «επαναστάτες» -Βούλγαροι ουσιαστικά- έχανε η Ελλάδα τη Μακεδονία διά παντός. Ή ότι οι Σκοπιανοί πολέμησαν το ´49 να καταλάβουν την ελληνική Μακεδονία…

Ο Τσίπρας ενθουσιάστηκε που Σκοπιανοί -και Βούλγαροι- του πρόσφεραν την «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν». Συμφώνησε πάραυτα. Στο παραπέντε να υπογράψει! Τρελαίνεσαι ότι ΑΥΤΟΣ διαπραγματεύεται το όνομα. Σήμερα μοιάζει συμβολισμός, αλλά ποιος ξέρει ποια δυναμική αποκτούν οι συμβολισμοί στο μέλλον.

Ο Τσίπρας, σε τριάμισι μόνον χρόνια, έδωσε όσα εμπόδιζαν φίλους, εταίρους και εχθρούς να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους. Οχι μόνον σήμερα, που δέχεται τηλεφωνικές διαταγές από τον ανθύπατο Πενς, αλλά από τις παρυφές του ‘60. Ο Τσίπρας, ο κομμουνιστής, ο αδέσμευτος, ασυμβίβαστος, ο ηθικά πλεονάζων! Βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας. Καημένη μας πατρίδα…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]