Αυτό που, μεταξύ άλλων, θα μείνει, ως ένα από τα κεντρικά πολιτικά συμπεράσματα, πολιτικό συμπέρασμα, είναι η «συμμαχία των προθύμων», όπως πολλές φορές ακούστηκε στις ομιλίες, γράφτηκε στα ρεπορτάζ, μεταδόθηκε στα δελτία για να χαρακτηρίσει όλη αυτήν την ετερόκλητη συμφωνία της πρότασης δυσπιστίας.

Οι παλιοί αριστεροί, μαθημένοι στον τακτικισμό και την ίντριγκα θα το έλεγαν «οπορτουνισμό» αλλά φαίνεται ότι είναι κάτι περισσότερο. Για τον απλό λόγο ότι ο παλιός, ο ορθόδοξος «οπορτουνισμός» συνήθως είχε κάποιον συγκεκριμένο στόχο που σε κεντρικό επίπεδο είχε σχέση με τη διεκδίκηση της εξουσίας από συγκεκριμένους κομματικούς σχηματισμούς ή συνεργασίες. Και αυτό δεν έχει αλλάξει στις μέρες μας, όσο και αν έχει αλλάξει ολόκληρος ο κόσμος.

Οσες φορές και αν τέθηκε το ερώτημα προς την αντιπολίτευση «ΟΚ, να πέσει η κυβέρνηση. Ποια είναι η πρότασή σας; Τι προτείνετε για τη συνέχεια», η απάντηση ερχόταν πάντα η ίδια και πάντα βγαλμένη από το μπαούλο του παλαιοκομματισμού: «Να γίνουν εκλογές». Οσες φορές ακούστηκε η φράση «παραίτηση και εκλογές» ισοδυναμούσε με κυνική ομολογία εκμετάλλευσης της τραγωδίας -μέχρι και η ψύχραιμη πλευρά των χαροκαμένων γονέων παρενέβη με ανάρτηση που συνιστούσε να πάψει η τυφλή εργαλειοποίηση της δυστυχίας τους.

Η κοινή (και τυφλή) στόχευση στην πτώση της κυβέρνησης χωρίς την οποιαδήποτε εναλλακτική και με βασικό επιχείρημα «να πέσει και βλέπουμε» είναι μνημείο πολιτικής ανευθυνότητας ενταγμένο στο πλαίσιο του αντιπολιτευτικού μηδενισμού. Η μεγαλύτερη αρνητική έκπληξη, σε κάθε περίπτωση, ήρθε από το ΠΑΣΟΚ, που είχε καλλιεργήσει διαφορετικές προσδοκίες. Τις οποίες τελικώς φρόντισε να διαψεύσει με πρωτοβουλία του αρχηγού του, ο οποίος αποδέχτηκε για τον εαυτό του και το κόμμα του τον ρόλο του follower μιας λούμπεν κατάστασης. Δικαίωμα του καθενός, θα πει κανείς, να επιλέγει το πολιτικό επίπεδο στο οποίο επιθυμεί να κάνει αισθητή την παρουσία του.

Η τριήμερη, όμως, διαδικασία έδειξε και κάτι άλλο, πιο ανησυχητικό: Επιβεβαιώθηκε ότι σκληρή, κυνική επιδίωξη είναι η επιστροφή στην προ κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εποχή. Αυτήν ξέρουν, αυτήν εμπιστεύονται…