Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς*

Ο Γιάννης Μπουτάρης και η Εϊζια Αρτζέντο ήταν οι δύο πρωταγωνιστές-θύματα του Σαββάτου που μας πέρασε και μην βιαστείτε να ρίξετε το ανάθεμα στους θύτες καθώς σε αυτή την θέση είμαστε όλοι μας.

Είμαστε όλοι εμείς που αδιαφορούμε για το τι γίνετε δίπλα μας και παίρνοντας παθητική στάση στα εγκλήματα δίνουμε ακόμη περισσότερο χώρο σε εκείνους τους λίγους να δράσουν ανενόχλητοι.

Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε έναν τύπο με παιδί στην αγκαλιά (σ.σ. από εμένα δεν θα ακούσει ούτε την λέξη κύριος, ούτε την λέξη πατέρας) να επιτίθεται αφιονισμένος σε έναν ηλικιωμένο άνδρα και να μην κάνουμε το παραμιρκό.

Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε τον Γολγοθά γυναικών δίπλα μας που πέφτουν θύματα του ισχυρού αφεντικού με λεφτά και πρέπει να πάρουν… εισιτήριο από το κρεβάτι του για να προχωρήσουν στην ζωή τους και επίσης να μην κάνουμε τίποτα.

Δεν υπάρχει λογική σε αυτή την σιωπή και στην μετέπειτα καταδίκη μέσω της ασφάλειας που μας δίνουν τα sociαl media και ο καναπές τους σπιτιού μας.

Στην συγκλονιστική της ομιλία στις Κάννες η Εϊζια Αρτζέντο που βιάστηκε από τον Γουάινστιν σήκωσε το δάχτυλο, έδειξε και είπε: «Κι ακόμη κι απόψε ανάμεσά σας, υπάρχουν αρκετοί που δεν έχουν δώσει λόγο για τη συμπεριφορά τους απέναντι στις γυναίκες, για συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν σε αυτή τη βιομηχανία. Ξέρετε ποιοι είστε. Αλλά ακόμη πιο ουσιαστικά, ξέρουμε εμείς ποιοι είστε. Και δεν θα σας επιτρέψουμε να την γλιτώσετε δίχως συνέπειες για περισσότερο καιρό».

Κανείς δεν μίλησε! Και είναι λογικό για του δήθεν άνδρες που νομίζουν ότι έχουν πέραση στις γυναίκες χρησιμοποιώντας το πορτοφόλι και την δύναμή τους. Δίπλα τους όμως υπήρχαν και αυτοί που ξέρουν αλλά επίσης  δεν μίλησαν.

Την ώρα που τα έλεγε αυτά η  Αρτζέντο, ο Μπουτάρης ήταν στο νοσοκομείο για να επουλώσει τις πληγές του από τα χτυπήματα. Οι δηλώσεις συμπόνοιας και καταδίκης έπεφταν βροχή αλλά την ώρα του εγκλήματος οι πολλοί απλά παρακολουθούσαν τους λίγους.

Δεν βρήκαν την δύναμη να κάνουν το αυτονόητο και θα πρέπει να πάψει πλέον η καραμέλα του φόβου και της αδυναμίας να σταματήσουν τους… μπρατσωμένους. Αυτή είναι η πιο εύκολη δικαιολογία για να δικαιολογήσουμε τον ωχαδερφισμό που μας καταδιώκει. Οχι μόνο στην Ελλάδα, παντού στον κόσμο!

Οι δύο παραπάνω περιπτώσεις είναι απλά παραδείγματα. Καθημερινά στον δρόμο, στο γραφείο, στο γήπεδο, στα νυχτερινά μαγαζιά όλοι γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες μικρών και μεγάλων εγκλημάτων και η στάση μας παραμένει το ίδιο παθητική και αδιάφορη.

Για αυτούς τους λόγους ας κόψουμε επιτέλους τα ψεύτικα κλάματα κι τις άσφαιρες δηλώσεις καταδίκης και ας λουφάξουμε στην γωνιά μας αποδεχόμενοι ότι κι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τα εγκλήματα που γίνονται γύρω μας.

Ετσι, γυναίκες σαν την Αρτζέντο θα βιάζονται γιατί είχαν την ατυχία να βρεθούν στο στόχαστρο του ισχυρού αφεντικού και άνδρες σαν τον Μπουτάρη θα τρώνε ξύλο για τις απόψεις τους!

O Μιχάλης Μαρδάς είναι αρχισυντάκτης του EleftherosTypos.gr