Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Πολλοί φοβούνται (και κάποιοι εύχονται…) μήπως το κολασμένο απεργιακό τρίμηνο που περιμένει τον Μακρόν, κορυφωθεί σε έναν «ζωντανό εορτασμό» των 50 χρόνων του Μάη του ΄68, δεδομένου του πυρετού καταλήψεων στα γαλλικά πανεπιστήμια. Ο ένας κλάδος συμπαρίσταται στον άλλο κατά των μεταρρυθμίσεων κι όλοι μαζί παίζουν ξύλο στους δρόμους με τα γαλλικά ΜΑΤ (CRS).

Κανένα μέτωπο δεν είναι εύκολο για την κυβέρνηση. Αν, όμως, τα σκουπίδια πνίξουν το Παρίσι, η κατάσταση θα πάει αλλού. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο της καθαριότητας (οδοκαθαριστές, οδηγοί και προσωπικό απορριμματοφόρων, υπάλληλοι σε μονάδες επεξεργασίας) πρόσκεινται στην «ανυπότακτη» συνομοσπονδία CGT, που εξήγγειλε από την Τρίτη απεργία διαρκείας. Προς το παρόν άρχισαν να εμφανίζονται σκουπίδια μόνο στους δρόμους του Παρισιού, της Μασσαλίας και του Μονπελιέ, αλλά τα μπλόκα και η ένταση στις εισόδους των χώρων υγειονομικής επεξεργασίας κλιμακώνονται.

Ανάλογους «πολέμους» και βουνά σκουπιδιών ζήσαμε κι εμείς τα τελευταία χρόνια (όπως επίσης η Ρώμη και η Νάπολη) για τους ίδιους πάνω-κάτω λόγους.

Οι Γάλλοι «σκουπιδιάρηδες» (ο όρος χωρίς διάθεση υποτίμησής τους, αλλά προς επίρρωση των επιχειρημάτων τους) παραπονιούνται για τις άθλιες συνθήκες, τα εξοντωτικά ωράρια και το πέρασμα του 50% της καθαριότητας σε ιδιώτες τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία, που είχε ως αποτέλεσμα να πέφτουν τα μεροκάματα και να επιδεινώνονται συνεχώς οι εργασιακές συνθήκες.

«Οι εργάτες αποκομιδής σκουπιδιών ζουν κατά μέσο 15 χρόνια λιγότερο από τους υπόλοιπους κι έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν πριν από τα 65», τόνισε ο συνδικαλιστής Μπατίστ Ταλμπό. «Γι’ αυτό κανείς δεν θέλει να γίνει σκουπιδιάρης στο Παρίσι».

«Δεν θέλουμε να γεμίσει σκουπίδια η πρωτεύουσα. Ζητάμε ανθρώπινες αμοιβές και συνθήκες δουλειάς, ενώ φυσικά συμπαραστεκόμαστε σε σιδηροδρομικούς και φοιτητές», πρόσθεσε ο Φελίξ, ένας απλός σκουπιδιάρης του Παρισιού.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]