Για το λόγο αυτόν δεν χρειάζεται να τροφοδοτείται η τουρκική προκλητικότητα από λεονταρισμούς, οι οποίοι το μόνο που καταφέρνουν είναι να ρίχνουν «νερό στο μύλο» του Ερντογάν.

Οι γείτονες εφαρμόζουν από τον περασμένο Δεκέμβριο την τακτική των συνεχών προκλήσεων με σκοπό να δημιουργήσουν τετελεσμένες καταστάσεις. Το σήμα το έδωσε ο ίδιος ο Ερντογάν, τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο, φανέρωσε τις επεκτατικές και ανιστόρητες θέσεις του σχετικά με τη Συνθήκη της Λωζάννης.

Αφορμή έλαβε από τις υποσχέσεις που φέρεται να του είχε δώσει ο πρωθυπουργός το καλοκαίρι του 2016, σύμφωνα με τις οποίες η Αθήνα θα επέστρεφε άμεσα τους 8 Τούρκους στρατιωτικούς που κατηγορούνται για συμμετοχή στην απόπειρα πραξικοπήματος.

Από τότε η τουρκική πλευρά δημιουργεί επεισόδια στο Αιγαίο, με σημαντικότερο την εμβολή σκάφους του Λιμενικού στα Υμια, προκαλεί ανοιχτά την Κύπρο με επίκεντρο το ζήτημα των ερευνών στην ΑΟΖ και κατασκευάζει σενάρια, όπως συνέβη με την υπόθεση των δύο στρατιωτικών μας που κρατούνται στις φυλακές της Αδριανούπολης.

Ο Ερντογάν, εν όψει των εκλογών του 2019, όπου παίζεται κυριολεκτικά η πολιτική του επιβίωση, δεν θα αλλάξει γραμμή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Θα επιχειρήσει να δημιουργήσει πρόσθετες εστίες έντασης, θα επικαλεστεί ανιστόρητες θεωρίες, θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο προκειμένου να παρασύρει την ελληνική πλευρά στην αρένα της έντασης.

Είναι σαφές ότι δεν πρέπει να συμμετάσχουμε στο παιχνίδι του Ερντογάν, ούτε μπορούμε να ακολουθήσουμε την κούρσα των αμυντικών εξοπλισμών, στην οποία μπαίνουμε με υψηλό κόστος, σε περίοδο οικονομικής ανέχειας.

Χρειάζεται αυτοσυγκράτηση, όχι ανόητες δηλώσεις, όπως αυτές που ακούσαμε για «ανταλλαγή στρατιωτικών» και σοβαρές διπλωματικές κινήσεις σε Ευρώπη και ΝΑΤΟ.

Οι κοκορομαχίες δεν οδηγούν πουθενά και κυρίως ευνοούν αυτόν που έχει άδικο. Ας αφήσουμε τον Ερντογάν να καβγαδίζει μόνος του.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]