Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος, ευρωβουλευτής της ΝΔ

Τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων αναλύονται και από το Μαξίμου, γεγονός που εξηγεί τον εκνευρισμό του κυβερνητικού επιτελείου και την προσπάθειά του να αλλάξει την πολιτική δυναμική μέσα από ριψοκίνδυνες επιλογές που δεν οδηγούν πουθενά.

Τεράστια η απόσταση

Η απόσταση που χωρίζει την πρώτη Ν.Δ. από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστια και καταγράφεται γύρω στις 10 ποσοστιαίες μονάδες. Αυτό μπορεί να αλλάξει ανάλογα με τη μέθοδο που ακολουθεί κάθε εταιρία, εάν δηλαδή καταγράφει απλά τα ποσοστά, κάνει διαφόρων ειδών αναγωγές ή μετράει τη δυνητική εκλογική επιρροή όπως η ProRata.

Το γεγονός είναι ότι η απόσταση της πρώτης Ν.Δ. από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστια και στις περισσότερες δημοσκοπήσεις η Ν.Δ. εμφανίζεται να έχει δυνάμεις οι οποίες ξεπερνούν κατά 50% τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή κινείται σε ανώτερη εκλογική κατηγορία.

Χάνει δυνάμεις

Το δεύτερο πρόβλημα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι καταγράφει μικρή υποχώρηση των δυνάμεών του τους τελευταίους μήνες, οπότε, σύμφωνα με τη θεωρία του Μαξίμου, έχει «στριμώξει» τη Ν.Δ. με την πολιτική διαχείριση του σκανδάλου Novartis και τη γενικευμένη σκανδαλολογία εις βάρος των πολιτικών του αντιπάλων. Σύμφωνα με την έρευνα της ProRata για τη δυναμικά φιλοκυβερνητική «Εφημερίδα των Συντακτών», ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στον καινούργιο χρόνο με δυνητική εκλογική επιρροή 26% και υποχώρησε στο 24%, ενώ η Ν.Δ. είναι σταθερή στο 34%. Αυτό σημαίνει ότι η στρατηγική της έντασης στην οποία επενδύει το Μαξίμου δεν αποδίδει τα αναμενόμενα και μπορεί να φέρει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Καμένο χαρτί

Ο κ. Τσίπρας αιφνιδίασε το 2015 με τη συνεργασία του με τον κ. Καμμένο και τους ΑΝ.ΕΛ. Μπορεί να του εξασφάλισε την εξουσία και τη νομή της τώρα όμως ρίχνει ακόμη πιο χαμηλά την κυβερνητική αποτελεσματικότητα και χαλάει ακόμη περισσότερο την εικόνα της εξουσίας.

Ούτως ή άλλως, ο κ. Καμμένος δείχνει να είναι καμένο χαρτί της πολιτικής, με τους Ανεξάρτητους Ελληνες να μην πιάνουν το 3% στην πρόθεση ψήφου και να χάνουν έτσι τη δυνατότητα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.
Ακόμη κι αν ανατραπούν οι δημοσκοπήσεις, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του δεύτερου, με μεγάλη διαφορά από τη Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και το σφιχταγκάλιασμα Τσίπρα – Καμμένου αντιμετωπίζεται αρνητικά από τις ηγεσίες άλλων κομμάτων και αποκλείει οποιονδήποτε ευρύτερο συνασπισμό. Ουσιαστικά, ο Καμμένος ενισχύει την πολιτική μοναξιά του Τσίπρα.

Προτιμούν τη Ν.Δ.

Η στρατηγική της έντασης και η σχετική λασπολογία ενισχύουν τη δυναμική υπέρ της μετεκλογικής συνεργασίας με τη Ν.Δ. στο Κίνημα Αλλαγής. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, στην ευρύτερη κοινή γνώμη αλλά και στο κοινό της Κεντροαριστεράς και ειδικά στους ψηφοφόρους του Κινήματος της Αλλαγής υπερτερούν -από 50% περισσότεροι μέχρι υπερδιπλάσιοι- αυτοί που προτιμούν τη μετεκλογική συνεργασία του Κινήματος Αλλαγής με τη Ν.Δ. από αυτούς που υποστηρίζουν τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στο Μαξίμου έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα αλλά αντιδρούν με λάθος τρόπο. Προσπαθούν μέσω της διαχείρισης του σκανδάλου της Novartis να απαξιώσουν τους υποστηρικτές της δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού πολιτικού μετώπου και ειδικά τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αλλά με τον άγαρμπο τρόπο που το κάνουν ενισχύουν το ειδικό πολιτικό βάρος τους.

Ο Τσίπρας σαν πρόβλημα

Το 2015 ο κ. Τσίπρας ήταν το μεγάλο πολιτικό ατού του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον κατέγραφε θετικές γνώμες που πολλές φορές ξεπερνούσαν το 60%. Σήμερα, αν κρίνουμε από τη δημοσκόπηση της RASS, είναι ο έκτος σε δημοτικότητα πολιτικός αρχηγός με θετικές γνώμες 24,7%. Βλέπει την πλάτη του πέμπτου σε δημοτικότητα πολιτικού αρχηγού που είναι ο κ. Λεβέντης με θετικές γνώμες 28,2% και απέχει πάρα πολύ από τον πρώτο σε δημοτικότητα που είναι ο κ. Μητσοτάκης με 41,4%. Ο κ. Τσίπρας έχει απέναντί του το 67,3% των πολιτών που έχουν αρνητική γνώμη γι’ αυτόν. Με τόσο χαμηλή δημοτικότητα και αξιοπιστία δεν έχει μεγάλες δυνατότητες να πείσει τους ψηφοφόρους.

Ο κ. Τσίπρας ηττάται κατά κράτος από τον κ. Μητσοτάκη και στα λεγόμενα πρωθυπουργικά χαρακτηριστικά. Είναι η πρώτη φορά που ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζεται σταθερά και με ποσοστά υψηλότερα κατά 50% του κ. Τσίπρα πιο πρωθυπουργικός από τον πρωθυπουργό. Αυτό οφείλεται στην ισχυρή δημόσια εικόνα του κ. Μητσοτάκη αλλά και στην προβληματική ηγετική εικόνα του κ. Τσίπρα, κάτι που δεν ίσχυε επί Σαμαρά, Γ. Παπανδρέου, Κ. Καραμανλή, τουλάχιστον πριν από την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου.

Δρόμος χωρίς γυρισμό

Στο Μαξίμου προσπαθούν να παρηγορηθούν από το γεγονός ότι η συσπείρωση που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι της τάξης του 50%, δηλαδή παραμένουν πιστοί στον ΣΥΡΙΖΑ οι μισοί από τους ψηφοφόρους που τον στήριξαν τον Σεπτέμβριο του 2015. Προσπαθούν, λοιπόν, να πείσουν ότι μπορεί να ανεβάσουν τη συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ και έτσι να καλύψουν ένα μέρος της απόστασης που τον χωρίζει από τη Ν.Δ.

Η ανάλυση όμως της πολιτικής συμπεριφοράς αυτών που δεν στηρίζουν πλέον ΣΥΡΙΖΑ – χαρακτηριστική η δημοσκόπηση της Pulse για τον ΣΚΑΪ – δείχνει ότι οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ήδη κάνει επιλογές εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας, για παράδειγμα, τη Ν.Δ. ή άλλο κόμμα, και μια μειοψηφία βρίσκεται σε πολιτικά γκρίζα περιοχή και θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να ξαναψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Ο δρόμος που έχουν πάρει οι περισσότεροι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι χωρίς πολιτική επιστροφή και αυτό σφραγίζει την εκλογική του ήττα.

«Γαλάζιο» μέλλον

Εντυπωσιακή είναι η υπεροχή της Ν.Δ. στη λεγόμενη παράσταση νίκης, που είναι ένα από τα βασικά μεγέθη που προσδιορίζουν την πολιτική δυναμική. Το 55% των ερωτηθέντων, στη δημοσκόπηση της Pulse, βλέπει νίκη της Ν.Δ. στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και μόλις το 23% νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στις περισσότερες έρευνες της κοινής γνώμης η διαφορά στο ποσοστό της λεγόμενης παράστασης νίκης είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή υπέρ της Ν.Δ.

Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων δείχνουν άνετη νίκη της Ν.Δ. στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και δυνατότητα να μετατραπεί σε εκλογικό θρίαμβο. Αυτό εξηγεί και τη νευρικότητα του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του, οι οποίοι κάνουν επιλογές που είναι ξεπερασμένες από τις εξελίξεις, όπως η τεχνητή πόλωση και η προεκλογική διαχείριση των δημόσιων οικονομικών υπέρ του κομματικού κράτους. Η ποιότητα των πολιτικών δεν φαίνεται τόσο στην άνοδο, η οποία ιδιαίτερα για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν συγκυριακή και εύκολη, όσο στην πτώση, που είναι δύσκολη και δοκιμάζει αντοχές. Η πολύ κακή ποιότητα της ηγετικής ομάδας της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί σε κακές προεκλογικές επιλογές.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]