Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας

Περνώντας από την αραβική Aνοιξη κι εμφυλίους πολέμους σε Ιράκ και Συρία, το εβραϊκό κράτος όχι μόνο έμεινε έξω από το χάος, αλλά ελέγχει καλά τον χώρο του, αντιδρώντας με προληπτικά χειρουργικά χτυπήματα όταν έπρεπε, δίχως να το ανακοινώσει. Αποστολές όπλων από το Ιράν προς τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο, εργαστήρια παραγωγής πυραύλων, αντιαεροπορικά ή χημικά όπλα καταστράφηκαν μακριά από κάμερες και μικρόφωνα.

Αυτή η τακτική πρόσφατα κάπως άλλαξε. Ο ιρανικός δορυφόρος που μπήκε στον εναέριο χώρο του Ισραήλ καταστράφηκε μεν απ’ αυτό, όμως ένα από τα αεροπλάνα που στόχευαν στην καταστροφή της πηγής εκτόξευσης των πυραύλων καταστράφηκε από τη συριακή αντιαεροπορική άμυνα. Πρώτη φορά συνέβη κάτι τέτοιο τα τελευταία χρόνια. Ο Ασαντ νιώθει πιο δυνατός από τη στήριξη που του δίνουν Ρώσοι και Ιράν. Αυτές οι δύο τελευταίες χώρες παίζουν και καθοριστικό ρόλο στη Μ. Ανατολή. Οι Ιρανοί δεν θέλουν να χάσουν ό,τι ως τώρα κέρδισαν στρατηγικά.

Ελέγχουν τέσσερις αραβικές πρωτεύουσες (Σάναα, Βαγδάτη, Βηρυτό, Δαμασκό) κι έχουν ενισχύσει έτσι τον σιιτικό τους άξονα. Τα πυρηνικά του Ιράν κι η υπεροπλία της Χεζμπολάχ στον Λίβανο είναι απειλή για το Ισραήλ, το οποίο, όμως, μετά την απώλεια του αεροπλάνου, νιώθει πως τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο παλιά.

Και το εβραϊκό κράτος και το Ιράν δεν υποχωρούν επιδεικνύοντας ο καθένας τις επιτυχίες του. Ενας νέος κύκλος βίας κι αίματος μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξεκινήσει υπό το βλέμμα των Ρώσων. Αυτοί οι τελευταίοι άφησαν τον ιρανικό δορυφόρο να μπει στον ισραηλινό χώρο και τη συριακή αεράμυνα να ρίξει το ισραηλινό σκάφος. Κι άφησαν επίσης τους Ισραηλινούς να χτυπήσουν τους στόχους τους. Επίσης, εμποδίζουν τη Χεζμπολάχ να πλησιάσει περισσότερο τις γραμμές των ισραηλινών ορίων στα υψίπεδα του Γκολάν, ενώ ταυτόχρονα τη χρησιμοποιούν για στήριξη του Ασαντ.

Σε όλες τις περιπτώσεις οι Ρώσοι επεμβαίνουν κρατώντας τις ισορροπίες και εισακούονται από τις δύο αντίπαλες πλευρές. Ετσι, όλα δείχνουν ότι ο ρωσικός ρεαλισμός είναι πραγματικότητα. Η πολιτική του Πούτιν αποδίδει. Είναι ο μόνος που μπορεί στη σημερινή κατάσταση να διαχειριστεί τη συνεχιζόμενη ανταγωνιστικότητα Ιράν-Ισραήλ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]