Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Οι φοιτητές έτριβαν κυριολεκτικά τα μάτια τους. «Είναι αδύνατο να περάσεις µερικές ώρες εκεί και να µη θες να ζήσεις την εµπειρία να είσαι φοιτητής στο Stanford. Καταλήξαµε ότι η διοίκηση του Πανεπιστηµίου έχει προσπαθήσει να φτιάξει ένα όµορφο περιβάλλον που επιτρέπει στους φοιτητές του να αφοσιωθούν στις σπουδές τους χωρίς να ανησυχούν για την έλλειψη παροχών. Ολοι τους µπορούν να έχουν πρόσβαση σε πληθώρα δραστηριοτήτων χωρίς να χρειάζεται να βγουν από το χώρο του Πανεπιστηµίου».

Πρόκειται για ένα πολύ μικρό κομμάτι από την περιγραφή της εμπειρίας που έζησαν φοιτητές που συμμετείχαν στο Educational Trip, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που διοργανώνεται από το Corallia και τους συλλόγους Eλλήνων φοιτητών έξι αμερικανικών πανεπιστημίων, με στόχο να γνωρίσουν οι φοιτητές μας μια διαφορετική ακαδημαϊκή πραγματικότητα και να τη μεταφέρουν στις σχολές που άφησαν πίσω. Σε λίγες ημέρες, μάλιστα, το ταξίδι ξεκινά για 24 φοιτητές που επελέγησαν το 2018 με κριτήριο την αριστεία στο πεδίο των σπουδών τους. Τώρα ας προσγειωθούμε στην Ελλάδα και ας διαβάσουμε μια διαφορετική εμπειρία:

«Δεν μπορεί να υπάρξει αμφισβήτηση ότι εδώ και πολύ καιρό οι κομματικές νεολαίες ήταν συνυπεύθυνες για κάθε είδους διαπλοκή στον πανεπιστημιακό χώρο. Επίσης, δεν χωρά αμφισβήτηση ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια αποτελούν διαχρονικά προνομιακό χώρο δράσης για αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και συλλογικότητες του αριστερού και ακροαριστερού χώρου κ.τ.λ. Σε ποιον λοιπόν συμφέρει η συνέχιση αυτής της κατάστασης;». «…Ο ελληνικός λαός μάλλον αναρωτιέται γιατί οι υποδομές των πανεπιστημίων σε πολλές περιπτώσεις έχουν την εμφάνιση γκέτο. Σίγουρα δεν θέλουν τα παιδιά τους να σπουδάζουν σε ένα υποβαθμισμένο και ενίοτε επικίνδυνο περιβάλλον».

Πρόκειται για αποσπάσματα από την επιστολή του πρύτανη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Αχιλλέα Ζαπράνη, που είδε τα κρούσματα παραβατικότητας στο Ιδρυμά του να διπλασιάζονται το 2017, προς τον πρόεδρο της αρμόδιας/αναρμόδιας επιτροπής Νίκο Παρασκευόπουλο. Είναι πράγματι απορίας άξιο πώς τα ελληνικά πανεπιστήμια καταφέρνουν να διατηρούν υψηλό επίπεδο σπουδών και να διακρίνονται στις παγκόσμιες κατατάξεις όταν όλα γύρω τους καταρρέουν: χρηματοδότηση, υποδομές, επάρκεια προσωπικού.

Πικρό «κερασάκι» στις τεράστιες ελλείψεις είναι τα αλλεπάλληλα κρούσματα βίας εντός των πανεπιστημίων. Οσο για το αρμόδιο/αναρμόδιο υπουργείο Παιδείας, μάλλον ασχολείται με άλλα.

Οπως για παράδειγμα με την αύξηση των διευθυντικών θέσεων και το μοίρασμα επιδομάτων θέσεων ευθύνης, ακόμα και σε τμήματα που δεν έχουν καθόλου προσωπικό (ρεπορτάζ της Ελπίδας Οικονομίδη στον σημερινό «Ε.Τ.»). Λεφτά υπάρχουν, λοιπόν, αλλά όχι για τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]