Δεν αναφέρομαι σε ζητήματα λειτουργίας του κράτους, που εκεί θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπεισέρχεται ο πολιτικός προσανατολισμός του καθενός μας. Αναφέρομαι κυρίως σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

Η κάκιστη τακτική του ΥΠΕΞ να επικοινωνεί σε όλες τις κατευθύνσεις ότι προτίθεται να λύσει άμεσα και γρήγορα ζητήματα παγκόσμιου γεωπολιτικού ενδιαφέροντος, στην διπλωματική γλώσσα μεταφράζονται σαν ένδειξη πρόωρης ήττας. Το πρόβλημα αυτό σε συνδυασμό με την γενικότερη απάθεια των εταίρων μας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο να σπάσουν αυγά σε ζητήματα γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος που αφορούν την Ελλάδα και κατ’επέκταση την Ευρωπαϊκή οικογένεια, δημιουργεί μία κακή συγκυρία για την χώρα μας.

Ο Ερντογάν αλωνίζει στο Αιγαίο και η ΕΝΙ σταματά προσωρινά τουλάχιστον τις διαδικασίες γεώτρησης στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η Αλβανία, ένα έθνος βουτηγμένο στην διαφθορά, χωρίς κοινωνικό κράτος και σταθερές αξίες, λεονταρίζει και βρυχάται πέρα από εκεί που της επιτρέπουν οι δυνάμεις της. Τα Σκόπια μια μικρή και πολύ φτωχή χώρα που αποσχίστηκε από την Γιουγκοσλαβία μόλις το 1991, παρουσιάζεται σαν ταύρος σε υαλοπωλείο με υπερφυσικές δυνάμεις στις διαπραγματεύσεις για την ονομασία της.Το εν λόγω τρίγωνο Τουρκίας – Αλβανία – Σκοπίων είναι ευρέως γνωστό ότι συνομιλεί και χαράσσει κοινή εξωτερική πολιτική.

Πάραυτα οι Τούρκοι είτε ισλαμιστές είτε Κεμαλικοί κρατούν μία σταθερή γραμμή σε εθνικά ζητήματα. Οι φτωχοί Αλβανοί και οι Σκοπιανοί που στην πλειοψηφία τους καλούνται καθημερινά να κερδίσουν την δύσκολη μάχη του βιοπορισμού τους, εμφανίζονται «μπετόν» σε ζητήματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική τους.

Στην Ελλάδα οι αυτοαποκαλούμενοι διεθνιστές που δεν πιστεύουν στην έννοια του κράτους και κυβερνούν σήμερα την Ελλάδα, προφανώς και δεν αντιλαμβάνονται την εξωτερική πολιτική όπως οι γείτονες μας. Ζητήματα όπως η ονομασία των Σκοπίων, η χάραξη της ΑΟΖ στο Αιγαίο με την Τουρκία και στο Ιόνιο με την Αλβανία, αποτελούν για αυτούς ζητήματα που πρέπει να κλείσουν άμεσα καθώς ταλαιπωρούν την χώρα πολλά χρόνια. Επί της ουσίας, παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σαν ογκόλιθους της διπλωματίας, που σε λιγότερο από ένα χρόνο θα κλείσουν ζητήματα που ιστορικά δεν έκλειναν λόγω έλλειψης διπλωματικών ικανοτήτων από τους προγενέστερους.

Μία σοφή παροιμία αναφέρει «μην κρίνεις, για να μην κριθείς». Θα την ακολουθήσω και θα ευχηθώ οι σημερινοί δεινοί διαπραγματευτές της εξωτερικής πολιτικής μας, να με αναγκάσουν να παραδεχθώ ότι χειρίστηκαν τα ζητήματα αυτά με σοφία και υπευθυνότητα για το καλό της πατρίδας μας.

Παράλληλα όμως θα αναφέρω τα εξής προς ενημέρωση της κοινής γνώμης. Οι Αλβανοί γείτονες μέσω διαρροών αμφισβητούν την επιρροή της χώρας μας στις Διαπόντιες νήσους, την ίδια ώρα που δηλώνουν έτοιμοι για την επίλυση της χάραξης της ΑΟΖ και παρουσιάζουν την χρονική στιγμή σαν ευκαιρία. Οι Σκοπιανοί γείτονες κατεβάζουν τις πινακίδες από αεροδρόμια και πλατείες, την ίδια στιγμή που δεν αναφέρονται καθόλου στο ζήτημα της αλλαγής του συντάγματος τους. Οι Τούρκοι γείτονες, δεν αλλάζουν στάση αναφορικά με την ιδέα της συγκυριαρχίας και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, δημιουργώντας νέο επεισόδιο στα Ίμια.

Την ίδια στιγμή, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αρκέστηκε να επικοινωνήσει σε μερίδα δημοσιογράφων ότι η Τουρκία ζήτησε συγνώμη για το επεισόδιο, κλείνοντας το θέμα με συνοπτικές διαδικασίες. Παράλληλα ο λαλίστατος στο παρελθόν ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος, δείχνει εξαφανισμένος και εγκλωβισμένος σε παλαιούς χειρισμούς και δηλώσεις του με έντονη πατριωτική χροιά. Όπως ο Γάλλος συγγραφέας Λουκάς Βοβενάργκ είχε πει «Το πιο άσχημο παιχνίδι που μπορεί να παίξει σε κάποιον η μοίρα, είναι να του δώσει λίγες ικανότητες και μεγάλη φιλοδοξία».