ΤΩΡΑ, που έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια, η απάντηση είναι δεδομένη: κανείς. ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ υπάρχει εσωκομματική αναταραχή και στον ΣΥΡΙΖΑ κάθε λίγο και λιγάκι ξεσπάει εμφύλιος, που καταλήγει σε διάσπαση. Παρά την παρέλαση διαφόρων προσώπων στις ηγεσίες ή σε κορυφαίους ρόλους, δεν έχουν καταφέρει να ανανήψουν. Αντιθέτως, παρουσιάζουν σταθερά φθίνουσα πορεία σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

ΚΑΙ τα δύο κόμματα επέλεξαν μία λαϊκιστικού τύπου και άκρως καταστροφολογική αντιπολίτευση πριμοδοτώντας το αντισυστημικό μπλοκ και, κυρίως, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Στη Χαριλάου Τρικούπη και στην Κουμουνδούρου μοιάζουν σαν να έχουν μείνει στην Ελλάδα της μνημονιακής εποχής, ενώ βρισκόμαστε στο 2025 και, βέβαια, είναι απόλυτα λογικό οι πολίτες που επιλέγουν αντισυστημικά να θεωρούν συστημικά τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΟ πρόβλημα της αντιπολίτευσης είναι δομικό. Οι κραυγές και το σκληρό ροκ είναι το εύκολο κομμάτι. Το δύσκολο για τα κόμματα είναι να καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα αξιόπιστο κυβερνητικό πρόγραμμα και να αρθρώσουν σοβαρό πολιτικό λόγο. Εκτός από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτό το πεδίο θα βρίσκεται, έτσι κι αλλιώς, εκτεθειμένη και η εκτιναχθείσα στα γκάλοπ Ζωή Κωνσταντοπούλου.

ΑΠΟ την πλευρά της η κυβέρνηση, παρά τις όποιες αστοχίες και τη φυσιολογική φθορά μετά από 6 χρόνια στην εξουσία, παραμένει η μοναδική που διαθέτει αξιόπιστο πρόγραμμα, το οποίο μάλιστα υλοποιεί.