Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Αυτό που κέρδισε ήταν εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που φόρεσε τα γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και άρχισε ξαφνικά να βλέπει ελικόπτερα να σκίζουν τους ουρανούς. Από εκείνη τη στιγμή πραγματικά απογειώθηκε και ο ίδιος και μαζί του όλη η κυβέρνηση. Στα σύννεφα της εικονικής πραγματικότητας του πρωθυπουργού όλα κυλούν ρολόι. Τα εργασιακά, οι επενδύσεις, ο νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες, για το χρέος και το πλεόνασμα, για τα πάντα.

Στο ταξίδι επιστροφής του κυβερνητικού επιτελείου από την Κίνα ειπώθηκαν διάφορα, προφανώς σε κλίμα εικονικής ευφορίας. Για τα εργασιακά δεν έχουμε μεγάλη ανησυχία, μέχρι και επαναφορά συλλογικών συμβάσεων θα καταφέρουμε. Η αβεβαιότητα έχει φύγει από την καθημερινότητά μας και έως το 2021 τα ποσοστά της ανεργίας θα έχουν επανέλθει στα κανονικά. Η δεύτερη αξιολόγηση θα κλείσει μέχρι τον Οκτώβριο. Ως χώρα αποκτήσαμε προστιθέμενη αξία ως παίκτης. Τώρα είμαστε, λέει, σημαντικός παίχτης.

Όλα αυτά ειπώθηκαν από ανώτατα κυβερνητικά χείλη. Τα οποία δεν κρατήθηκαν και έφθασαν μέχρι Μάο. «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», έλεγε ο Μεγάλος Τιμονιέρης, και ο Αλέξης Τσίπρας θεώρησε πως ταιριάζει γάντι στην κουβέντα για τον εκλογικό νόμο. Γιατί άραγε; Ίσως γιατί η απλή αναλογική που επιδιώκει είναι ο πιο γρήγορος δρόμος προς την ακυβερνησία. Ίσως πάλι επειδή προβλέπει να ξεσπά και άλλη πολιτική κρίση. Ειδικά το τελευταίο τον βολεύει κιόλας, αφού έτσι θα προσπαθήσει να στρέψει τα φώτα της επικαιρότητας μακριά από τα προβλήματα της οικονομίας και της καθημερινότητας.

Μόνο που είναι πλέον τόσο εκρηκτικά αυτά τα προβλήματα που δεν κρύβονται ούτε πίσω από ατάκες ούτε από ευχές ούτε καν από το καθυστερημένο παιχνίδι ευθυνών που παίζει με την ομάδα Βαρουφάκη. Το χάος, με το οποίο χαμογελάει ο πρωθυπουργός, είναι η νέα κανονικότητα της Ελλάδας. Και δεν είναι καθόλου θαυμάσια.