Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Μπορεί να πει κανείς πως «όχι, δεν πρέπει να στεκόμαστε στα επεισόδια» και σε έναν βαθμό έχει δίκιο, ωστόσο, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Η Αθήνα έγινε πάλι εμπόλεμη πόλη με νεαρούς να σπάνε και να καταστρέφουν δημόσια περιουσία.

Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο δεν είχε ξεκινήσει η δεύτερη σειρά συλλαλητηρίων για την επέτειο, οπότε δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί. Μακάρι να μην συμβεί τίποτα, όλα όσα έγιναν όμως το πρωί της Τετάρτης προμηνύουν πως ίσως έχουμε και το απόγευμα πόλεμο.

Ναι, ορισμένα άτομα δεν μπορούν να αμαυρώσουν μία ειρηνική διαδήλωση. Ζούμε όμως στην εποχή της εικόνας και αυτό που μένει σε εμάς αλλά και στα μάτια όσων μας βλέπουν από τον υπόλοιπο πλανήτη είναι πως εμείς καίμε τις πόλεις μας και ενώ η αστυνομία έχει ρόλο παρατηρητή.

Ενώ όλοι μας αναρωτιόμαστε από το πρωί γιατί η Αστυνομία άφησε μερικούς κουκουλοφόρους να καταστρέφουν ό,τι βρουν μπροστά τους, η πληροφορία πως είχαν άνωθεν εντολή για μη επέμβαση μόνο σοκ δεν προκαλεί.

Είναι δυνατόν μία κυβέρνηση σαν και αυτήν να δώσει εντολή στην Αστυνομία να χτυπήσει αυτοαποκαλούμενους αριστεριστές-αναρχικούς-αντιεξουσιαστές και πάει λέγοντας; Αν λάβουμε υπόψιν την αντίδραση του Γιάννη Δραγασάκη ο οποίος αποκάλεσε «δικά μας παιδιά» κάτι αντιεξουσιαστές που εισέβαλαν σε χώρο όπου εξελισσόταν εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην οποία μιλούσε ο ίδιος, τότε όχι.

Μπορεί όμως αυτή η κυβέρνηση να δώσει εντολές στα ΜΑΤ να χτυπήσουν πολίτες που διαμαρτύρονται για τους πλειστηριασμούς.

Μέρες σαν και την σημερινή, η Αλέκα Παπαρήγα και οι δηλώσεις της από το μακρινό 2008 είναι πιο επίκαιρες από ποτέ. «Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει να χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων, βλέποντας μπροστά του την κάλπη, μαξιλάρια ή καρέκλες».

*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής του EleftherosTypos.gr
Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter