Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η «ανάσταση» της οικονομίας, την οποία είχε προαναγγείλει ο πρωθυπουργός από το Πάσχα του 2016, δεν είναι ορατή ούτε φέτος. Οι στόχοι της ανάπτυξης χάνονται, ο πήχυς διαρκώς χαμηλώνει αλλά και πάλι το Μαξίμου περνάει από κάτω.

Η ΧΡΟΝΙΑ ξεκίνησε με εκτίμηση προϋπολογισμού για θετικό ρυθμό ανάπτυξης 2,7%. Τον Μάιο έγινε η πρώτη αναθεώρηση σε 1,8% και πλέον οι αναλυτές της Τραπέζης της Ελλάδος και του ΚΕΠΕ προβλέπουν οριακή αύξηση του ΑΕΠ από 1% έως 1,5%.

Την ίδια ώρα όλες οι χώρες της ευρωζώνης καλπάζουν με ρυθμό ανάπτυξης άνω του 3%, η Πορτογαλία εξοφλεί νωρίτερα τα δάνειά της από το ΔΝΤ αλλά ο κ. Τσίπρας επιμένει ότι πετυχαίνουμε τους στόχους και καλεί τους πολίτες να μην πιστεύουν τα μέσα ενημέρωσης.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι και το 2017 χάθηκε για την ελληνική οικονομία, όπως πετάχτηκε στο καλάθι της ύφεσης και η διετία 2015-2016. Μαζί χάθηκαν εισοδήματα άνω των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά στην οικονομία.

Οπως ο κ. Τσίπρας επιμένει να συγκρούεται με την πραγματικότητα έτσι και η πραγματική οικονομία έχει πέσει στο τείχος της υπερφορολόγησης. Παρά το γεγονός ότι ο τουρισμός φέτος πήγε καλά, η ιδιωτική κατανάλωση, που αποτελεί το βασικότερο παράγοντα διαμόρφωσης του ΑΕΠ, περιορίζεται στο δεύτερο εξάμηνο του έτους λόγω της πληθώρας φόρων που καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες.

ΤΟ ΙΔΙΟ θα ισχύσει και το 2018. Οσο η κυβερνητική πολιτική στηρίζεται στο σκέλος των εσόδων για την επίτευξη πλεονάσματος και όχι στην περιστολή των δαπανών ανάπτυξη δεν πρόκειται να δούμε.

Το ερώτημα που εύλογα δημιουργείται σε όλους είναι γιατί οι δανειστές αποδέχονται το μίγμα μέτρων της κυβέρνησης όταν γνωρίζουν ότι με αυτό τον τρόπο δεν αντιμετωπίζεται στην ουσία το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Η απάντηση είναι πολύ απλή: δεν τους νοιάζει. Οι δανειστές έχουν πάρει τα πάντα από την κυβέρνηση Τσίπρα: Το Υπερταμείο, τις μειώσεις συντάξεων και την αύξηση των φόρων από το 2019, την παράταση της λιτότητας μέχρι το 2022 και τη δέσμευση για υψηλά πλεονάσματα σε βάθος δεκαετιών.

ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ αυτό κλείνουν τα μάτια και στην υπερφορολόγηση και στην επίτευξη εικονικών πλεονασμάτων, που σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στη στάση πληρωμών και στον ετεροχρονισμό δαπανών. Αλλωστε ξέρουν ότι το μεγαλύτερο μέρος του πλεονάσματος επιστρέφει σε αυτούς μέσω της πληρωμής παλαιότερων δανείων.

ΤΟ ΜΟΝΟ βέβαιο είναι ότι στα μέσα του 2018 ο κ. Τσίπρας θα βρεθεί αντιμέτωπος με το αδιέξοδο της πολιτικής του. Η κόπωση στα φορολογικά έσοδα τους τελευταίους μήνες είναι εμφανής και η μαύρη τρύπα του φετινού προϋπολογισμού θα δυσκολέψει την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% για την επόμενη χρονιά.
Τότε ο πρωθυπουργός θα επιδιώξει, μέσω των δικών του «fake news» περί δήθεν εξόδου από τα Μνημόνια, την εκλογική απόδραση ώστε να αποφύγει την κρυάδα εφαρμογής των μέτρων του 2019. Εκτός εάν η παρέα του Μαξίμου πείσει τον κ. Τσίπρα ότι πρέπει να μείνει μέχρι το τέλος της τετραετίας για να γευθούν όλα τα καλά της εξουσίας αδιαφορώντας για την επόμενη ημέρα. Τη δική τους και πρωτίστως της οικονομίας…

O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής