Ξεκινώντας από τις βορειοευρωπαϊκές χώρες, πηγαίνοντας ανατολικά και φθάνοντας στον νότο, οι κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως αν χαρακτηρίζονται ως σοσιαλιστικές ή φιλελεύθερες, προσπαθούν να «μαζέψουν τα γκέμια», υπακούοντας, για εσωτερικούς λόγους, στο ένστικτο αυτοσυντήρησης των κοινωνιών τους. Κάπως έτσι, η Ελλάδα και η Ιταλία που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος του προσφυγικού κύματος, στριμώχνονται στη γωνιά της Ευρώπης, παρά τα μεγάλα λόγια και τις υποσχέσεις συμπαράστασης και υποστήριξης από την Ε.Ε.

Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Οι ακροδεξιές, ρατσιστικές φωνές που σε πολλά κράτη ακούγονται εντός των κοινοβουλίων τους, θα αναπτύξουν τη συνήθη ρητορική μίσους, διανθισμένη με πολλές αοριστίες και διαστρεβλώσεις για τους ανθρώπους που βρίσκονται στις ευρωπαϊκές χώρες ως πρόσφυγες ή μετανάστες. Είναι αυτό που περιγράφει με σαφήνεια ο εγκληματολόγος Αγγελος Τσιγγρής: «Το ενδεχόμενο η τρομοκρατία να εκμεταλλευτεί το φαινόμενο της μετανάστευσης, είναι ένα θέμα, αλλά θα πρέπει να τονίσουμε ότι δεν έχει διαπιστωθεί συστημικός δεσμός ανάμεσα στην τρομοκρατία και τη μετανάστευση, για αυτό και δεν θα πρέπει να αφήσουμε την καχυποψία και την ξενοφοβία να υπερισχύσουν του γόνιμου προβληματισμού για την εξεύρεση λύσεως».

Οντως, οι λεγόμενοι «μοναχικοί λύκοι» που πραγματοποιούν τα τυφλά χτυπήματα σε πλατείες και δρόμους της Ευρώπης είναι ως επί το πλείστον υπήκοοι δεύτερης ή και τρίτης γενιάς στις χώρες που έδρασαν και οι οποίοι κάποια στιγμή στην πορεία της ζωής τους ριζοσπαστικοποιήθηκαν. Ωστόσο αυτά είναι ψιλά γράμματα για όσους έχουν αποφασίσει να στοχοποιούν ανθρώπους για τη θρησκεία ή το χρώμα τους.

Από την άλλη πλευρά, τώρα είναι που περισσότερο από ποτέ η Ελλάδα οφείλει να επιταχύνει ρυθμούς τόσο στις διαδικασίες ασύλου όσο και στην ολοκλήρωση διαδικασιών που θα επαναφέρουν τη ζωή των τοπικών κοινωνιών και των προσφύγων σε μια κανονικότητα. Μία από αυτές είναι η οργανωμένη μετάβασή τους από τα camp στα διαμερίσματα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι αντοχές των εγκλωβισμένων έχουν ξεπεράσει τα όριά τους. Προχθές στο κέντρο κράτησης των Διαβατών έγινε μίνι ανταρσία, καθώς οι πρόσφυγες αντέδρασαν στην είδηση της μεταφοράς 27 μόλις ατόμων, όταν στα χοτ σποτ των νησιών ο υπερπληθυσμός έχει πιάσει ταβάνι με 15.000 άτομα. Εξ ου και οι συνεχιζόμενες εξεγέρσεις που με τη σειρά τους προκαλούν -δικαιολογημένα- την αντίδραση και τον φόβο των τοπικών κοινωνιών.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου