Δεν χρειάζεται να το σημειώσω: ένα από τα πράγματα που τους πονούν πολύ είναι πως τυπικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον τίτλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά ουσιαστικά -και θεσμικά- είναι άοπλος. Το να συμμαχήσει με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ώστε να αντλήσει την απαιτούμενη δύναμη για να πάρει πρωτοβουλίες έναντι του κυρίαρχου Μητσοτάκη, δεν είναι απλά δύσκολο, αλλά σχεδόν αδύνατον. Το ΠΑΣΟΚ θα προσφερθεί να πατήσει επάνω του ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ονειρεύεται, στην τετραετία 2027-2031, να λειτουργήσει ως αξιωματική αντιπολίτευση;

Για την ώρα, ρεαλιστικά αντιμετωπίζοντας τα πράγματα, δεν του δίνω ευοίωνη προοπτική με τον Ανδρουλάκη αρχηγό. Με την πολύχρονη εμπειρία που έχω δεν αναγνωρίζω εκείνα τα στοιχεία που δείχνουν πως ο Ανδρουλάκης μπορεί να αφήσει ισχυρό ηγετικό αποτύπωμα. Μακάρι να κάνω λάθος, γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ στα έγκατα και με το ΠΑΣΟΚ πνιγμένο στη μετριότητα η κυβέρνηση όχι μόνον αντιπολίτευση δεν έχει αλλά και η Νέα Δημοκρατία είναι μονοκρατορία. Γίνομαι σαφέστατη. Για όσο θα θέλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι αρχηγός της. Κανείς δεν αμφισβητεί -ούτε εντός της Ν.Δ. αλλά ούτε εκτός- ότι η εκκαθάριση του ΣΥΡΙΖΑ και η απαλλαγή από τον άκρατο λαϊκισμό είναι έργα δικά του.

Γιατί έγραψα αυτό το μακρύ προοίμιο; Γιατί άκουσα και είδα -έχει σημασία αυτό το «είδα»- την πρεμιέρα που έκανε η κυρία Αχτσιόγλου χθες, εγκαινιάζοντας την κούρσα της διαδοχής. Αυτά τα 6 λεπτά και 21 δευτερόλεπτα με τα οποία έθεσε την υποψηφιότητά της με έκαναν να σκεφτώ αν πράγματι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που της καλλιέργησαν τη φιλοδοξία να ηγηθεί, ήτοι να καθίσει στην άδεια θέση του Τσίπρα, πιστεύουν ότι διαθέτει το χάρισμα να εμπνεύσει τους οπαδούς του κόμματος, να την πιστέψουν τα στελέχη του, να θελήσουν να συσπειρωθούν και να δουλέψουν κάτω από την ηγεσία της. Να μη σας απογοητεύσω, αλλά κομμάτι δύσκολο το βλέπω.

Οταν δεν κατόρθωσε να μάθει απ’ έξω εκείνα τα τετριμμένα λόγια που εκφώνησε, διαβάζοντας το άνευρο κείμενο που είχε μπροστά της, να του δώσει πνοή, αραδιάζοντας κοινοτοπίες. Μέτρησα 13 φορές το ρήμα «αφορά», του οποίου η εκφορά σημείωνε και γραμματικό και συντακτικό λάθος. Είπε ότι «οφείλει να αποτιμήσει με ψυχραιμία, νηφαλιότητα τις αιτίες του αποτελέσματος». Αν την απόφασή της να εκτεθεί ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ διέκρινε η ίδια ψυχραιμία, νηφαλιότητα και ειλικρίνεια, νομίζω ότι θα το σκεφτόταν δύο φορές…