ΟΙ δηλώσεις για το νέο ξεκίνημα, την Αριστερά, την κοινωνία της ισότητας και της ελπίδας και οποιοδήποτε άλλο τσιτάτο είναι αναμενόμενα. Εχει, όμως, αντιληφθεί ότι, αν και εφόσον εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλαδή υποψήφια πρωθυπουργός στις κάλπες του 2027;

ΕΠΙΜΕΝΕΙ η Εφη Αχτσιόγλου στη δήλωση που είχε κάνει στο παρελθόν πως «η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά»; Θα την ανακαλέσει; Θα παραδεχθεί πως ήταν ατόπημα; Είναι δυνατόν ως πρόεδρος ενός κόμματος που θέλει να διεκδικεί την εξουσία να επιμείνει ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη την κανονικότητα;

ΤΟ πρώτο δίλημμα στο οποίο θα πρέπει να απαντήσει είναι απλό, αλλά συγχρόνως και κομβικό για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ: κανονικότητα ή μπαχαλοποίηση;

ΚΑΙ επειδή μπορεί να επιχειρήσει να «ντριμπλάρει» το δίλημμα και να ισχυριστεί πως αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι… κανονικότητα, πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι… καθεστώς και… ρουφάει το αίμα του λαού, καλό θα ήταν να ρίξει μια ματιά στα εκλογικά αποτελέσματα στις λαϊκές συνοικίες της Αττικής και στην περιφέρεια. Εκεί όπου υπέστη συντριβή ο ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΟ ερώτημα μπορεί να τεθεί και με διαφορετικό τρόπο. Θα αλλάξει τη λαϊκιστική και καταστροφολογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί, αν η Κουμουνδούρου δεν διαγράψει οριστικά την τακτική που ακολουθεί πιστά και χωρίς παρεκκλίσεις από το 2012 έως σήμερα, τότε δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν θα εκλεγεί πρόεδρος η Εφη Αχτσιόγλου ή οποιοδήποτε άλλοτε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ελλάδα έχει αλλάξει. Οι πολίτες το γνωρίζουν. Κανείς δεν «τσιμπάει» πλέον σε φτηνά ψευδοαφηγήματα και συνθήματα… πυροτεχνήματα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάξει, τότε όχι μόνο δεν θα έχει καμία πιθανότητα να επιστρέψει στην εξουσία, αλλά θα συνεχίσει στο δρόμο της… επιστροφής σε μονοψήφιο ποσοστό.