Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα 

Ισως ο πρωθυπουργός ελπίζει ότι ο Βαρουφάκης δεν έχει την έξωθεν αξιοπιστία για τις αποκαλύψεις του. Κι όμως. Κανείς δεν αμφισβητεί όσα γράφει ο Βαρουφάκης. Πλην Βούτση, που και μόνον ότι άνοιξε το στόμα του έδωσε πόντους στον Βαρουφάκη.

Και πώς να αμφισβητηθεί η αξιοπιστία Βαρουφάκη όταν πρώτος, με όσα αποκαλύπτει, βάζει το κεφάλι του στον ντουρβά της Εξεταστικής, ενώ ο Τσίπρας, στρουθοκάμηλος, χώνει το δικό του στην άμμο. Κρυπτόμενος… Τίποτε δεν είναι νοστιμότερο από την εκδίκηση που σερβίρεται κρύα και στην κατάλληλη ώρα.

Να ’μαστε πλησίστιοι πίσω στο 2014. Οταν ο Σαμαράς ως πρωθυπουργός και ο Στουρνάρας ως υπουργός Οικονομικών έκαναν το αποφασιστικό βήμα και βγήκαν στις αγορές. Αλλά όχι ως πυροτέχνημα, ούτε δήθεν βγαίνουμε από το Μνημόνιο. Το 2014 είχε προηγηθεί το ΔΝΤ, το οποίο είχε αποφανθεί ότι το χρέος ήταν απολύτως βιώσιμο. Τώρα ο Τσίπρας αγκαζέ με τον Τσαλακώτο έκαναν ένα βήμα πάνω από τον γκρεμό. Για το θεαθήναι. Ευτύχημα για την Ελλάδα να πιαστούν τα ρούχα τους σε κανένα κλαρί και να μην τσακιστούν κάτω…

Αυτή η έξοδος είναι απονενοημένο διάβημα. Βάζω στοίχημα ότι κάποτε θα μάθουμε ότι ο Τσαλακώτος είχε αντιρρήσεις για το διάβημα, γιατί αυτός τουλάχιστον είναι σε θέση να γνωρίζει ότι έξοδος στις αγορές χωρίς συνέχεια είναι βολή άσφαιρη.

Αυτό που οφείλει να καταλάβει ο Αλέξης Τσίπρας είναι ότι ο πολίτης περιμένει τη συγγνώμη του προς τον Στουρνάρα, που φαντασίωσή του ήταν, ουρλιάζοντας, να τον πετάει με κλοτσιές έξω από την Τράπεζα της Ελλάδος προς τον Σαμαρά, τον οποίο κατασυκοφάντησε ανέντιμα και σήμερα τον υποδέχεται ο Λι Τσιαγκ, πρωθυπουργός της Κίνας, στο Πεκίνο, ωσεί πρωθυπουργό.

Αλλά να ζητήσει συγγνώμη και από τους πολίτες. Από εκείνους που τον ψήφισαν, γιατί τους εξαπάτησε σαν τον Παναγή από τα Μέγαρα, και από όσους δεν τον ψηφίσαμε, γιατί ξέραμε τα μεγάλα λόγια του τι σημαίνουν: την καταστροφή της Ελλάδας και τους κόπους μας, από το 2011, θυσία στο βωμό της δικής τους άγνοιας, της δικής τους αυταπάτης, της δικής τους κοινωνικής βαρβαρότητας. Ακριβώς όπως πορεύεται ως σήμερα η διακυβέρνηση του μορφώματος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Γουδή δεν στήνεται τώρα πια. Αλλά τα «γουνάκια» παραμένουν στη θέση τους.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου