Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

ΜΙΑ ΑΠΟ τις πιο χαρακτηριστικές και εξοργιστικές περιπτώσεις για την οποία κλήθηκε η Ομάδα Καθημερινότητας, είναι ταυτόχρονα και το εισιτήριο της χώρας για να διεκδικήσει ρεκόρ Γκίνες για τον πιο αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα ευρωπαϊκού κράτους: Μια χήρα, που ο άντρας της είχε πεθάνει από το 2014, περίμενε να λάβει το εφάπαξ του θανόντος συζύγου της, αλλά καμία ειδοποίηση από το αρμόδιο Ταμείο δεν ερχόταν. Ετσι, απευθύνθηκε στους ανθρώπους του κ. Φλαμπουράρη, οι οποίοι με τη σειρά τους απευθύνθηκαν στους υπαλλήλους του ΕΤΕΑΕΠ. Και τι διαπίστωσαν; Πως το εφάπαξ είχε εκδοθεί, αλλά το σχετικό χαρτί είχε παραπέσει! Το βρήκαν, το σήκωσαν από εκεί που παράπεσε, το έστειλαν και η γυναίκα πήρε το εφάπαξ… Σε μια κανονική χώρα, με κανονικούς υπουργούς και κανονικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, θα είχαν πέσει πρόστιμα και κυρώσεις, αλλά ποιος είπε πως η κανονικότητα κατοικεί στην Ελλάδα;

ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ θαυμαστή περίπτωση, ο υπουργός και οι άνθρωποί του φρόντισαν να βρεθεί λύση ώστε να μεταφέρεται μια 4χρονη από ένα χωριό της Εύβοιας στο προνήπιο, που βρίσκεται 8 χλμ., μακριά από το σπίτι της. Γιατί και πάλι κάποιοι υπάλληλοι έκαναν πως δεν καταλάβαιναν το νόμο. Οταν τους τον εξηγούσαν, εκείνοι τον «μετέφραζαν» διαφορετικά και πάει λέγοντας. Αυτά και πολλά άλλα υπαρκτά και πολύ σοβαρά προβλήματα μιας ακυβέρνητης πολιτείας, γίνονται υλικό πρώτης τάξεως για τη σύνταξη διθυραμβικών ανακοινώσεων προς τον Τύπο.

Η ΟΜΑΔΑ Καθημερινότητας είναι δυστυχώς χρήσιμη, αλλά η ύπαρξή της αποδεικνύει την ανυπαρξία των υπουργείων και τον απαρχαιωμένο τρόπο οργάνωσης αυτού του κράτους που πάει πολλές δεκαετίες πίσω. Είναι αλήθεια πως ένα τόσο σαθρό οικοδόμημα χρειάζεται δεκαετίες για να φτιάξει βαθιά θεμέλια. Ωστόσο ακόμα και στην αιωνιότητα, μια μέρα θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Τι έκαναν λοιπόν 2,5 χρόνια στην εξουσία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Ούτε κουβέντα δεν υπάρχει στα περιβόητα δελτία Τύπου του κ. Φλαμπουράρη για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων που δεν προχωρά, ούτε λέξη για τυχόν πειθαρχικό έλεγχο για εκείνους που ευθύνονται για την ταλαιπωρία των πολιτών. Τίποτα σοβαρό δεν έχουν κάνει για τον εκσυγχρονισμό της διοίκησης που εν έτει 2017 ψάχνει χαρτιά που «παραπέφτουν» και αφήνει νήπια να ταλαιπωρούνται.

ΚΑΙ ΕΔΩ ακριβώς κρύβεται η καρδιά του προβλήματος που αιμοδοτεί υπηρεσίες, όπως η Ομάδα Καθημερινότητας. Οτι το σύνολο της κυβέρνησης ψάχνει τρόπους να αυξήσει το Δημόσιο όχι με άξια και ικανά στελέχη, όχι με όρους ανταγωνισμού που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα, αλλά με στρατιές μετακλητών και μονιμοποιήσεις χωρίς όρους και κριτήρια. Το βαθύ Δημόσιο είναι η έδρα όπου παίζει μπάλα ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και δεν θέλει να το βελτιώσει με δραστικές μεταρρυθμίσεις. Θέλει να το γιγαντώσει και να το καπελώσει με ομάδες, όπως η Καθημερινότητα, ώστε να το ελέγχει. Για αυτό αναδεικνύει τις γκρίζες ζώνες, κάνοντας αποσπασματικές κινήσεις εντυπωσιασμού. Πόσους θα βοηθήσουν ο κύριος Φλαμπουράρης και τα φιλότιμα παιδιά που εργάζονται στην Ομάδα; Μέχρι σήμερα έχουν διαχειριστεί 2.500 υποθέσεις. Ας διαχειριστούν και 10.000, όμως οι παθογένειες του Δημοσίου δεν πρόκειται να θεραπευτούν, επειδή δεν θέλουν να τις θεραπεύσουν. Τις χρειάζονται για να ασχολούνται με την περιπτωσιολογία. Δυστυχώς για εμάς και για την καθημερινότητά μας.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής