Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς 

Πριν από λίγες ημέρες στο μπλόκο της Κουλούρας στην Βέροια μία νεαρή κοπέλα ανεβασμένη πάνω σε ένα τρακτέρ, πήρε ελάχιστα δευτερόλεπτα τηλεοπτικού χρόνου για να  μιλήσει για τα προβλήματα τα δικά της και των άλλων αγροτών. Ελάχιστα δευτερόλεπτα που ήταν όμως γεμάτα με θυμό, αγανάκτηση και απογοήτευση.

Το ΕΤ Magazine toy EleftherosTypos.gr έψαξε και βρήκε την Θωμαή Νεστοροπούλου  και μιλήσαμε για όλους και για όλα. Σε μία συνέντευξη που δεν έχει την κλασική μορφή γιατί πολύ απλά ο δικός μας ρόλος ήταν να ακούει και να καταγράφει. Δεν χρειάστηκε να κατευθύνουμε εμείς της συζήτηση, ούτε να αναζητήσουμε ατάκες. Ηταν «ποταμός» και το καταλάβαμε από την πρώτη της ατάκα «Να ξέρεις ότι μιλάω πολύ και έχω πάρα πολλά πράγματα να πω».

Ποιά είναι η κοπέλα στο τρακτέρ

Η   Θωμαή έχει σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων, πληροφορική, ξέρει ξένες γλώσσες αλλά στον τόπο της οι σπουδές της πάνε στράφι, οπότε πήγε και σε σχολή κομμωτικής-αισθητικής, αλλά και κάθε ημέρα, χειμώνα-καλοκαίρι παρά το πρόβλημα της υγεία της (σ.σ. είναι διαβητική) βρίσκεται στα χωράφια της. Αυτή η μητέρα της και οι άλλες δύο αδερφές της μετά τον θάνατο του πατέρα και προστάτη της οικογένειας, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και δεν το βάζουν κάτω όσα προβλήματα και αν αντιμετωπίζουν.

https://www.youtube.com/watch?v=f0krClSSH-A

Γιατί, όμως, ανέβηκε στα τρακτέρ για να διαμαρτυρηθεί;

«Θέλω να σου πω εξαρχής ότι δεν ανήκω στην κατηγορία που έχω πολύ μεγάλο οικονομικό πρόβλημα και δεν μπορώ να ζήσω. Εχουμε δυσκολίες, αλλά τα βγάζουμε πέρα. Παρόλα αυτά πνίγομαι με την κατάσταση των άλλων και το γενικότερο πλαίσιο. Δεν μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου να πει πως από την στιγμή που είμαι καλύτερα από τους υπόλοιπους να καθίσω στην γωνιά μου. Δεν είμαι και δεν πρέπει να είμαστε όλοι οι συνομήλικοί μου η γενιά του iphone. Όταν έγινε το μπλόκο ήταν και κάποια αγόρια που δεν ήρθαν μαζί μας τους φώναξα: ‘’Εγώ θα ανέβω στα τρακτέρ αλλά θα πρέπει να ανεβείτε και εσείς’’. Ολα τα παιδιά έχουν απογοητευτεί και είναι πολύ μεγάλο κρίμα. Δεν μπορώ να βλέπω αυτά τα παιδιά να μην έχουν διάθεση να αγωνιστούν. Πρέπει να το κάνουμε για όλους μας. Πρέπει να είμαστε όλοι μαζί σε αυτή την μάχη».

«Παλεύουμε και με τον θεό και τους δαίμονες»

Μιλώντας για το πώς μία μονογονεϊκή οικογένεια αγροτών που αποτελείται από τέσσερις γυναίκες μπορεί να τα βγάλει πέρα ξεσπαθώνει:

«Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η μαμά μου είναι 52 χρονών και μέχρι τα 67 θα πρέπει να δουλεύει στα χωράφια για να πάρει μία σύνταξη της πείνας. Και δεν έχουμε πρόβλημα να δουλεύουμε. Σας μιλώ ειλικρινά, κάθε ημέρα είμαι στα χωράφια και δουλεύω σκληρά. Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν πληρωνόμαστε. Παίρνουμε ψίχουλα και δίνουμε μεγάλα ποσά… Ο αγρότης να ξέρεις ότι μιλά σε χρόνο παρακείμενο και οι υπουργοί σε μέλλοντα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, παλεύουμε με τον Θεό πχ ο Θεός θύμωσε, ας δούμε τι καιρό θα μας κάνει ο Θεός κλπ. Αυτή την φορά παλεύουμε και με τον Θεό και με τους δαίμονες. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί να μου λένε οι γονείς μου ότι δεν μπορούν να πληρώσουν για τις ξένες γλώσσες μου. Μάλιστα σταμάτησα κάποια στιγμή και πήρα τα πτυχία μετά από χρόνια παλεύοντας μόνη μου. Μην κρίνετε τους αγρότες από μακριά… Δεν είναι εχθροί σας, φίλοι σας είναι. Μαζί μου στα μπλόκα ήταν η κυρία Βούλα που επίσης την έδειξε η τηλεόραση. Εχει δύο παιδάκια αστέρια, δεν είναι κρίμα το κράτος να μην την αφήσει να τα σπουδάσει;».

Είναι οι αγρότες τεμπέληδες και κάθε φορά κλείνουν τους δρόμους για να ταλαιπωρήσουν τον κόσμο;

«Πρέπει να ζήσετε σαν αγρότες για να καταλάβετε τι συμβαίνει πραγματικά. Από μακριά και πίσω από τα γραφεία είναι πάρα πολύ εύκολα για όλους. Οι αγρότες δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και στο τέλος βρίσκονται να χρωστάνε στον μπακάλη. Εγώ είμαι σε καλό συνεταιρισμό, υπάρχουν όμως και πάρα πολλοί άλλοι που δεν είναι σαν εμένα. Ξέρετε τι είναι κάθε αρχή του χρόνου να δανείζεσαι για να βγάλεις την χρονιά και στο τέλος του έτους να μην σου μένει τίποτα και να είσαι υπερχρεωμένος. Είμαι 26 χρονών κορίτσι και παλεύω νύχτα-μέρα και το μόνο που θέλω είναι να πληρώνομαι. Σας το λέω ότι τα σπίτια πάρα πολλών είναι έτοιμα να βγουν στο σφυρί, γιατί πολύ απλά το κράτος τους έχει γυρίσει την πλάτη. Αν ρίξει ένα χαλάζι ή βρέξει τότε που δεν πρέπει, δεν θα πάρουμε φράγκο. Αυτά τα υπολογίζει κανείς;».

 Βέβαια σε κάθε ανάλογη κινητοποίηση υπάρχουν και αυτοί που κάνουν πράγματα για το δικό τους συμφέρον και ίσως εξαιτίας τους ο κόσμος να έχει τόσο στρεβλή άποψη για τις αγροτικές κινητοποιήσεις:

«Είναι πολλοί που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις για το δικό τους συμφέρον. Κάποιοι από τους συνδικαλιστές κάνουν κακό και θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι, γιατί πολλές φορές οι κινητοποιήσεις σταματούν ή ξεκινούν όχι για το γενικότερο καλό αλλά γιατί βολεύονται κάποιοι. Το ζήτημα είναι όμως το κράτος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Θέλετε ένα παράδειγμα; Εχουμε αναγκαστεί και έχουμε βάλει περισσότερους εργάτες στα χωράφια μας και στο τέλος της χρονιάς ήρθαν μαζεμένες όλες οι υποχρεώσεις για πληρωμή. Παρά την μεγάλη δυσκολία η μαμά μου τους εργάτες τους πλήρωσε μέχρι τελευταίας δεκάρας. Τους είπε ότι «εγώ μπορεί να μην κάνω Χριστούγεννα, αλλά εσείς θα πληρωθείτε και το έκανε». Αυτό πρέπει να κάνει το κράτος σε κάθε πολίτη. Γιατί δεν το κάνει; ».

«Αλλα μας είπε και άλλα έκανε ο  Τσίπρας»

Αναφερόμενη στους πολιτικούς έστειλε ένα ξεχωριστό μήνυμα στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα θυμίζοντας του πάρα πολλά πράγματα:

«Ξέρω ότι ο Τσίπρας δεν θα με ακούσει αλλά εγώ θα συνεχίσω να αντιδρώ. Τον ψήφισα γιατί ήθελε να μπει κάτι νέο στη Βουλή και να σπάσει ο δικομματισμός. Δυστυχώς με πρόδωσε. Τον θυμάμαι να λέει στα μπλόκα ότι θα συντρίψει τα καθεστώτα. Τότε δεν είπε ότι τελικά θα συντρίψει εμάς με ΕΝΦΙΑ, ΕΦΚΑ και όλα τα άλλα.  Βάζει 4 λεπτά φόρο στην σακούλα και εγώ μαζεύω με 40 βαθμούς κελσίου ροδάκινα και παίρνω την ίδια τιμή. Και μην μου πείτε για τα κοινωνικά μερίσματα που δίνει. Δεν θέλουμε ελεημοσύνη με δανεικά λεφτά και ψεύτικά κριτήρια. Δεν θέλουμε να μας γλυκάνει προεκλογικά γιατί μας θυμώνει περισσότερο. Ξέρουμε ότι αυτά που δίνει θα του τα πληρώσουμε διπλά και τριπλά. Θέλουμε να μας αφήσει να ανασάνουμε και αυτός κάθε ημέρα μας κόβει λίγο-λίγο την αναπνοή μας. Μας έχουν κάνει να σταματάμε να ονειρευόμαστε. Θέλουμε να ζήσουμε για να ονειρευτούμε και όταν δεν έχουμε αυτά που δικαιούμαστε δεν μπορούμε να ζήσουμε. Οταν πληρώνεται ο αγρότης όλη η κοινωνία το καταλαβαίνει και χαίρεται γιατί κινεί την αγορά. Μόνο που δεν πληρωνόμαστε και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί».

«Το πρωί κλαίμε και το βράδυ γελάμε…» 

Ο θυμός και η αγανάκτηση της Θωμαής από την πρώτη στιγμή ήταν φανερά αλλά  εκεί που ακούγαμε έναν άνθρωπο έτοιμο να τα παρατήσει όλα, εκείνη την στιγμή φανέρωνε και την δίψα για ζωή και δημιουργία. Κινείται μεταξύ κλάματος και γέλιου και όπως μας εξηγεί αυτό είναι πάρα πολύ φυσικό:

«Αυτό γίνεται καθημερινά. Όταν ξυπνάμε η μαμά μου είναι δακρυσμένη με το κομπιουτεράκι στο χέρι να υπολογίζει τους λογαριασμούς. Το βράδυ όμως χαμογελάμε και λέμε πως βγήκε και αυτή η ημέρα και θα τα καταφέρουμε. Δεν φοβάμαι εμένα, ούτε την μητέρα μου, ούτε τις αδερφές μου. Ξέρετε τι φοβάμαι; Τους πολιτικούς. Εγώ έπεσα με τον θάνατο του μπαμπά μου όπως και όλες μας αλλά ξανασηκωθήκαμε! Αυτούς φοβάμαι που δεν μας αφήνουν να ανασάνουμε. Δεν πρόκειται όμως να το βάλω κάτω. Και οικογένεια θα κάνω αν και καταλαβαίνω τα παιδιά της ηλικίας μου που λένε πως δεν το σκέφτονται γιατί δεν έχουν χρήματα. Είναι σωστό αυτό αλλά εγώ θα πολεμήσω και θα τα καταφέρω. Μπορεί να μην βάλω pampers στο μωρό αλλά θα του βάλω πάνες όπως παλιά και θα το μεγαλώσω. Απλά θέλω τα λεφτά μας. Τις αποζημιώσεις μας και όλα όσα δικαιούμαστε και αυτό δεν είναι παράκληση αλλά είναι απαίτηση».

Η συζήτηση μας τελείωσε με την ευχή-έκκληση: «Δεν θέλω ο αγρότης να τελειώσει! Δεν θέλω να τελειώσει κανείς Ελληνας. Γιατί τέτοιο τέλος δεν μας αξίζει»!     

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]