Συνέντευξη στον Γιώργο Μιχαηλίδη

Ο πρώην υπουργός απάντησε στις ερωτήσεις μας και μίλησε για το όραμά του για την ελληνική πρωτεύουσα. Με μια ρομαντική διάθεση και μακριά από διχασμούς και πόλωση, ο Παύλος Γερουλάνος μας είπε πως θέλει «το γραφείο του να είναι στον δρόμο», αφού δεν σκοπεύει να κλειστεί σε τέσσερις τοίχους.

«Εκλέγομαι και την ίδια ημέρα και ώρα κατεβαίνω στον δρόμο», λέει και… «εξοργίζεται» με την φράση «αυτό δεν είναι δική μας αρμοδιότητα». Προτείνει μία διαφορετική λύση για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας στην πόλη, ενώ θέλει μία Αθήνα που να παράγει πολιτισμό αφού όπως τονίζει θέλει «να δώσουμε πνοή στις γειτονιές μας. Να επενδύσουμε στα σχολεία μας, να δημιουργήσουμε συνθήκες για νέες δουλειές, να βγάλουμε τον πολιτισμό στον δρόμο, να φτάσει σε κάθε γειτονιά».

Πότε και πώς σκεφτήκατε την ιδέα να διεκδικήσετε τον Δήμο Αθηναίων; Ήταν ένα «όνειρο» ή εμπνευστήκατε από κάτι ή κάποιον;

Έχω ζήσει την Αθήνα στα καλύτερά της και την έχω ζήσει και στα χειρότερα. Την έχω δει να εκπέμπει το φως της διεθνώς και την έχω δει να πνίγεται στο σκοτάδι και την ανομία. Όταν άρχισα να περιορίζω τις κόρες μου και να τους λέω πού επιτρέπεται να πάνε και πού απαγορεύεται, αποφάσισα ότι η πόλη χρειάζεται μια δυναμική παρέμβαση. Μια παρέμβαση που θα οδηγήσει την Αθήνα να χωρέσει τα δικά τους όνειρα όπως κάποτε χώρεσε τα δικά μας. Αυτό που με εμπνέει καθημερινά είναι δύο πράγματα: το ένα ότι αυτό που νιώθω εγώ το νιώθουν χιλιάδες Αθηναίοι. Αθηναίοι που είναι έτοιμοι να παλέψουν για την πόλη τους αν δουν ότι στον Δήμο βρίσκεται ένας άνθρωπος που θα παλέψει στο πλευρό τους.

Η δύναμη αυτής της πόλης είναι οι άνθρωποι που την επέλεξαν για να ζήσουν, για να δουλέψουν και να μεγαλώσουν εδώ τα παιδιά τους και όλοι μαζί θα δώσουμε τη μάχη. Το δεύτερο είναι η ανεξάντλητη προοπτική που έχει αποκτήσει η Αθήνα. Ο διεθνής κόσμος του πολιτισμού έχει σκύψει πάνω στην πόλη και δεκάδες καλλιτέχνες έρχονται εδώ για έμπνευση. Τα λεγόμενα “residencies” ανθούν και δημιουργούν καθημερινά εξαιρετικούς πρέσβεις της πόλης μας διεθνώς. Την ίδια ώρα, χιλιάδες επισκέπτες καταφθάνουν καθημερινά στην Αθήνα, που κάποτε ήταν μόνο πέρασμα στην καλύτερη περίπτωση. Αυτήν τη δυναμική θα την αξιοποιήσουμε για να φέρουμε και πάλι το φως στην Αθήνα. Με την πραγματική και τη συμβολική έννοια.

Εκλέγεστε, πηγαίνετε πρώτη μέρα στο γραφείο του δημάρχου και σηκώνετε τα μανίκια. Ποιο πρόβλημα θα επιδιώξετε να λύσετε πρώτο;

Εκλέγομαι και την ίδια ημέρα και ώρα κατεβαίνω στον δρόμο. Διότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι η αίσθηση εγκατάλειψης σε κάθε μας γειτονιά και αυτό δεν αντιμετωπίζεται από το γραφείο. Πρέπει να είσαι μέσα στις γειτονιές, πάνω στα προβλήματα, στο πλευρό κάθε δημότη που υποφέρει από την εγκατάλειψη. Άρα, πρώτο μέλημα μου είναι το γραφείο μου να είναι η ίδια η πόλη. Μόνο όταν ο καθένας από εμάς νιώσει τον Δήμο στο πλευρό του θα κινητοποιηθεί και τότε δεν υπάρχει τέλος στο τι μπορούμε να κάνουμε για την πόλη μας. Άλλωστε, Αθήνα είμαστε όλοι εμείς. Εμείς διαμορφώνουμε τις γειτονιές της, εμείς ζούμε τα προβλήματα της κι εμείς γνωρίζουμε τις λύσεις. Αυτήν τη γνώση και την όρεξη να αλλάξουμε τα πράγματα, αν τα παντρέψουμε με τα εργαλεία που έχει ο Δήμος στα χέρια του θα πετύχουμε την αλλαγή που όλοι ονειρευόμαστε για την πόλη μας.

Γειτονιές της πόλης μαστίζονται από το εμπόριο ναρκωτικών και την εγκληματικότητα. Ποια είναι η λύση και γιατί δεν την βρήκε κανένας δήμαρχος μέχρι τώρα;

Στην μάχη κατά της εγκληματικότητας, των ναρκωτικών και του παραεμπορίου, το πιο ισχυρό σου όπλο είναι ένα: το κυνήγι του μαύρου χρήματος που τα ταΐζει. Βγάλε το μαύρο χρήμα από την μέση και οι λύκοι της εγκληματικότητας θα γίνουν αρνάκια. Αν δεν το κάνεις, τότε κάθε προσπάθεια καταστολής μόνο με την αστυνομία θα πέσει στο κενό. Δουλειά, λοιπόν, του δημάρχου είναι να γίνει ο ‘’κακός’’ μπελάς σε κάθε αρμόδιο φορέα ώστε να κάνει την δουλειά του για να χτυπηθεί η παραβατικότητα και η ανομία μια και καλή.

Οι πολίτες ρίχνουν την ευθύνη στην δημοτική αρχή για άλυτα ζητήματα. Βλέπουμε, όμως, πως εμπλέκονται υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες κ.α. Αλήθεια, υπάρχουν προβλήματα που ένας δήμαρχος δεν μπορεί να λύσει;

Τίποτα δεν με εξοργίζει περισσότερο από την απαξιωτική φράση «αυτό δεν είναι δική μας αρμοδιότητα». Τίνος αρμοδιότητα είναι να γίνει η πόλη μας ασφαλής, λειτουργική, ανθρώπινη; Έλεγε ο Δημήτρης Μπέης: «Κάθε ανάγκη και πρόβλημα των Αθηναίων είναι δικαίωμα και υποχρέωση του δημάρχου». Γι’ αυτό λέω ότι ο επόμενος δήμαρχος πρέπει να είναι δήμαρχος-ακτιβιστής, δήμαρχος που παλεύει στο πλευρό κάθε Αθηναίου μέχρι οι «αρμόδιοι» να δώσουν λύσεις. Αν ο επόμενος δήμαρχος φοβάται να βγει από το γραφείο του και μένει κλεισμένος μέσα, η πόλη θα παραμείνει στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.

Σε ό,τι αφορά τα προβλήματα για τα οποία ο δήμαρχος έχει και τυπική αρμοδιότητα, δεν υπάρχει κανένα που δεν έχει λύση. Κάποια μπορούν να λυθούν άμεσα, όπως τα κίνητρα για την επιχειρηματικότητα και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Άλλα μπορούν να ξεκινήσουν άμεσα, όπως το θέμα της προσβασιμότητας που αφορά χιλιάδες Αθηναίους με κινητικά προβλήματα. Και άλλα θα χρειαστούν μεγαλύτερες επενδύσεις και σίγουρα να ενταχθούν στο ΕΣΠΑ.

Έχετε δηλώσει πως δεν θα είστε «δήμαρχος των μισών Αθηναίων». Με δεδομένο το νέο τοπίο που δημιουργεί η απλή αναλογική, μέχρι πού σκοπεύετε να φτάσετε για να λύσετε χρόνια προβλήματα της πόλης;

Ο Δήμος των Αθηναίων πρέπει να είναι πρωτίστως δίκαιος και δημοκρατικός. Σήμερα, κανείς μας δε νιώθει ότι ο Δήμος μάς συμπεριφέρεται δίκαια. Ούτε σε ατομικό επίπεδο, ούτε σε επίπεδο γειτονιάς. Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο. Έχει κάθε Αθηναίος δικαίωμα στην πόλη; Όχι. Αν είσαι ηλικιωμένος ή έχεις κινητικά προβλήματα η πόλη είναι ένας εφιάλτης. Έχει σχεδιαστεί για αυτοκίνητα και ανθρώπους που κινούνται άνετα. Πώς μπορεί ένας ηλικιωμένος με το καροτσάκι της λαϊκής, μια έγκυος γυναίκα, μια οικογένεια με μωρό να κινηθεί στην πόλη; Επίσης, ο Δήμος ασχολείται με κάποιες γειτονιές και όχι με όλες.

Σήμερα, ιστορικές γειτονιές με τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης έχουν μείνει στο περιθώριο και η Αθήνα έχει μπατάρει. Αν θέλουμε να έχουμε μια Αθήνα που μας αγκαλιάζει όλους, θα πρέπει πρωτίστως να δώσουμε εμείς το παράδειγμα, στον Δήμο, και να δούμε την απλή αναλογική ως ευκαιρία συνεργασιών που θα πάνε την πόλη μπροστά. Εκεί θα συνεργαστώ με κάθε μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου που θα δει την απλή αναλογική ως ευκαιρία συνεργασιών και όχι ως ευκαιρία συναλλαγών. Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη από πολιτικούς που δεν θεωρούν ότι η πόλη τους ανήκει, ότι η πόλη είναι ένα φέουδο που θέλουν να κατακτήσουν αλλά ένας χώρος που μας φέρνει μαζί για να αντιμετωπίσουμε κοινά προβλήματα, άμεσα και αποτελεσματικά. Και προφανώς δεν θα συνεργαστώ με εγκληματικές οργανώσεις, όπως η Χρυσή Αυγή, που εκμεταλλεύονται την εγκατάλειψη και τον πόνο για να σπείρουν το μίσος μέσα στην πόλη μας.

Η Αθήνα δεν μοιάζει αντάξια του ονόματός της. Παραμελημένα κτήρια, κακόγουστες πολυκατοικίες και πολεοδομικά εγκλήματα, όπως η κάλυψη του Ιλισού μοιάζουν τροχοπέδη για την εξέλιξή της. Εάν εκλεγείτε σκοπεύετε να κινήσετε τις διαδικασίες για τον εξωραΐσμό της πρωτεύουσας ή αυτό είναι αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης;

Το βάρος του ονόματος της Αθήνας δεν προέρχεται από το βάθος του καλλωπισμού των κτηρίων της και των πλατειών της αλλά από το βάθος της ιστορία της και του πολιτισμού της. Άρα, πρώτη προτεραιότητα είναι να επενδύσουμε σε εμάς, τους ανθρώπους και τις γειτονιές της πόλης μας, έτσι ώστε να σταθούμε όλοι ξανά στα πόδια μας και να γίνουμε κοινωνοί μιας συλλογικής προσπάθειας. Να δώσουμε πνοή στις γειτονιές μας. Να επενδύσουμε στα σχολεία μας, να δημιουργήσουμε συνθήκες για νέες δουλειές, να βγάλουμε τον πολιτισμό στον δρόμο, να φτάσει σε κάθε γειτονιά. Τα κτήρια θα τα φτιάξουμε και μόνοι μας όταν γνωρίζουμε βαθιά μέσα μας ότι αυτή η πόλη έχει μέλλον και προοπτική.

AirBnB. Σε μία εποχή όπου ο ελληνικός τουρισμός καλπάζει, βλέπουμε γειτονιές να στενάζουν κάτω από αυτό το φαινόμενο. Είναι τελικά ευλογία ή κατάρα και, πώς ο Δήμος μπορεί να παρέμβει προς όφελος της πόλης και των πολιτών;

Η ευλογία και η κατάρα σε αυτόν τον τόπο ορίζεται με μια λέξη, μέτρο. Το Airbnb δημιούργησε πλούτο σε μια δύσκολη περίοδο για την πόλη και αυτό δεν το αρνείται κανείς. Άλλο όμως να νοικιάζεις ένα διαμέρισμα που σου άφησαν οι γονείς σου και άλλο να αγοράζεις μια ολόκληρη πολυκατοικία για να τη μισθώνεις μέσα σε ένα θολό νομικό και φορολογικό πλαίσιο. Επίσης, είναι αθέμιτος ανταγωνισμός για τα ξενοδοχεία που επενδύουν στην πόλη και τη φήμη της και ως τέτοιος εγκυμονεί κίνδυνους. Γειτονιές όπως το Κουκάκι, για παράδειγμα, κερδίζουν ευκαιριακά αλλά χάνουν τον χαρακτήρα τους και άρα τον λόγο που τις προτιμούν οι επισκέπτες.

Οι Αθηναίοι αποχωρούν και μαζί φεύγουν οι επιχειρήσεις που τους εξυπηρετούν, ενώ άλλες γειτονιές πνίγονται στη φτώχεια και την εγκατάλειψη. Αν θέλουμε το φαινόμενο αυτό να συνεχίσει να παράγει πλούτο, για μεγάλο χρονικό διάστημα και για όλους, θα πρέπει να βάλουμε κανόνες. Κανόνες που στόχο θα έχουν ο πλούτος να μοιράζεται παντού, έτσι ώστε οι γειτονιές να διατηρήσουν τον χαρακτήρα τους και το Airbnb να μην αποδειχθεί μια «φούσκα» όπως αυτή του Χρηματιστηρίου.