Ιδιαίτερα για το τουρκικό Ναυτικό υπάρχει ένα άνευ προηγουμένου εξοπλιστικό πρόγραμμα με το οποίο αναμένεται να ενισχυθεί σημαντικά. Στις 24 Αυγούστου ο Τούρκος πρόεδρος Ρ.Τ.Ερντογάν πραγματοποίησε ομιλία κατά την διάρκεια της τελετής ένταξης των Ναυπηγείου Aksaz στην αμυντική βιομηχανία η οποία συνοδεύτηκε από την ένταξη σε υπηρεσία του πρώτου τουρκικού υποβρυχίου S-330 Piri Reis.
Τους επόμενους μήνες αναμένεται να ενταχθούν στον τουρκικό στόλο ακόμα δύο υποβρύχια τύπου 214 ενώ μέχρι το 2029 ο αριθμός τους θα αυξηθεί σε έξι.
Ο Τούρκος πρόεδρος δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του για το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα υποβρύχια κατασκευάστηκαν από τουρκικά χέρια και αμέσως μετά αποκάλυψε το ναυτικό εξοπλιστικό πρόγραμμα που έχει αποφασίσει να υλοποιήσει η τουρκική κυβέρνηση.
Όπως είπε ο Ερντογάν το υποβρύχιο Pirireis θα φέρει τους τουρκικούς κατευθυνόμενους πυραύλους ATMACA και GEZGİN, καθώς και την τορπίλη AKYA και πρόσθεσε ότι αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη η κατασκευή σημαντικών πλατφορμών, όπως η Εθνική Πυραυλάκατος, το Ναρκαλιευτικό Πλοίο Νέου Τύπου, το Υπεράκτιο Περιπολικό και το Αποβατικό Πλοίο Νέου Τύπου, το Αντιτορπιλικό Αεράμυνας TF 2000, και το Εθνικό Αεροπλανοφόρο.
Η αεράμυνά μας θα ξεκινά από τη θάλασσα προανήγγειλε ο Τούρκος πρόεδρος με τις γιγαντοοθόνες στην εκδήλωση να προβάλλουν πλάνα με τους πυραύλους και τορπίλες τουρκικής κατασκευής.
Στο ανωτέρω πλαίσιο, την τελευταία δεκαετία αποφασίστηκε από την τουρκική ηγεσία ο εκσυγχρονισμός των ταχέως σκαφών (ΤΠΚ) με βασικό γνώμονα την υπεροχή ταχύτητας και κινήσεως των μονάδων όπου αυτές βρεθούν στο Αιγαίο ή την Ανατολική Μεσόγειο. Σε περιπολίες, κινήσεις αλλά και καταδιώξεις τύπου έρευνας και διάσωσης και αλλού τα τουρκικά σκάφη έχουν σαφή ανωτερότητα στην κίνηση αφού κατά μέσο όρο μπορούν να πλησιάσουν άνετα την ταχύτητα των 40 κόμβων την ώρα και να υπερνικήσουν κάθε εμπόδιο τακτικής που ενδεχομένως προκύψει.
Παρόλα αυτά η ποσοτική αυτή υπεροχή δεν είναι από μόνη της αρκετή, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων υπάρχουν και άλλοι λόγοι που είναι άξιοι ανάλυσης και συζήτησης από τους ειδικούς επιχειρησιακούς αναλυτές.
Ειδικότερα τα τουρκικά ταχέα σκάφη χωρίζονται σε Τορπιλακάτους (Τ/Κ), περιπολικά και ταχέως κινούμενα περιπολικά Κατευθυνόμενων βλημάτων (ΤΠΚ) τα οποία όλα μαζί συνθέτουν ένα αριθμητικό πλαίσιο που φτάνει περίπου τα 40 επιχειρησιακά σκάφη, εκ των οποίων τα 18 είναι ΤΠΚ. Στον αριθμό βέβαια αυτό δεν συνυπολογίζονται τα σκάφη της Ακτοφυλακής τα οποία και πολλά είναι αλλά και οι επιχειρησιακές τους δυνατότητες είναι αυξημένες.
Συγκεντρωτικά το Ναυτικό της Τουρκίας έχει τις παρακάτω κλάσεις σκαφών:
AB-25 περιπολικά σκάφη
Τα ταχέα σκάφη χρησιμοποιούνται σήμερα από την Τουρκία (ένα σκάφος σε ενέργεια), την Γεωργία (ένα σκάφος έχει παραδοθεί από την Τουρκία το 1998), το Καζακστάν (δύο σκάφη από την Τουρκία το 1999 και 2001) και το Αζερμπαιτζάν (ένα σκάφος παραδόθηκε από την Τουρκία το 2010) ενώ είναι κατασκευής του 1969 με χαμηλής αξιοπιστίας οπλικά συστήματα και γενικότερα πολύ παλαιό υλικό.
Θα λέγαμε ότι αποτελούν απλά πλεούμενα που μάλλον μόνο κυριαρχική παρουσία μπορούν να επιδείξουν παρά επιχειρησιακά χαρακτηριστικά.
Τα γενικά τους χαρακτηριστικά είναι 170 τόνοι, 132 πόδια ή 40 μέτρα, βύθισμα 1.65 μέτρα και προσωπικό που απαρτίζεται από τρεις Αξιωματικούς και 28 Υπαξιωματικούς σε διαφορετικές ειδικότητες.
Ο οπλισμός τους είναι 1 ή 2 πυροβόλα Boffors των 40mmκαι 1 Oerlikon των 20mm.
Οι μονάδες που υπάρχουν αλλά και μεταφέρθηκαν σε άλλα ναυτικά ως αναφέρθηκε ανωτέρω φαίνονται στην παρακάτω λίστα:
AB-25 (P-125) – Εκτός υπηρεσίας από το 2000
AB-26 (P-126) – Προσφέρθηκε στο Καζακστάν το 1999
AB-27 (P-127)
AB-28 (P-128)
AB-29 (P-129)
AB-30 (P-130) – Προσφέρθηκε στη Γεωργία το 1998
AB-31 (P-131)
AB-32 (P-132) – Προσφέρθηκε στο Καζακστάν το 2001
AB-33 (P-133) – Εκτός υπηρεσίας από το 2002
AB-34 (P-134) – Προσφέρθηκε στο Αζερμπαϊτζάν το2000
AB-35 (P-135)
AB-36 (P-136)
Κλάση Dogan
Μια πιο σύγχρονη μονάδα κρούσης είναι τα ταχέα σκάφη τύπου Dogan οκτώ εκ των οποίων βρίσκονται σε υπηρεσία με το τουρκικό Ναυτικό.
Τα σκάφη είναι σε υπηρεσία από το 1977 ενώ έχουν βάρος 436 τόνους. Θεωρούνται ταχέα περιπολικά κατευθυνόμενων βλημάτων με μήκος 58 μέτρα, βύθισμα 2.74 μέτρα ενώ έχουν 4 μηχανές MTU diesel που δίνουν ισχύ 12000 ίππων με τέσσερις άξονες αντίστοιχα.
Η ταχύτητα που μπορούν να φτάσουν είναι 38 κόμβοι (υψηλή ταχύτητα για τα δεδομένα του Αιγαίου) ενώ μπορούν να διανύσουν αυτόνομα 1060 νμ με ταχύτητα 30 κόμβων την ώρα.
Έχουν πλήρωμα 40 (6 αξιωματικούς, 22 υπαξιωματικούς και 12 ναύτες) άτομα ενώ ο οπλισμός τους είναι 8 Harpoon βλήματα επιφανείας, 1 Oto Melaraπυροβόλο στην πλώρη και δύο πολυβόλα εκατέρωθεν της γέφυρας.
Τα οπλικά συστήματα διαθέτουν και τους αντίστοιχους αισθητήρες διεύθυνσης βολής και τα ραντάρ όπως άλλωστε έχουν και τα αντίστοιχα ελληνικά ταχύπλοα σκάφη παρόμοιας κλάσης. Τα σκάφη αυτά σχεδιάστηκαν από την γερμανική εταιρεία Lurssen Werft και είναι σχεδόν όμοια με τα Yildiz και Ruzgar κλάσεως περιπολικά έχοντας την ίδια τρόπιδα, μηχανικά μέρη και οπλικά συστήματα.
Σήμερα διαθέτουν ηλεκτροοπτικά συστήματα τελευταίας τεχνολογίας (κατασκευασμένα εν μέρει στην Τουρκία τύπου LIOD Mk 2) και σύστημα διοικήσεως και ελέγχου TACTICOS τα οποία τοποθετήθηκαν στα πλοία αυτά κατά την διάρκεια του εκσυγχρονισμού μέσης ζωής τους (midlife modernizationprogram) που έλαβε χώρα εξ ολοκλήρου σε τουρκικά ναυπηγεία από Τούρκους τεχνικούς.
Η πρώτη ΤΠΚ (Ταχύ Περιπολικό Κατευθυνόμενων Βλημάτων) κατασκευάστηκε στην Γερμανία, ενώ τα υπόλοιπα κατασκευάστηκαν σε τουρκικά Ναυπηγεία. Μερικά από τα πλοία της κλάσεως Dogan σε ενέργεια είναι τα: Doğan (1977), Marti (1978), Tayfun (1980) και Volkan(1981).
Ruzgar Class
Η κλάση αυτή των ταχέων σκαφών αν και σαφώς παλαιά (κατασκευής του 1986) παρόλα αυτά είναι πλοία αξιόπιστα που επιχειρούν μέχρι σήμερα και προσομοιάζουν σε πολλά των δικών μας ταχέων σκαφών. Συνολικά αριθμούν τέσσερις μονάδες, είναι αξιόπλοα σκάφη 410 τόνων εκτοπίσματος, μήκους 57.84 μέτρων, με βύθισμα 2,68 μ και πρόωση που αποτελείται από τέσσερις μηχανές diesel MTU των 4.250 ίππων η κάθε μία.
Η επιχειρησιακή ταχύτητά τους φτάνει τους 41 κόμβους (πράγμα που πολλές φορές έχει επιτευχθεί στο άμεσο παρελθόν) ενώ έχουν αυτονομία 1050 ν.μ. με ταχύτητα οικονομική στους 30 κόμβους. Το πλήρωμα απαρτίζεται από 45 άτομα ενώ τα οπλικά συστήματα είναι παρόμοια με αυτά στις Dogan class (δηλαδή 8 βλήματα Harpoon επιφανείας – επιφανείας και ένα πυροβόλο Oto Melara στην πλώρη). Πυροβόλα μικρότερου διαμετρήματος 7.62 και 35 mm υπάρχουν για υποστήριξη από ασύμμετρη απειλή στην γέφυρα και στην πρύμνη.
Τα πλοία αυτά πρακτικά είναι τα ταχέα σκάφη που ευρίσκονται καθημερινά σε διασπορά στην τουρκική ακτογραμμή και εκτελούν επιχειρησιακές περιπολίες στην Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και την Μαύρη Θάλασσα.
Αποτελούν την ραχοκοκαλιά της Διοίκησης Ταχέων Σκαφών του Τουρκικού Ναυτικού μαζί με αυτά των Dogan, Yildiz και Kilic που θα αναπτυχθούν ενδελεχώς κατωτέρω. Το μέγιστο πλεονέκτημά τους σε σχέση με τα αντίστοιχα ελληνικά είναι η υπεροχή στην ταχύτητα η οποία σε κάθε περίπτωση υπερνικάει εμπόδια τακτικής που ενδεχομένως να προκύψουν κατά την διάρκεια ασκήσεων ή πραγματικών επιχειρήσεων.
Οι Τούρκοι έχουν επιλέξει να διατηρούν τις επιχειρησιακές ταχύτητες των σκαφών τους σε υψηλά επίπεδα μη φειδόμενοι τα καύσιμα και τις καταναλώσεις πράγμα που για τα ελληνικά δεδομένα πλέον είναι αδιανόητο εξαιτίας της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας που η πατρίδας μας διάγει.
Yildiz class
Προχωρώντας την ανάλυση των διαθέσιμων μονάδων ταχέων σκαφών του Τουρκικού Ναυτικού συναντάμε την αξιόπιστη και σχετικά σύγχρονη κλάση Yildiz η οποία τέθηκε σε λειτουργία επιχειρησιακή το 1997 και αποτελείται από δύο σκάφη που είναι όμοια με τα παλαιότερα τύπου Dogan και Ruzgar.
Με επιχειρησιακά χαρακτηριστικά όχι πολύ διαφορετικά από τα υπόλοιπα θα λέγαμε ότι αν και νεότερα πλοία υστερούν επιχειρησιακά στις τελικές ταχύτητες ανάπτυξης στην περιοχή των επιχειρήσεων και μάλιστα κατά τρεις περίπου κόμβους (38 σε σχέση με τις κλάσης Ruzgar που φτάνουν τους 41 κόμβους).
Βέβαια εδώ θα πρέπει να λάβει κανείς υπόψη ότι λόγω του χρόνου ζωής των πλοίων αλλά και της συχνής τους χρήσης ή ακόμα και της απομειωμένης επισκευαστικής τους διαδρομής τα πλοία αυτού αλλά και των προηγούμενων τύπων μπορεί στα χαρτιά να προσεγγίζουν ταχύτητες στις τάξεις των 40 κόμβων αλλά στην πραγματικότητα επιτυγχάνουν τρείς ή και τέσσερις κόμβους λιγότερο.
Αυτό από μόνο του είναι ένα σημαντικό στοιχείο που ισχύει σε πολλές των περιπτώσεων και άρα τα θέτει επιχειρησιακά ισάξια και όχι καλύτερα των αντίστοιχων ελληνικών.
Ο κορμός και εδώ των οπλικών συστημάτων είναι 8 βλήματα Harpoon επιφανείας – επιφανείας με μοναδική ηλεκτρομαγνητική διαφοροποίηση το ραντάρ έρευνας Dolphin οπότε και τις κάνει ξεχωριστές από τα άλλα σκάφη σε περίπτωση που αναζητείται θετική αναγνώριση κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων.
Kilic class
Το πλέον σύγχρονο σκάφος των τουρκικών ΤΠΚ είναι οι πυραυλάκατοι τύπου Kilic οι οποίες αριθμούν 9 μονάδες και έχουν τα εξής επιχειρησιακά χαρακτηριστικά. Τέθηκαν σε ενέργεια το 1998 και μέχρι σήμερα, έχουν εκτόπισμα 552 τόνους με μήκος 62.4 μέτρα και βύθισμα 2.82μ. Η επιχειρησιακή ταχύτητα που αναπτύσσουν είναι της τάξης των 40 κόμβων με τέσσερεις μηχανές MTU πολύστροφες και τέσσερεις αντίστοιχους άξονες για ευελιξία χειρισμών.
Η επιχειρησιακή τους αυτονομία είναι 1050 ναυτικά μίλια ενώ το προσωπικό τους είναι 45 μόνιμοι (7 αξιωματικοί και 30 υπαξιωματικοί). Διαθέτουν σύγχρονο ραντάρ έρευνας MW-08 (αντίστοιχο των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ), έχουν ραντάρ διεύθυνσης βολής τύπου STING (άρα και ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες ΤΠΚ εύκολα στα συστήματα αναγνώρισης στόχων) ενώ παρομοίως φέρουν 8 Harpoon βλήματα και ένα πυροβόλο ΟΤΟ Μelara στην πλώρη.
Στην Τουρκία χαρακτηρίζονται ως μικρές κορβέτες λόγω του υψηλού επιχειρησιακού ρόλου που τους έχει ανατεθεί, ενώ ένα ακόμα σχεδιαστικό τους πλεονέκτημα είναι το γεγονός ότι ο κύριος ιστός τους τηλεπικοινωνιών έχει κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει χαρακτηριστικά πολύ χαμηλού ίχνους (πρακτικά τύπου stealth) για απομείωση του RCS του πλοίου.
Το πλοίο μπορεί να επιχειρήσει ακόμα και με απαγορευτικές καιρικές συνθήκες για τα άλλα ταχέα σκάφη – πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να πλεύσουν και να εκτελέσουν βολές ακόμα και με κατάσταση θαλάσσης 6, οπότε και έχουν επιχειρησιακή ταχύτητα 5 κόμβων.
Οι πρώτες 3 ΤΠΚ ονομάστηκαν τύπου Kilic I, ενώ οι επόμενες 6 ονομάστηκαν τύπου Kilic II. Η πρώτη κατασκευάστηκε στην Γερμανία ενώ οι υπόλοιπες στην Τουρκία από όπου οι Τούρκοι απέκτησαν και την ανάλογη τεχνογνωσία για την κατασκευή τέτοιων πλοίων την οποία μάλιστα σήμερα την υλοποιούν κυρίως στα εκσυγχρονισμένα ταχύπλοα της Ακτοφυλακής που θα έλεγε κανείς ότι είναι πλοία με αυξημένα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά σε ταχύτητες και ελιγμούς για κάθε επιχειρησιακό περιβάλλον και αποστολή που θα τους ζητηθεί στο δύσκολο περιβάλλον του Αιγαίου.
Τα ονόματα των ΤΠΚ της κλάσης Kilic είναι: Kilic, Kalkan, Mizrak (Kilic i) και Meltem, Imbat, Zipkin, Atak και Bora (Kilic II).
ΠΝ: Διοίκηση Ταχέων Σκαφών
Σήμερα η ΔΤΣ (Διοίκηση Ταχέων Σκαφών) έχει στις τάξεις 16 πλοία τα οποία συγκροτούν δυο μοίρες καθώς και τα παράκτια περιπολικά τα οποία ευρίσκονται μόνιμα σε αποστολή σε ακριτικά νησιά συνεισφέροντας σε 24ώρη βάση 365 ημέρες το χρόνο στην εθνική άμυνα αποτελώντας το προπύργιο σε οποιαδήποτε εχθρική επιβουλή.
Το Πολεμικό Ναυτικό αντιλαμβανόμενο τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού αρχιπελάγους προώθησε και υλοποίησε σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα όπως η προμήθεια των 7 ΤΠΚ SUPERVITA και του εκσυγχρονισμού των ΤΠΚ τ.ΛΑΣΚΟΣ προκειμένου να διατηρήσει τις ισορροπίες στο Αιγαίο και να διατηρήσει την ναυτική υπεροχή.
Οι τύποι ταχέων σκαφών που ευρίσκονται στις τάξεις του ΠΝ είναι οι ακόλουθοι:
7 TΠΚ. SUPERVITA
4 ΤΠΚ. COMBATTANTE III (EMZ)
4 ΤΠΚ. COMBATTANTE IIIB
1 ΤΠΚ. S148
Εκτός των οπλικών συστημάτων είναι σημαντικό να αναφερθούμε και στις δυνατότητες των αισθητήρων των μονάδων καθώς στις επιχειρήσεις επιφανείας η σύνθεση τακτικής εικόνας επιτυγχάνεται με την ορθή χρήση των διατιθέμενων αισθητήρων του πλοίου.
Με τον όρο αισθητήρες δεν αναφερόμαστε απλώς στα ραντάρ των πλοίων αλλά και σε έτερα μέσα τα οποία συνδράμουν έμμεσα τα ταχέα σκάφη στην εκτέλεση της αποστολής τους.
Πιο συγκεκριμένα η εγκατάσταση και χρήση δορυφορικών συστημάτων από μονάδες της ΔΤΣ αναβαθμίζει σημαντικά τις επικοινωνιακές δυνατότητες της εν λόγω μονάδας καθώς παρέχεται η ευκαιρία για καλύτερη εκμετάλλευση διαφόρων υπηρεσιών με τελικό σκοπό την αναβάθμιση των επιχειρήσεων επιφανείας.
Το ελληνικό αρχιπέλαγος αποτελεί μια ιδιαίτερη θάλασσα η οποία παρουσιάζει ιδιαίτερες προκλήσεις για τις επιχειρήσεις επιφανείας με κυριότερα σημεία τα ακόλουθα:
α. Μεγάλος αριθμός νησιών, βραχονησίδων και η εγγύτητα των αποστάσεων τους.
β. Οι αποστάσεις μεταξύ ελληνικών νησιών και τουρκικής ακτογραμμής σε ορισμένα σημεία είναι πολύ μικρές της τάξεως των 2 ν.μ με αποτέλεσμα την δημιουργία γόνιμων συνθηκών για θερμά επεισόδια, κρίσεις.
γ. Η υψηλή ναυτιλιακή κίνηση λόγω τουρισμού σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το Αιγαίο βρίσκεται πλησίον πολιτικά θερμών περιοχών όπως η Συρία καθιστά μια θαλάσσια περιοχή με αυξημένη ναυτιλιακή κίνηση.
δ. Μια άλλη σημαντική παράμετρος η οποία πρέπει να ληφθεί υπόψη αφορά το γεγονός ότι η Ελλάδα ως Νοτιοανατολικό σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αντιμέτωπη με το οξύ πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και παρά το γεγονός ότι η Ελληνική Ακτοφυλακή είναι αρμόδια για την αντιμετώπιση της, το Πολεμικό Ναυτικό κατά την διάρκεια ιδιαίτερα απαιτητικών καταστάσεων θα είναι παρών διασφαλίζοντας τα εθνικά συμφέροντα.
Τα ταχέα σκάφη είναι μονάδες οι οποίες με την φερόμενη ισχύ πυρός αποτελούν πολλαπλασιαστή ισχύος στις ελληνικές θάλασσες. Η σωστή αξιοποίηση τους αποτελεί καταλυτικό παράγοντα σε ενδεχόμενη θερμή κατάσταση. Με τον όρο επιχειρησιακή αξιοποίηση αναφερόμαστε σε έναν αριθμό παραγόντων που ο εκάστοτε τακτικός Διοικητής εν πλω οφείλει να λάβει υπόψη.
Ενδεικτικά αναφέρονται ορισμένοι όπως η κατάλληλη διασπορά δυνάμεων, οι επικρατούσες καιρικές συνθήκες και η ειδική γεωγραφία περιοχής.
Μια ακόμη παράμετρος η οποία πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την σχεδίαση / εκτέλεση επιχειρήσεων αφορά στο γεγονός ότι τα σκάφη λόγω μεγέθους δεν δύναται να επιχειρήσουν σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες και άρα η χρήση τους περιορίζεται κοντά στις ακτές κατά περίπτωση και σε επιλογές τακτικές και επιχειρησιακές διαφορετικές κατά πολύ από αυτές των φρεγατών ή κορβετών κατά περίπτωση.
Διαβάστε ακόμα
Αυτά είναι τα αεροπλάνα που αν τα δεις ήρθε το τέλος του κόσμου
Mirage 2000-5 Mk2: Ο εναέριος κυρίαρχος του Αιγαίου
Γιατί οι νέες φρεγάτες του ΠΝ θα κάνουν την διαφορά στο Αιγαίο
Άρματα μάχης: Eλληνοτουρκική «σύγκρουση» – Ποιο θα επιβιώσει στο πεδίο µάχης;
Ροή Ειδήσεων 
