Ο κεντρικός ήρωας, ο αστυνόμος Νίκος Αξιώτης, καλείται να διαλευκάνει μία σειρά από τρεις φόνους, οι οποίοι αρχικά φαίνονται να συνδέονται μεταξύ τους, πιθανόν λόγω της δράσης ενός κατά συρροή δολοφόνου ή για λόγους εκδίκησης. Ωστόσο, καθώς η έρευνα προχωρά, ο Αξιώτης ανακαλύπτει μια φωτογραφία που ανατρέπει την πορεία της υπόθεσης. Η εικόνα αυτή αποκαλύπτει τη σύνδεση του πατέρα των θυμάτων με έναν από τους σημαντικότερους έρωτες της ζωής του Αξιώτη, την Αναστασία, την οποία εκείνος είχε χάσει στο παρελθόν. Αυτή η ανατροπή δεν είναι μόνο μια υπόθεση για τον αστυνόμο· είναι μια προσωπική μάχη, που τον φέρνει αντιμέτωπο με τις δικές του αναμνήσεις, τους δικούς του δαίμονες και τη σταυροδρόμι της προσωπικής και επαγγελματικής του ηθικής.

Η γραφή  είναι έντονη και πυκνή, διατηρώντας τον αναγνώστη σε εγρήγορση καθ’ όλη τη διάρκεια του βιβλίου. Με σφιχτή πλοκή και δυνατούς χαρακτήρες, ο συγγραφέας καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ενώ ταυτόχρονα φέρνει στο προσκήνιο τις εσωτερικές συγκρούσεις του Αξιώτη. Η ηθική του δίλημμα, ανάμεσα στο καθήκον και τις προσωπικές του ανάγκες για κάθαρση, προσδίδουν βάθος στην πλοκή και αναδεικνύουν τις ανθρωπιστικές διαστάσεις του έργου.

Η επιλογή του Αυγερινού να συνδέσει το έγκλημα με προσωπικές ιστορίες και μνήμες, πέρα από το καθαρά αστυνομικό σκέλος, προσδίδει μια ψυχολογική διάσταση στην αφήγηση. Οι σχέσεις του Αξιώτη με την Αναστασία, οι επώδυνες αναμνήσεις και η ανατροπή της προσωπικής του ζωής μέσα από την αστυνομική έρευνα, προσφέρουν μια συγκινητική αλλά και ταραχώδη εξέλιξη στην ιστορία.

Το Στιγμιότυπο Θανάτου είναι ένα βιβλίο που ξεπερνά τα στενά όρια ενός απλού αστυνομικού θρίλερ και εξετάζει τη σύγκρουση ανάμεσα στην προσωπική ηθική και το καθήκον του αστυνόμου. Το έργο του Μιχαήλ Άγγελου Αυγερινού επιβεβαιώνει το ταλέντο του νέου συγγραφέα στον τομέα της λογοτεχνίας του εγκλήματος και εντυπωσιάζει με την ένταση και τη συναισθηματική φόρτιση που αποπνέει.