Αν και Γερμανός, μερακλώνει με τσαμπούνες και βιολιά, διαβάζει Επίκουρο και λατρεύει την Ντάλια από την τηλεοπτική σειρά «Στο Παρά Πέντε». Ζει σχεδόν σαράντα χρόνια στις Κυκλάδες, συγκεκριμένα στη Νάξο, και θεωρεί ότι μαθαίνοντας καλά τα ελληνικά, έμαθε μια καινούργια γραμματική της ύπαρξης. Ο γλύπτης Ινγκμπερτ Μπρουνκ είναι ερωτευμένος με το ναξιώτικο μάρμαρο και την Ελλάδα.

Οταν τον συναντάς, αντιλαμβάνεσαι, πράγματι, ότι έχει μπολιαστεί με πολλά ελληνικά στοιχεία, ενώ παράλληλα έχει κρατήσει τα θετικά στοιχεία της καταγωγής του. Ηπιος, μεθοδικός, ήρεμος, έχει μεταδώσει τη γαλήνη και την ανθρωπιά του στο υλικό του, το ναξιώτικο μάρμαρο, που ήταν και η αιτία που τον έκανε να μείνει μόνιμα στην Ελλάδα. Τόσο που όταν έρχεσαι σε επαφή με τα έργα του, αυτά που εκθέτει τώρα στην γκαλερί artworx στην Κηφισιά, νιώθεις μια ακατανίκητη έλξη να τα αγγίξεις. Τότε διαπιστώνεις πως δεν έχει μείνει καμία ψυχρότητα στο υλικό. Στα στιλπνά τόσο λεία μαρμάρινα μαξιλαράκια του, που θες να γείρεις πάνω τους, στις καλοτάξιδες βάρκες του, που λες ότι θα σε οδηγήσουν σε απάνεμα λιμάνια, στους υπέροχους χιτώνες του, κατευθείαν αναφορά στην κυκλαδική τέχνη, και σε όλα τα άλλα.

Με αφορμή την έκθεσή του «Γη και φως» στην γκαλερί artworx, που έχει ήδη προκαλέσει αίσθηση, σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά την προηγούμενή του στην Αθήνα, ο Ινγκμπερτ Μπρουνκ μίλησε στον «Ε.Τ.» της Κυριακής για το τι παρουσιάζει, για τη σχέση του με την Ελλάδα και τη χώρα του, για όλα εκείνα που τον συνδέουν με το υλικό του και το νησί της Νάξου.

Νέα έκθεση στην γκαλερί artworx. Τι παρουσιάζετε σε αυτήν την έκθεση;

Στον φιλόξενο χώρο, που δημιούργησαν η Ιζαμπέλα Φρανσές και η Μαρία Ξανθάκου στην Κηφισιά, εκθέτω κάποια από τα κλασικά έργα μου, αλλά και καινούργιες δημιουργίες. Οι κλασικοί χιτώνες, τα μαρμάρινα μαξιλαράκια, οι σταυροί, τα επιτοίχια, που αναδεικνύουν τη μοναδικότητα του υλικού, είναι φόρμες που με απασχολούν σε μόνιμη βάση και επιστρέφω ξανά και ξανά, ανάλογα και με το κομμάτι του μαρμάρου που εντοπίζω και με εμπνέει. Από τις καινούργιες φόρμες, που διαπραγματεύομαι τα τελευταία χρόνια και εκθέτω στην artworx, είναι οι βάρκες και τα «διπλωμένα υφάσματα» από μάρμαρο. Είναι μορφές που συνδέονται με το ταξίδι και την ανθρώπινη περιπλάνηση ως διαδικασία ενηλικίωσης και ως προσπάθεια υπέρβασης της φθαρτότητας της ύπαρξης. Προφανώς, συνδέεται με το γεγονός ότι έχω καβατζάρει τα 60…

Στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ «Πατρίδα από μάρμαρο», που διαπραγματεύεται τη δουλειά και τη ζωή σας, λέτε κάπου ότι νιώθατε ξένος στον τόπο σας. Γιατί νιώθατε έτσι;

Και οι δύο γονείς μου γεννήθηκαν και έζησαν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους στην Πρωσία. Ηρθαν ως πρόσφυγες στη σημερινή Γερμανία το 1945. Εγκαταστάθηκαν αρχικά στη Βόρεια Γερμανία, δίπλα στον ποταμό Ελβα, ο οποίος και αποτέλεσε το φυσικό σύνορο της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία. Η αίσθηση του βίαιου ξεριζωμού και της απώλειας του σύμπαντός τους ήταν μια κυρίαρχη αίσθηση που διαπότισε και τη δική μας ζωή, ως παιδιών. Πριν φτάσω τα επτά μου χρόνια, μετακομίσαμε από το αρχικό προσφυγοχώρι και εγκατασταθήκαμε στη Νοτιοδυτική Γερμανία, στα κρασοχώρια του Ρήνου, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Αρα, οι ρίζες με την κλασική έννοια δεν υπήρχαν.

Τέλος, οι ενοχές για τα εγκλήματα που διέπραξε η Γερμανία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιούργησαν σε πολλούς ανθρώπους, ειδικά της γενιάς μου, ένα πρόσθετο αίσθημα «ξενότητας». Ετσι, η αναζήτηση μιας καινούργιας, δικής μου, πατρίδας ήρθε πολύ φυσικά και εν μέρει ασυνείδητα.

Και έγινε πατρίδα σας η Ελλάδα και συγκεκριμένα η Νάξος. Πώς προέκυψε;

Ηρθα στις Κυκλάδες και συγκεκριμένα στη Νάξο, ως τελειόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Βερολίνου. Ηταν άνοιξη του 1984 και αντίκρισα έναν τόπο πανέμορφο και μυθικό. Το ενετικό κάστρο της Χώρας, τα δεκάδες βυζαντινά ξωκλήσια, τα χωριά στην ενδοχώρα του νησιού, οι πέτρινες πεζούλες με τα μικρά αμπελάκια και το μοναδικό ναξιώτικο μάρμαρο. Ερωτεύτηκα τον τόπο και το υλικό. Εδώ και σαράντα χρόνια δουλεύω μόνο με ναξιώτικο μάρμαρο. Οι άνθρωποι του νησιού, και κυρίως οι άνθρωποι γύρω από το μάρμαρο, είχαν την καλοσύνη και μου έδωσαν τον χώρο, φυσικά αλλά και ψυχικά, ώστε να αισθανθώ καλοδεχούμενος, να εγκατασταθώ στη Νάξο και να μπορέσω να δημιουργήσω τα έργα μου.

Επισκέπτεστε τη Γερμανία, κρατάτε επαφές με τον τόπο σας;

Φροντίζω να πηγαίνω δύο φορές τον χρόνο, τόσο στα πατρογονικά μου, όπου ζουν ο αδελφός μου και τα ανίψια μου, όσο και στην περιοχή όπου μεγάλωσα, στην οποία ζουν οι δύο αδελφές μου. Σχεδόν κάθε χρόνο έχω μία έκθεση σε κάποια γκαλερί της Ευρώπης ή συμμετοχή σε κάποιες από τις μεγάλες φουάρ τέχνης του εξωτερικού, οπότε κάνω συνδυαστικά ταξίδια. Βλέπω την οικογένεια, φίλους, πελάτες που με τα χρόνια έγιναν φίλοι και έχω την τιμή να μεταφέρω κάτι από τη λάμψη και το φως του ναξιώτικου μαρμάρου σε όλη την Ευρώπη.

Θέλετε να έχουν χρηστική αξία τα έργα σας;

Θεωρώ ότι η τέχνη έχει ψυχική χρήση. Αν φτιάξω μία φόρμα, ένα δοχείο, φιλοδοξώ να φιλοξενήσει μέσα του σκέψεις ή να αποτελέσει αφορμή για τη δημιουργία ή διεύρυνση ενός ψυχικού βιώματος.

Ποιο είναι το επόμενο σχέδιο ή όνειρο; Τι ετοιμάζετε;

Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στον νου μου. Μου αρκεί να έχω τη σωματική δύναμη και την ψυχική συγκρότηση, ώστε να συνεχίσω να δουλεύω κάτω από το ελληνικό φως.

«Εμπνέομαι από την καθημερινότητα»

Οσο πιο πολύ δουλεύω και χάνομαι μέσα στη διαδικασία της δημιουργίας τόσο γεννιούνται πράγματα 

Πώς εξελίσσεται η διαδικασία της δημιουργίας; Εχετε ένα συγκεκριμένο όραμα για το έργο που φτιάχνετε και αναζητάτε το κατάλληλο κομμάτι μαρμάρου ή το αντίστροφο;

Σχεδόν πάντα με καθοδηγεί το ίδιο το υλικό. Η διαφάνεια του μαρμάρου, τα έντονα χρωματικά στοιχεία του, από τα διάφορα κοιτάσματα που διαπερνούν το ναξιώτικο μάρμαρο, είναι τα κυρίαρχα στοιχεία για να επιλέξω ένα κομμάτι πρωτογενούς υλικού. Πιστεύω ότι το μάρμαρο θέλει αφαίρεση, λιτές μορφές. Με ενδιαφέρει τα έργα μου να αποτελούν μια έντονη παρουσία, αλλά μέσω της αφαίρεσης, όχι μέσω της επιβολής. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που προτιμώ να μη δίνω ονόματα στα έργα μου. Θέλω να είναι ανοιχτά στην ερμηνεία του θεατή.

Από πού αντλείτε έμπνευση;

Βασικά εμπνέομαι από την καθημερινότητα. Από τη μορφή κάθε πράγματος που είναι γύρω μου. Νομίζω ότι ο πυρήνας της έμπνευσής μου είναι ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα. Ενα φύλλο, ένα πούπουλο, η καμπύλη ενός ξύλου μπορεί να γίνουν αφορμή για ένα έργο. Από την άλλη, με εμπνέει η ίδια η δουλειά. Οσο πιο πολύ δουλεύω και χάνομαι μέσα στη διαδικασία της δημιουργίας τόσο γεννιούνται πράγματα. Πιστεύω πιο πολύ στην τριβή με το αντικείμενο, στη γνώση και την αίσθηση του υλικού και όχι στην έμπνευση σαν έναν εξωτερικό ή κάπως μεταφυσικό παράγοντα. Ακόμη και αν υπάρχει η μούσα-έμπνευση με την έννοια των αρχαίων, σε επισκέπτεται μόνο κατά τη διάρκεια της σκληρής δουλειάς.

Δουλεύω δώδεκα μήνες τον χρόνο στο φυσικό φως, σε εξωτερικό χώρο. Μόνο σ’ αυτό το φως μπορώ να δω τις μορφές. Πιστεύω ότι το ναξιώτικο μάρμαρο μπορεί και έχει νόημα να δουλευτεί μόνο κάτω από τον κυκλαδίτικο ήλιο. Οι συνθήκες στη Νάξο και ειδικά στον Αζαλά είναι ιδανικές για αυτήν τη διαδικασία.

Πώς το αποφασίσατε να φύγετε από τη Χώρα του νησιού και να εγκατασταθείτε στον Αζαλά;

Τα χρόνια που έζησα και δούλεψα στο κάστρο της Χώρας μού εξασφάλισαν ένα σπάνιο χωρικό βίωμα και άφθονη έμπνευση. Με τον καιρό όμως η πολυσύχναστη Χώρα άρχισε να με βαραίνει. Επέλεξα να φτιάξω το ατελιέ μου και το εργαστήριό μου σ’ ένα απομονωμένο μέρος της Ανατολικής Νάξου. Ενα μέρος άχρονο και ταυτόχρονα γεμάτο ιστορία. Το Κορφάρι των Αμυγδαλιών, κυκλαδίτικοι τάφοι, ο εναέριος σιδηρόδρομος με το πανέμορφο λιμανάκι της Μουτσούνας, όπου γινόταν η φόρτωση της σμύριδας, συνιστούν ένα σύμπαν πυκνής ιστορίας και συνεχούς ανθρώπινης παρουσίας, εδώ και 6.000 χρόνια. Η δύναμη του Αιγαίου με τα μελτέμια του, οι σχεδόν ομηρικοί βοσκοί με τα κοπάδια τους, το τοπίο με τις αχνές γραμμές από τα άλλα κυκλαδονήσια δημιουργούν το ιδανικό περιβάλλον για τη δουλειά μου.

Info

«ΓΗ ΚΑΙ ΦΩΣ»

ΕΚΘΕΣΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΑΠΟ

ΤΟΝ ΙΝΓΚΜΠΕΡΤ ΜΠΡΟΥΝΚ

ΠΟΥ: Γκαλερί artworx (Κολοκοτρώνη 1, Κηφισιά, 1ος όροφος, τηλ. 2106236721)

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ: Εως 9 Μαρτίου

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11.00-20.00 & Τετάρτη, Σάββατο: 10.00-16.00

Ειδήσεις σήμερα

Η Τέιλορ Σουίφτ γίνεται «μούσα» των εκλογών

Mη κρατικά Πανεπιστήμια: Με την ακρόαση φορέων, συνεχίζεται η επεξεργασία του νομοσχεδίου

Σούνιο: Αλλάζει «χρώμα» ο Ναός του Ποσειδώνα