Ο αγαπημένος ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας επέστρεψε πρόσφατα στη μικρή οθόνη, μέσα από τη συχνότητα του ΑΝΤ1, όπου σατίρισε μοναδικά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Η παρουσία του έξυσε την πληγή τού πόσο λείπουν ο λόγος του, τα σχόλιά του, ο ίδιος τελικά από την ελληνική τηλεόραση.

Εμείς τον συναντήσαμε στη Μυτιλήνη, όπου έκλεισε με μεγάλη επιτυχία, προσφέροντας απλόχερα συγκίνηση και γέλιο, το πρώτο «Sappho Lesvos Festival», που διοργάνωσε η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, με τη stand up comedy «Μια μάνα του χθες, του σήμερα και ένας πατέρας», στον κατάμεστο χώρο των αποθηκών Σαπλιτζά, έχοντας στο πλευρό του καλή παρέα, τους Ζήση Ρούμπο και Δημήτρη Χριστοφορίδη. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, ο Λάκης Λαζόπουλος παραχώρησε στον «Ε.Τ.» της Κυριακής μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη. Ξεκινήσαμε από τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, ένα θέμα που συνεχώς πυροδοτεί την επικαιρότητα, με αρνητικές ειδήσεις, κάποτε… επώνυμης βίας.

«Ολοι οι άνθρωποι κουβαλάμε μέσα μας εσωτερικές νάρκες, που δεν ξέρουμε τι μπορούν να πυροδοτήσουν, καθώς έχουν τοποθετηθεί εν αγνοία μας. Μέσα στη γενική βοή του κόσμου, που λέει ότι πρέπει να είσαι καλό παιδί, κρατάς όλη σου την επιθετικότητα μυστική. Εγώ φοβάμαι αυτούς τους μυστικούς επιθετικούς. Αυτούς που βγάζουν την επιθετικότητά τους και μετά ξέρουν να καλύπτονται και να λένε διάφορα λόγια. Γι’ αυτό υποστηρίζω τον όρο γυναικοκτονία και ας λένε ότι καλύπτεται από τον όρο ανθρωποκτονία. Γιατί στην ανθρωποκτονία οι δύο πλευρές είναι ίσες. Η γυναικοκτονία είναι ένα είδος εκτέλεσης ενός ανθρώπου που δεν έχει τη σωματική δύναμη να σου αντισταθεί. Γι’ αυτό και είναι βαρύτερη».

 Πού οφείλεται η έξαρση της ενδοοικογενειακής βίας;

Στο ότι η κοινωνία γίνεται πιο αληθινή. Ο πρώτος λόγος είναι ότι πλέον η γυναίκα ζητά τα δικαιώματά της. Το γεγονός αυτό προκαλεί τη σύγκρουση με μια υποκριτική κοινωνία. Την υποκρισία την κουβαλούν οι άντρες κυρίως. Η γυναίκα μπορεί να υποδυθεί ότι είναι υπομονετική, αλλά δεν θα σκοτώσει κιόλας. Δεν είναι αυτά τα ένστικτά της. Μπορεί να το σκεφθεί, αλλά ο άντρας μπορεί να το εκτελέσει.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η πανδημία άλλαξε το πόσες ώρες βρίσκονται τα μέλη μίας οικογένειας μαζί. Οταν έχεις κανονίσει ότι θα είσαι τρεις ώρες με τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου και ξαφνικά έρχεται η πανδημία και οι κοινές ώρες γίνονται 18, τότε καταλαβαίνεις ποιος είναι ο άντρας σου, η γυναίκα σου, τα παιδιά σου. Η πανδημία έφερε μια ξαφνική επίγνωση της πραγματικότητας, που οι άνθρωποι που δεν μπορούν να υποκριθούν, δεν μπορούν να την αντέξουν. 

Πώς νιώθει σήμερα ο Λάκης Λαζόπουλος, ύστερα από όλα αυτά που έχει περάσει τα τελευταία πέντε και παραπάνω χρόνια;

Καταλαβαίνω πάντα ότι υπάρχει ένα τίμημα για ό,τι πετυχαίνεις, ειδικά σε μια χώρα ζηλοφθονίας. Σε μια Αθήνα που πρέσβευε από τα αρχαία χρόνια το πας μη Αθηναίος (Ελλην) βάρβαρος, δεν επιτρέπουν σε έναν επαρχιώτη να κουνήσει το χέρι στον Αθηναίο. Η αστική κοινωνία ξέρει να βάζει σε τάξη τους ανθρώπους που θεωρεί από τη γέννησή τους κατώτερους… Δεν είμαι βέβαια εύκολος στόχος. Το σύστημα με απομόνωσε από το να έχω πρόσβαση στην τηλεόραση και όλοι μαζί οι δημοσιογράφοι χτυπούσαν ένα θύμα που το είχαν στριμώξει. Οταν δεν αφήνεις καν να μιλήσει αυτός που πολεμάς, δείχνεις τη δική σου αδυναμία. Φοβούνται να με αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο και κατά μυαλό, είναι γεγονός. Πρόκειται για δειλία του συστήματος που έχει την εξουσία. Θέλει να δείξει ότι μπορεί να σου δώσει εντολή να σκοτωθείς. Ομως δεν σκοτώθηκα…

Πέρασα πράγματι πολλά τα τελευταία πέντε χρόνια. Νιώθω όμως πλέον ότι βγαίνω, ότι περπατάω προς την παραλία, ότι αρχίζω να στέκομαι και πάλι στο έδαφος.

 Από πού προήλθε ο πόλεμος;

Σαφώς έχω επίγνωση για το ποιοι με πολέμησαν. Μπορεί να έγινε μυστικά ο πόλεμος, αλλά τον καταλαβαίνω. Σε μένα απαντά πολύ καλύτερα η διαίσθησή μου, από τη γνώση μου. Δεν έλαβα ποτέ πληροφορίες από κάτι που μαθαίνω, αλλά από τη διαίσθησή μου, που οξύνθηκε. Και μπορώ να καταλάβω λόγια εχθρικά, οχυρωμένα σε θέσεις φιλικές. 

Η τηλεόραση σου λείπει σήμερα;

Δεν μου λείπει. Ομως είναι απαγορευμένη η πρόσβασή μου. Θέλω όμως να κάνω μία σειρά. Την οποία γράφω. Λέγεται «The greek father story», με ιστορίες πατεράδων, άρα και οικογενειών. Αποτελείται από 16 επεισόδια και έχω γράψει γύρω στα 10 με 11. 

Δεν χωράει ο ελεύθερος Λάκης στη σημερινή τηλεόραση;

Οχι μόνο ο Λάκης δεν χωράει στη σημερινή τηλεόραση, αλλά κανένας άνθρωπος που, όπως και να λέγεται, μπορεί να έχει ελεύθερη, ανεξάρτητη φωνή. Δεν είναι δεκτό, είναι απαγορευμένο αυτό το πλαίσιο. Το θέμα είναι να μην ακούγεται αυτή η φωνή που κάποιοι αποφάσισαν ότι κάνει ζημιά στο σύστημα.

 Αλλαξαν κάποια στιγμή οι προτεραιότητές σου στη ζωή και τι το προκάλεσε αυτό;

Σίγουρα η ασθένεια της γυναίκας μου έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στο να αλλάξουν εντελώς οι προτεραιότητες. Επρεπε να αποφασίσω αν θα ασχοληθώ με την πορεία μου ή με αυτά που λένε ή με τον άνθρωπό μου. Προτίμησα να δώσω προτεραιότητα στον άνθρωπό μου, με απόλυτο σεβασμό και αγάπη.

Οταν πολεμάς να σώσεις τον άνθρωπό σου και σου ρίχνουν βέλη στην πλάτη, είναι κουραστικό να προσπαθείς να τα βγάλεις. Βέβαια δεν περίμενα καμία συμπόνια από κτηνώδεις ανθρώπους. Μιλάμε για κτηνώδη συμπεριφορά σαν κι αυτή του δικηγόρου, που ρίχνει 30 μπουνιές και λέει ότι το έκανε πρώτη φορά. Συνήθως αυτές οι συμπεριφορές έχουν και… προϊστορία.

Η συντροφικότητα και ο έρωτας σήμερα τι πρόσωπο έχουν;

Δεν με ενδιαφέρει, δεν με αφορά και δεν είναι μέσα στις προτεραιότητές μου. Υπάρχει αποστασιοποίηση. Δεν με ενδιαφέρει, όχι επειδή αυτό που έζησα ήταν πραγματικά σπουδαίο, αλλά νιώθω ότι είμαι σαν το καράβι σε ανοιχτό πέλαγος. Με ενδιαφέρει πιο πολύ να γράψω, να δημιουργήσω κάποιες παραστάσεις, να κάνω αυτά που έχω στο μυαλό μου. Του χρόνου θα ανέβει στο ανανεωμένο Βέμπο η παράσταση «Οταν ξαναπέθανα», συνέχεια της περσινής.

Η μοναξιά και η μοναχικότητα;

Τις είχα πάντα. Μπορεί να μην το ξέρει ο κόσμος, αλλά έτσι είναι. Απλά τώρα τις έχω περισσότερη ανάγκη. Σήμερα τις υπερασπίζομαι κιόλας, ενώ παλιά δεν το έκανα.

Μετά την παράσταση «Οταν πέθανα», τον προηγούμενο χειμώνα, στο Βέμπο, νιώσαμε ότι ο ήρωας ζητάει μια δεύτερη ευκαιρία. Ετσι συμβαίνει, ζητάει ο Λάκης σήμερα μια δεύτερη ευκαιρία;

Οχι ο Λάκης δεν ζητάει δεύτερη ευκαιρία. Ζητάς δεύτερη ευκαιρία όταν έχεις παραβιάσει τις αρχές σου. Εγώ δεν παραβίασα καμία αρχή μου. Το να έχω περάσει όμως μία δύσκολη περίοδο και να με δω ξανά να στήνομαι σε ένα πιο σταθερό έδαφος, είναι ζητούμενο και πέρασε και μέσα στην παράσταση. Ομως δεν ζητώ ποτέ και δεν παρακαλώ. Πάντα διεκδικώ.

Εκανες πρόσφατα ένα θεατρικό «Αλ Τσαντίρι». Πώς ένιωσες γι’ αυτό;

Ενιωσα πολύ ωραία, πήγα σ’ ένα μεγάλο χώρο που γέμισε από το κοινό. Μιλάμε για μια εκπομπή που παιζόταν 14 χρόνια στην τηλεόραση. Στο τελευταίο «Αλ τσαντίρι», που έκανα το 2018, ήμουν ήδη ράκος, εξαιτίας της ασθένειας της Τασούλας. Ομως και η γυναίκα μου ήθελε να δουλεύω. Δεν ήθελε να αισθάνεται ότι τα παρατάω όλα. Παράλληλα όμως είναι πολύ δύσκολο να παίρνεις άσχημα νέα μεταξύ του ενός διαλείμματος και του επόμενου, να διαλύεσαι και να πρέπει να κάνεις τον άλλον να γελάσει.

Αυτό που έκανα ήταν μία χαρά μεταφερόμενη. Αν δεν έχω τη φωτιά μέσα μου, δεν μπορώ να κάψω την καρδιά σου…

Τώρα η φωτιά καίει πάλι;

Ναι, έτσι νιώθω, ότι η φωτιά καίει πάλι…

Τα τελευταία χρόνια έχει μπει η ζωγραφική στη ζωή σου. Το είχες φανταστεί ποτέ;

Μου αρέσει πολύ η ζωγραφική. Οταν ήμουν μικρός, έλεγα ότι όταν μεγαλώσω, θα ήθελα να γράφω και να ζωγραφίζω. Τον Σεπτέμβριο θα συμμετέχω στην Art Athina, με σειρά νέων έργων. Στην Πάρο που θα πάω θέλω να εργαστώ πάνω στον συνδυασμό γραφής και ζωγραφικής. Αυτό που μου αρέσει στη ζωγραφική είναι ότι είμαι μόνο εγώ και το έργο μου. Δεν παρεμβαίνει κανένας ενδιάμεσος. Δεν καταλαβαίνω πώς περνάει ο χρόνος. Μπορεί να δουλεύω 8-10 ώρες. Περνώντας τα χρόνια θέλω εγώ να περνάω πολύ καλά με αυτό που κάνω, να ευχαριστιέμαι…