Στο πρώτο του αυτό βιβλίο συναντά ο αναγνώστης τα πρωτογενή θέματα που τον απασχολούσαν.

Υπάρχουν ποιήματα που διαβάζοντάς τα νοιώθεις ένα σκίρτημα, μια συγκίνηση. Εξαίσιες περιγραφές και εικόνες κοινές για πολλούς ανθρώπους που αιχμαλωτίζουν, που φυλακίζουν την σκέψη του αναγνώστη. Συναισθήματα επίσης κοινά για όλους μας, αλλά που με τη διαμεσολάβηση της γλώσσας των ποιητών, καθίστανται πιο εναργή και συχνά αποκτούν μια άλλη διάσταση και ζουν μια διαφορετική ύπαρξη μέσα από τη ποιητική σύλληψη του δημιουργού.

Σ’ αυτά τα ποιήματα, με έντονα αισιόδοξη διάθεση ο ποιητής παρουσιάζει τους ατομικούς αλλά και κοινωνικούς προβληματισμούς του για τον  έρωτα,  για την απώλεια, το θάνατος, κι άλλες ανθρώπινες συνθήκες, ντύνονται με ένα πέπλο συγκίνησης που εξαντλείται συνήθως σε περιγραφές σκηνών, με τη συνακόλουθη αντιστοιχία των συναισθημάτων που προκαλούν.

Προσέξτε τώρα το ποίημα από την συλλογή

«Το ανάστημα»

Στον κόσμο αυτό από μικρός ήταν ο πόνος αδερφός στεγνό το χώμα

Ο Χρόνος άφηνε πληγές, πολύ βαθιές κάποιες φορές στο άδειο σώμα

Μα είχα δίπλα μου πολλούς που μοιραστήκαν τους καημούς , να μη βουλιάξω

Μαζί τους βρήκα τη χαρά  και μου φορέσαν δυο φτερά, για να πετάξω.

Το ανάστημα του καθενός δεν είναι το κορμί του, τα όρια βάζει η καρδιά μαζί με την ψυχή του

Γεμάτος τώρα ακολουθώ το δρόμο το δικό μου, κι έμαθα να στηρίζομαι μονάχα στο μυαλό μου

Για να γελάς μπροστά στο φως πρέπει να κλάψεις  μοναχός μες στο σκοτάδι

Αυτό που γύρευα να βρω, το χάραξα να μην χαθώ μ΄ένα σημάδι.

Με ρίσκο έζησα πολλά, μα κρύβω μέσα μου καλά αυτή την τρέλα

Το μάτι κλείνω στη ζωή της ψιθυρίζω με στ’αυτί «μαζί μου έλα»

Το ανάστημα του καθενός δεν είναι το κορμί του. Τα όρια βάζει η καρδιά μαζί με την ψυχή του.

Γεμάτος τώρα ακολουθώ το δρόμο το δικό μου. Κι έμαθα να στηρίζομαι μονάχα στο μυαλό μου.

Ο Στέφανος Μαλλιαρός , κατάφερε να πιάσει  το νήμα της σκέψης μας και να το πάει ακόμη παραπέρα. Να το οδηγήσει ακόμη και κάπου, όπου κι ο ίδιος ο δημιουργός του ποιήματος δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί…Μήπως γιατί ο κόσμος αυτός είναι μικρός σε σχέση με το σύμπαν και μέγας σε σχέση με την ύπαρξή μας;

Μέσα από τα ποιήματα του ποιητή αισθάνθηκα να καθρεφτίζονται όλα μας τα συναισθήματα γιατί περιγράφει, προστατεύει, υποστηρίζει, αποδίδοντας στο κάθε του ποίημα την αξία που πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να το κοσμεί!

Ποιήματα δυνατά, τολμηρά,  ζωηρόχρωμα αλλά και με απαλές  αποχρώσεις, έτσι, για να μερεύουν λίγο τα πάθη, την προσμονή, τις εξωτερικεύσεις. Η ποιητική συλλογή του Στέφανου Μαλλιαρού σκοπεύει στα γήινα, αλλά η τύχη του τελικά βρίσκεται στον Ουρανό.

Βιογραφικό:

Ο Στέφανος Μαλλιαρός γεννήθηκε το 1983. Μεγάλωσε στον Άγιο Δημήτριο Αττικής και ζούσε στην Ηλιούπολη. Εισήχθη στο Τμήμα Πληροφορικής και Τη­λεπικοινωνιών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημί­ου Αθηνών. Αρκετά νωρίς όμως, εγκατέλειψε το αντικείμενο αυτό για να ασχοληθεί με τις μεγάλες του αγάπες, τη λογοτε­χνία και τη συγγραφή.

Από το 2019 παρακολουθώντας σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο Μικρό Πολυτεχνείο είχε αφιερωθεί στη στιχουργική και πολύ σύντομα ετοιμαζόταν να πραγματοποιήσει τα πρώτα του βήματα στο χώρο της Ελληνικής δισκογραφίας…

Ένας αληθινός ήρωας της ζωής, ο Στέφανος Μαλλιαρός “έφυγε” σε ηλικία 39 ετών 7/1/2023 σκορπίζοντας θλίψη στην οικογένειά του και στους φίλους του. Πρόλαβε όμως να φωτίσει και να επηρεάσει σημαντικά τις ζωές όλων μας, με το παράδειγμα που έδωσε και με το μεγαλείο της ψυχής του.

Θα συνεχίσει να είναι εδώ μέσα από τις αναμνήσεις μας και μέσα από τα γραπτά που άφησε.

Ειδήσεις σήμερα

Κρήτη: «Σεισμός» από την αποφυλάκιση του παιδεραστή που βίασε 36 αγόρια – «Είναι αμετανόητος, δεν έχει δείξει μεταμέλεια» [βίντεο]

Θεσσαλονίκη: «Συγγνώμη, δεν άντεχα τα ψυχολογικά της μητέρας μου» – Το σημείωμα του 34χρονου μητροκτόνου, την πυροβόλησε εξ’ επαφής

Τσελέντης: Απαντά για το πρωταπριλιάτικο αστείο για την Σαντορίνη – «Πόσο χαζός πρέπει να είσαι για να πιστέψεις;»