Ιδια μουσική γλώσσα
Μια μουσική γλώσσα με την οποία μπορούμε να ταυτιστούμε. Το διαπιστώσαμε ακούγοντας για πρώτη φορά την τόσο ολοκληρωμένη αυτή δουλειά στην προακρόαση του CD, που έγινε παρουσία της Δήμητρας Γαλάνη και του Σεραφείμ Γιαννακόπουλου, στο στούντιο Antart. Δρασκελίσαμε κι εμείς αυτήν την «Είσοδο Κινδύνου» και βρεθήκαμε σε μια φιλική περιοχή, όπου ένα ένα τα εννέα τραγούδια άρχισαν να διεκδικούν δικαίως μια θέση στην καρδιά μας.
Τόσο με τη μουσική τους, ροκ, δυνατές μπαλάντες και έντονα ρεφρέν με προσεγμένες, άρτιες ενορχηστρώσεις, όσο και με τον στίχο τους. Τραγούδια που μιλούν για την κρίση στις σχέσεις, την έλλειψη επικοινωνίας, την ανάγκη για συνεννόηση, συμπόρευση, αλληλεγγύη, την κραυγή της μητέρας-φύσης, τον κίνδυνο που νιώσαμε να μας περιβάλλει, θέματα δηλαδή που μας απασχολούν όλους. Μια στιβαρή μουσική πρόταση που δημιουργήθηκε μέσα στην πανδημία, ένα 100% χειροποίητο δημιούργημα, καθώς οι δυο τους δούλεψαν επί δύο χρόνια στο σπίτι της Δήμητρας Γαλάνη, σε συνθήκες καραντίνας, χωρίς την πίεση του χρόνου, πετυχαίνοντας μια ουσιαστική ζύμωση ιδεών, στίχων και μελωδιών, που έφερε ένα μαγικό, θα το χαρακτηρίζαμε, αποτέλεσμα.
Ο Σεραφείμ Γιαννακόπουλος έγραψε τη μουσική μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη, αλλά και τους περισσότερους στίχους. Ενας καλλιτέχνης της νεότερης γενιάς, με προσωπικότητα, με αξιοσημείωτη πορεία ως μουσικός και συνθέτης (ντράμερ και ιδρυτικό μέλος των Planet of Zeus), ο οποίος έγραψε για πρώτη φορά τραγούδια με ελληνικό στίχο.
Αν και οι δύο καλλιτέχνες γνωρίζονται και συνεργάζονται από παλιά, ωστόσο η «Είσοδος Κινδύνου» είναι η πρώτη τους δισκογραφική συνάντηση. Τα τελευταία 15 χρόνια βρίσκονται μαζί στη σκηνή, καθώς ο Σεραφείμ Γιαννακόπουλος είναι μέλος της μπάντας της Δήμητρας Γαλάνη, σταθερά δίπλα της σε κάθε συναυλία, αρκετές φορές και ως ενορχηστρωτής.
Τη μουσική παρέα του CD συμπληρώνουν σε δύο τραγούδια (το ομότιτλο «Είσοδος Κινδύνου» και το «Βάλε φωτιά») ο Νίκος Βεργέτης, που έγραψε τους στίχους, αλλά και ο πολύ δημοφιλής στη σκηνή του χιπ χοπ, Ταφ Λάθος, που συμμετέχει στο τραγούδι «Η θηλιά», όπου έγραψε μέρος των στίχων και ερμηνεύει με τον δικό του χιπ χοπ χαρακτηριστικό τρόπο. Ενα πραγματικά πολύ δυνατό κομμάτι. Στο «Mantra» τους στίχους συνυπέγραψαν η Παυλίνα Βουλγαράκη και ο Σεραφείμ Γιαννακόπουλος.
Τους τελευταίους έξι μήνες έγραψαν τα τραγούδια που προέκυψαν με τη βοήθεια του ηχολήπτη Νίκου Κόλλια, ενσωματώνοντας στην τελική ηχογράφηση και τους φυσικούς ήχους.
Επικοινωνία
Βλέποντάς τους μαζί στην προακρόαση του CD τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Σεραφείμ Γιαννακόπουλο, νιώθεις την ευλογία και τη μαγεία της επικοινωνίας που τους συνδέουν. Δύο καλλιτέχνες που έχουν αληθινά βρει ο ένας τον άλλον, που έχουν ενωθεί κάτω από το κοινό τους όραμα, δείχνοντας τελικά σε όλους μας την έξοδο στο φως.
Η επιθυμία τους να γράψουν μαζί τραγούδια ήταν κοινή.
«Γνωρίζω τον Σεραφείμ 17 χρόνια τώρα. Εχω τη χαρά και την ευτυχία να τον γεύομαι όλο αυτό το διάστημα», λέει η Δήμητρα Γαλάνη. «Πέρα από πολύ καλός συνθέτης, είναι και πάρα πολύ σημαντικός παραγωγός. Αυτό που βγάζει ως αποτέλεσμα η δουλειά το έχει “χτίσει” ο ίδιος. Ανέβασε όλο το πρότζεκτ και του έδωσε μοναδική σφραγίδα. Δεν ακούμε συχνά τέτοιο επίπεδο παραγωγής. Είναι εξαιρετικός ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τη φωνή μου».
«Η δουλειά ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε τη φοβερή τριετία της καραντίνας», επισημαίνει, από την πλευρά του, ο Σεραφείμ Γιαννακόπουλος. «Ηταν επιθυμία και των δύο να μην τεθούν στόχοι. Δεν είπαμε “πάμε να κάνουμε ένα άλμπουμ”, αλλά “να δημιουργήσουμε μαζί”. Είχαμε βάλει όρο να γραφτεί η δουλειά στο σπίτι της Δήμητρας. Θέλαμε το… τρικ της παντόφλας. Την άνεση της στιγμής. Το άλμπουμ άλλαζε μορφή κάθε μέρα. Ολη αυτήν την περίοδο ο ένας για τον άλλον υπήρξαμε μάνα, πατέρας, φίλος, συνδαιτυμόνας, συνακροατής στη μουσική. Ηταν μια συνολική σχέση που μας βοήθησε να τη βγάλουμε καθαρή αυτήν την περίοδο σε επίπεδο και μόνο παρέας. Τουλάχιστον εμείς έχουμε να θυμόμαστε αυτό το CD από την περίοδο του Covid και όχι τις ανυπολόγιστες ψυχολογικές συνέπειες που άφησε στον καθένα».
Τι θέλατε να δηλώσετε με τον τίτλο «Είσοδος Κινδύνου», όπου μιλάτε και για «τέλος εποχής»;
» Δήμητρα Γαλάνη: Για εμένα η είσοδος κινδύνου είναι στην ουσία έξοδος. Σίγουρα έχουμε ανάγκη όλοι από μια έξοδο. Αν όχι κινδύνου, τουλάχιστον έξοδο. Το εξώφυλλο είναι πράσινο και δηλώνει ακριβώς την ελπίδα, την αισιοδοξία. Αισθάνομαι, επίσης, ότι ζούμε σε τέλος εποχής κανονικά. Είτε είσοδος είτε έξοδος, είναι σίγουρα κινδύνου. Οφείλουμε να είμαστε όλοι σε εγρήγορση.
» Σεραφείμ Γιαννακόπουλος: Μπαίνουμε σε μια νέα εποχή, πράγματι. Η είσοδος κινδύνου συνοδεύεται και από μια ακόμα χαρακτηριστική φράση, τη «χαραμάδα μεγαλείου». Είναι ένα συναίσθημα που το συζητάμε πολύ συχνά με τη Δήμητρα. Είναι η χαραμάδα που σου δίνει την ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με τους ήρωές σου και τα διαβάσματά σου, που αφήνει να μπει λίγο μεγαλείο στη ζωή σου. Εχει να κάνει με τον άνθρωπο ως ακροατή, δέκτη κ.λπ. Σ’ αυτήν τη νέα εποχή που μπαίνουμε γίνεται πολύς λόγος για την τεχνητή νοημοσύνη. Εχουμε συνδέσει την πρόοδο της τεχνολογίας με τη γενικότερη πρόοδο, κάτι που είναι αρκετά προβληματικό, καθώς συνήθως γίνεται πολύ λανθασμένη χρήση των εργαλείων. Αν έχεις μια ελπίδα να επιβιώσεις σ’ αυτό το νέο περιβάλλον που δημιουργείται, είναι να γίνεις 200 φορές πιο ευάλωτος και 200 φορές πιο άνθρωπος. Να απαντήσεις σε ό,τι έρχεται με έξτρα ανθρωπιά.
«Θέλω να είμαι τραγουδίστρια γκρουπ, όχι σόλο»
Πώς έγινε η διαδικασία γραφής των τραγουδιών, των οποίων τη μουσική συνυπογράφουν η Δήμητρα Γαλάνη και ο Σεραφείμ Γιαννακόπουλος;
» Δ.Γ.: Το πρώτο που έπαιρνα από τον Σεραφείμ ήταν ένα κιθαριστικό ριφ, ένα μοτίβο. Μια σειρά αρμονίας που δεν είχε ακόμα τη φωνή. Ηταν σαν ένας λευκός πίνακας πάνω στον οποίο μπορούσα να γράψω κι εγώ. Ηταν πολύ γοητευτικό. Γι’ αυτό θέλησε ο Σεραφείμ να μπω κι εγώ και να μοιραστούμε τη μουσική. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία μπόρεσα, επιτέλους, να ζήσω αυτό που προσπαθώ να πείσω όλους εδώ και χρόνια: Οτι θέλω να είμαι τραγουδίστρια γκρουπ. Δεν θέλω να είμαι σόλο τραγουδίστρια. Η ιδανική μου σχέση με τη μουσική είναι να είμαι μέρος ενός συνόλου, όπου εγώ γίνομαι η φωνή.
» Σ.Γ.: Δεν έχω στοκ κομματιών. Γράφω για αυτόν που έχω απέναντί μου. Δεν είμαι ούτε συνθέτης ούτε παραγωγός. Δεν πιστεύω στις σχέσεις με αυτόν τον τρόπο. Θέλω αν… γυαλίζει το μάτι μας για κάτι, τότε να το ξεκινάμε από το μηδέν. Ηθελα να έχω τον χρόνο να φτιάξουμε κάτι πραγματικά μαζί. Αναζήτησα τους κοινούς νοηματικούς άξονες που μας απασχολούν σε φιλοσοφικό και νοηματικό επίπεδο, όπως είναι η φύση ως θεά και θρησκεία για εμάς. Διαπίστωσα ότι υπάρχει ένα αόρατο νήμα που θα ενώνει τους ανήσυχους ανθρώπους όλων των εποχών. Ολους εκείνους που νιώθουν ότι δεν χωράνε. Τη γενιά του ’30 με τους ανθρώπους τού σήμερα που δεν εφησυχάζουν.
«Η ψυχή του Σεραφείμ μιλούσε πάντα ελληνικά»
Ανήσυχη καλλιτέχνις, η Δήμητρα Γαλάνη αναζητούσε πάντα νέους ταλαντούχους δημιουργούς για να συνεργαστεί, αλλά και για να τους ανοίξει νέους δρόμους: «Πάντα είχα τη διάθεση να ψάχνω δημιουργούς, συνθέτες, μουσικούς, στιχουργούς από τις νέες σκηνές του τραγουδιού. Υπάρχει τεράστιο δυναμικό στη χώρα μας νέων ελπιδοφόρων δημιουργών. Εγώ το μόνο που κάνω είναι να παίρνω μια λάμπα και να φωτίζω το ταλέντο τους».
«Πρώτη φορά»
Για τον Σεραφείμ Γιαννακόπουλο η «Είσοδος Κινδύνου» ήταν η πρώτη φορά που έγραψε ελληνικό στίχο. «Προσπάθησα να γράψω ελληνικό στίχο για πρώτη φορά. Δεν ήταν απλή αυτή η μετάβαση», λέει ο ίδιος. «Ετρωγα τα μούτρα μου για έξι μήνες. Η γλώσσα είναι εργαλείο. Είναι σοβαρή έκθεση για έναν άνθρωπο που έχει μάθει να εκφράζεται στα αγγλικά να αφεθεί να γράψει στα ελληνικά. Κάποια στιγμή το καλοκαίρι άρχισα να βρίσκω τη γραφή μου και πήγαινα στίχους στη Δήμητρα. Συνεργαζόμενος μαζί της έπρεπε να βρω το κοινό εκείνο υποσύνολο, που απασχολεί τόσο εμένα όσο κι εκείνη, ώστε, όταν το ερμηνεύσει, να την εκπροσωπεί».
«Δεν υπάρχει πιο γοητευτικό από το να βλέπεις έναν δημιουργό να ανοίγει και τα υπόλοιπα φύλλα του ταλέντου του», λέει, από την πλευρά της, η Δήμητρα Γαλάνη. «Κάποιος που γράφει αγγλόφωνο τραγούδι το κάνει για τεχνικούς λόγους, όπως είναι ο ρυθμός και οι μικρές λέξεις. Εχει, επίσης, λόγους αναστολής. Εχουν γραφτεί τόσο πολλά στα ελληνικά που σε κάνει να το σκέφτεσαι. Αλλά και αγγλικό στίχο που έγραφε, η ψυχή του μιλούσε πάντα ελληνικά. Ηταν πολύ συγκινητικό να βλέπεις να ξεδιπλώνεται και να βγαίνουν και άλλα δημιουργικά επίπεδα συνεχώς».
Ροή Ειδήσεων 
