Ο Βαγγέλης Μουρίκης μιλά στον «Ε.Τ.» της Κυριακής για το δάσος με τις οξιές στο όρος Χολομώντα στη Χαλκιδική όπου πραγματοποιήθηκαν τα γυρίσματα, για τη σχέση πατέρα-γιου που πραγματεύεται η ταινία και για τη φύση, η οποία θα γίνει πρωταγωνίστρια στις ταινίες που θα βλέπουμε σύντομα.

Λίγα λόγια για τον ήρωα που υποδύεσαι…

Αυτός ο άνθρωπος αποφάσισε να ακολουθήσει ένα σκεπτικό από παλιά που νόμιζε ότι θα του εκφράσει τη στάση του στα πράγματα αλλά και την αγάπη του σε προσωπικό επίπεδο που είχε για τη φύση και τον εαυτό του. Τελικά, έμεινε μόνος του. Ποιος ξέρει τι σκέφτεται ένας άνθρωπος που πήρε την απόφαση να μείνει μόνος σε ένα δάσος; Δεν είναι μια εύκολη απόφαση. Είναι διαχρονικός άνθρωπος που δεν θα τον συναντήσουμε εύκολα στα δικά μας μέρη, αλλά σε άλλα μέρη υπάρχει. Και είμαι σίγουρος ότι σταδιακά θα τον συναντάμε και στα δικά μας μέρη. Υπάρχει κόσμος που προσπαθεί να έχει ποιότητα στο όνειρό του και στο τι θέλει να κάνει. Προσπαθεί να φροντίζει τα πράγματα που τον γεμίζουν, στα οποία ανταποκρίνεται και αυτά ανταποκρίνονται σε εκείνον. Γιατί να μην μπορούσε κάποιος να μένει εκεί, να δουλεύει και να ζει, έτσι όπως έχει η κατάσταση σήμερα;

Τι σχέση έχεις εσύ με τον ήρωά σου;

Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ μακριά από εμένα. Εγώ είμαι μέσα στην πόλη, κινούμαι στην πόλη συνέχεια. Δεν έχω γνώση της ησυχίας της νύχτας σε αυτά τα μέρη. Αυτό είναι πολύ απαιτητικό. Πρέπει να έχεις πολύ νεύρο για να πάρεις μια τέτοια απόφαση. Δεν έχω τέτοιου είδους εμπειρία. Ζω στο κέντρο της Αθήνας και μέσα στην πόλη κυκλοφορώ. Οταν όμως καλείσαι να γνωρίσεις έναν τέτοιο ήρωα για να τον πλάσεις και να τον φτιάξεις για μια ταινία, αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον. Και τα γυρίσματα ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Τα κάναμε στη Χαλκιδική στο βουνό Χολομώντας, σε ένα μέρος που δεν το πιστεύεις ότι υπάρχει στην Ελλάδα. Γεμάτο οξιές. Κάναμε και μια βόλτα λίγο πιο ψηλά μέσα στο δάσος από εκεί όπου μέναμε και ξαφνικά, καθώς γυρίζαμε, άρχισε να χιονίζει. Κανονικά μέσα στο πλάνο βλέπεις νιφάδες. Αυτή ήταν η ιδιαίτερη ομορφιά της ταινίας που μας παρακίνησε και το αγαπήσαμε. Μείναμε δύο μήνες εκεί για τα γυρίσματα.

Τι ρόλο παίζει η φύση στην ταινία;

Η ταινία αφορά στη σχέση πατέρα-γιου και θα μπορούσε να γυριστεί σε οποιοδήποτε μέρος. Επιστρέφει κάποια στιγμή ο γιος ύστερα από απουσία 20 ετών και ούτε κι αυτός ξέρει τι θα βρει, λίγο στα χαμένα… Ο πατέρας, από την άλλη, βλέπει το ακριβώς αντίθετο από εκείνον μέσα στην αυλή του και αυτός είναι και γιος του. Οπότε, αναγκαστικά έχεις κάποια διαφορετικά πράγματα σε αντιπαράθεση. Η σύγκρουση είναι εκ των πραγμάτων, δεν είναι ψυχολογική. Είναι μια ωραία ιδιαιτερότητα όλο αυτό, να βλέπεις την πόλη να προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη φύση και να έχεις και κάποιους τρίτους παράλληλα να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη φύση για το κέρδος.

Βλέπω ότι τα νέα παιδιά όπως ο Τζώρτζης Γρηγοράκης φέρουν αυτό το ερώτημα. Τι κάνουμε δηλαδή απέναντι στη φύση; Το δάσος στην ταινία είναι ο ήρωας. Ολα για αυτό έχουν γίνει. Εκεί μένει ο πατέρας, από εκεί έφυγε η μάνα μαζί με το παιδί της επειδή δεν άντεχε άλλο, εκεί αποφάσισε να παραμείνει ο πατέρας και σε αυτό το σκηνικό επιστρέφει ο γιος για να πει κι αυτός τη δική του ιστορία. Θα δούμε, πιστεύω, προσεχώς κι άλλες ταινίες που εμπεριέχουν τη φύση ως πρωταγωνίστρια. Οπως και βλέπουμε ήδη. Είναι χώρος με τεράστιο ενδιαφέρον και πρέπει να δείξουμε φροντίδα.

Δείτε το trailer:

Info

«DIGGER»

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζώρτζης Γρηγοράκης

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Βαγγέλης Μουρίκης, Αργύρης Πανταζάρας, Σοφία Κόκκαλη

Προβολή στο mubi.com