Τα διηγήματα θα σας κρατήσουν συντροφιά τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο.

Επιμέλεια: Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης

Η γυναίκα στη λίμνη

Η φυσική πισίνα έμοιαζε με μολυβένιο μάτι στο κρανίο του βουνού. Με διάμετρο δέκα μέτρα και βάθος άγνωστο, το κοίλωμα είχε δημιουργηθεί έπειτα από χρόνια διάβρωσης του ασβεστολιθικού πετρώματος από τα νερά του καταρράκτη που σχημάτιζαν τη μικρή λιμνούλα.

Οπως τα περισσότερα υδάτινα σώματα, έτσι και αυτό ήταν πασπαλισμένο με ντόπιους μύθους και δοξασίες για στοιχειά, νεράιδες και γοργόνες που τραβούσαν τους λουόμενους στις καταβόθρες και τις σπηλιές που ανοίγονταν στα βάθη της λίμνης. Τα καλοκαίρια ομάδες δυτών κατέφταναν στην περιοχή για να εξερευνήσουν το υποβρύχιο σύστημα σπηλαίων και τα ατυχήματα δεν ήταν ασυνήθιστο φαινόμενο.
Ωστόσο, εκείνο το κυριακάτικο μεσημέρι, το πτώμα που επέπλεε στο μέσο της λίμνης δεν ανήκε σε δύτη. Ηταν το γυμνό σώμα μιας γυναίκας. Το ρεύμα που σχημάτιζε το νερό του καταρράκτη το παρέσυρε αργά προς την όχθη. Τα μουσκεμένα μαλλιά της, σαν πλοκάμια μέδουσας, σχημάτιζαν μία άλω γύρω από το κεφάλι της. Εμοιαζε με άστρο, με χέρια και πόδια απλωμένα στο πλάι.

Δύο βοσκοί την είχαν βρει και είχαν βουτήξει για να τη βγάλουν, πιστεύοντας πως ήταν ακόμα ζωντανή. Οταν το τηλέφωνο του Στέργιου χτύπησε, λίγο μετά τη μία και μισή, εκείνος βρισκόταν σε μία ψαροταβέρνα στην ακτή και περίμενε να γίνει το χταποδάκι του που ψηνόταν στα κάρβουνα. Τουλάχιστον είχε προλάβει να απολαύσει το μπάνιο του, σκέφτηκε και μπήκε στο ζεστό αμάξι που έδερνε ο ήλιος εδώ και ένα δίωρο.

Ο δρόμος στο βουνό ήταν απότομος και το παλιάμαξο δεν άντεχε την ανηφόρα με αναμμένο τον κλιματισμό, οπότε όταν ο Στέργιος έφτασε στην αρχή του μονοπατιού που οδηγούσε στη λίμνη τρία τέταρτα της ώρας αργότερα, το μπλουζάκι του από τον ιδρώτα είχε αλλάξει χρώμα στην πλάτη και το στήθος. Δύο αστυφύλακες από το τμήμα είχαν καταφτάσει πρώτοι στο σημείο. Ο Στέργιος τους είχε βαφτίσει Αμποτ και Κοστέλο ήδη από την πρώτη μέρα στη δουλειά εξαιτίας της φυσιογνωμίας τους.
«Είναι η Δανέζα που έβγαζε τις προάλλες φωτογραφίες στην πλατεία», του είπε ο Αμποτ.

Ο Στέργιος χαμήλωσε το βλέμμα και παρατήρησε το ελαφρώς τουμπανιασμένο πτώμα. Πάνω στο υπόλευκο δέρμα του λαιμού της διακρίνονταν σημάδια στραγγαλισμού. Ενα περιδέραιο εκχυμώσεων και γδαρμένης σάρκας. Τα μικρά αιμοφόρα αγγεία των ματιών της είχαν σκάσει, ποτίζοντας με αίμα το λευκό γύρω από τις πράσινες κόρες. Τι ασυνήθιστη αντίθεση.

«Και πού το ξέρεις ότι είναι Δανέζα;», ρώτησε τον Αμποτ και έσκυψε πάνω από το πτώμα. «Της μίλησες; Αφού δεν ξέρεις αγγλικά για να συνεννοηθείτε».

«Βλέπω δανέζικα αστυνομικά στο Netflix, κύριε διοικητά. Ολο και κάτι πιάνει το αυτί μου. Καθόταν στο διπλανό τραπέζι στην ταβέρνα και μιλούσε συνέχεια στο κινητό».

Ο Στέργιος σηκώθηκε και ένιωσε μία στιγμιαία ζάλη από την απότομη κίνηση. Στράφηκε στον Κοστέλο. «Λογικά θα έμενε στης Ρούλας. Πήγαινε να μάθεις αν είχε νοικιάσει δωμάτιο εκεί. Κοίτα να φορέσεις γάντια πριν μπεις μέσα».

«Και αν δεν έμενε στο χωριό, κύριε διοικητά;».

«Σε κάποιο χωριό εδώ γύρω θα έμενε. Ή στην πόλη. Θα ρωτήσουμε και θα μάθουμε».
Ο Κοστέλο τον κοίταξε για μερικές στιγμές με ύφος λες και του είχε μόλις αποκαλύψει το μυστικό πίσω από την ψυχρή σύντηξη ή τη δολοφονία του Κένεντι, προτού κάνει μεταβολή και πάρει το μονοπάτι που οδηγούσε στο πάρκινγκ.

«Οι βοσκοί που τη βρήκαν πού είναι;», ρώτησε ο Στέργιος.

Ο Αμποτ σήκωσε τους ώμους. «Εχουν κοπάδια, κύριε διοικητά».

Εσύ μάλλον ξέφυγες από το τσοπανόσκυλο, σκέφτηκε από μέσα του και κοίταξε τριγύρω. «Θα μιλήσουμε μαζί τους αργότερα. Για την ώρα, ας ψάξουμε εδώ γύρω μπας και ο δράστης άφησε τίποτα πίσω του».
Ο Στέργιος γονάτισε δίπλα στο μαύρο βαλιτσάκι ετοιμότητας που είχε φέρει από το αμάξι, το άνοιξε και από μέσα του έβγαλε δύο ζευγάρια γάντια, προτού δώσει το ένα στον Αμποτ.

«Αν βρεις κάτι φώναξέ με, μην κάνεις τίποτα», του είπε και με ένα νόημα του έδειξε την περιοχή που ήθελε να ερευνήσει.

Παρακολούθησε τον Αμποτ να απομακρύνεται με το βλέμμα στο έδαφος, παραπατώντας σε μία πέτρα, προτού αρχίσει να ερευνά τον τομέα του. Η ζέστη ήταν ανυπόφορη και ο συνεχής παφλασμός του νερού από τον καταρράκτη είχε αρχίσει να τον ζαλίζει.

«Κύριε διοικητά!».

Ο Στέργιος κατευθύνθηκε με μεγάλες δρασκελιές προς τον Αμποτ, ο οποίος του έδειχνε κάτι στο έδαφος, ανάμεσα στη βλάστηση, σαν κυνηγόσκυλο που είχε βρει την πάπια, την οποία είχε πυροβολήσει το αφεντικό του. Ηταν ένα άδειο μπουκάλι μπίρας. Ο Στέργιος το τοποθέτησε με προσοχή μέσα σε μία πλαστική σακούλα από το βαλιτσάκι, κάτω από το ανήσυχο βλέμμα του Αμποτ. Παρά την περιορισμένη ευφυΐα του, μέχρι κι εκείνος είχε καταλάβει τη σημασία του ευρήματος.

«Λέτε να ήταν αυτός, κύριε διοικητά;».

Ο γιος της Ρούλας. Κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς πήγαινε λάθος με το μυαλό του. Ολοι τον απέφευγαν, ειδικά τα κορίτσια, τα οποία αρεσκόταν να τρομάζει και -αν έβρισκε την ευκαιρία- να χουφτώνει. Πάντα με ένα μπουκάλι μπίρας συγκεκριμένης μάρκας στο χέρι, είτε ήταν πρωί είτε αργά το βράδυ.
«Ας του μιλήσουμε να δούμε», είπε ο Στέργιος.

Οταν επέστρεψε σπίτι του, η ώρα είχε πάει δέκα. Με τα πολλά τον είχαν κάνει να ομολογήσει. Η κοπέλα πράγματι έμενε στην πανσιόν της Ρούλας. Εκείνος την είχε ακολουθήσει μέχρι τη λίμνη και την έπαιρνε μάτι ενώ έκανε μπάνιο γυμνή. Η κοπέλα όταν τον είδε τρόμαξε και πάνω στον πανικό του τη σκότωσε. Τα ρούχα της τα ξεφορτώθηκε. Τα εργαστήρια θα έβρισκαν τα δακτυλικά αποτυπώματά του στο μπουκάλι. Είχαν εγκληματολογικά ευρήματα και ομολογία.

Μία σίγουρη καταδίκη. Ενας τέλειος ένοχος.

Ο Στέργιος χαμογέλασε. Κάθισε στο κρεβάτι του και άνοιξε το συρτάρι του κομοδίνου. Από μέσα έβγαλε το μικρό δερμάτινο πορτοφόλι που είχε βρει στην τσάντα της. Διάβασε το όνομα στην ταυτότητά της και κάγχασε. Κοίτα να δεις που είχε δίκιο ο Αμποτ, ήταν πράγματι Δανέζα. Επέστρεψε το πορτοφόλι στο συρτάρι, μαζί με τα υπόλοιπα ενθύμια και το κλείδωσε. Εκλεισε τα μάτια και την είδε. Πόσο μεθυστικό ήταν το άρωμά της την ώρα που πέθαινε.

WHO IS WHO Βαγγέλης Γιαννίσης

Ο Βαγγέλης Γιαννίσης μπήκε το 2014 στις βιβλιοθήκες των Ελλήνων αναγνωστών με το πρώτο του μυθιστόρημα «Το Μίσος», με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Αντερς Οικονομίδη. Το 2020 κυκλοφόρησε το έκτο του βιβλίο, «Αμαρόκ», από τις εκδόσεις Διόπτρα.