Τα διηγήματα θα σας κρατήσουν συντροφιά τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο.
Επιμέλεια: Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης
Έγκλημα τιμής
Νοέμβριος 1931, σε ένα ορεινό χωριό Η τραγική είδηση διαδόθηκε αστραπιαία. Ο Φάνης βρέθηκε στο σπίτι του, μαχαιρωμένος άγρια.
Δεκέμβριος 1930, ένα χρόνο πριν
Το μικρό ορεινό χωριό ήταν χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά του βουνού. Στο ψηλότερο σημείο δέσποζε το σπίτι του Ανέστη. Μεγάλος τοκογλύφος!
Ολοι τον μισούσαν. Δεν είχε φίλους. Ζούσε μόνος του με την Κωστούλα, την αφοσιωμένη του υπηρέτρια.
Ηταν περασμένα μεσάνυχτα μιας κατασκότεινης νύχτας του Δεκεμβρίου, όταν δυο άντρες ντυμένοι στα μαύρα και με γάντια στα χέρια, πλησίασαν το σπίτι του Ανέστη.
«Είσαι σίγουρος ότι λείπει;» ρώτησε ο πιο κοντός.
«Σιγουρότατος. Θα πήγαινε στην πόλη. Μου το είπε η υπηρέτριά του, η Κωστούλα. Αυτή μου φανέρωσε και την ύπαρξη του θησαυρού», του απάντησε εκείνος και συνέχισε:
«Ξέρεις ότι είναι ξετρελαμένη μαζί μου».
Είχαν ήδη πλησιάσει τη διώροφη μονοκατοικία.
«Από δω», είπε ο φίλος της Κωστούλας και οδήγησε τον άλλο σε ένα παράθυρο του ισογείου.
«Πώς θα μπούμε;»
«Μη νοιάζεσαι. Εχει φροντίσει η Κωστούλα», του απάντησε ο ψηλός και έσπρωξε απαλά το παραθυρόφυλλο που άνοιξε χωρίς την παραμικρή αντίσταση.
Μπήκαν στο σπίτι και κατέβηκαν στο κελάρι. Ηταν γεμάτο με βαρέλια και κάθε είδους τρόφιμα.
«Πού να είναι άραγε;» αναρωτήθηκε ο ψηλός.
«Δεν σου είπε η Κωστούλα;»
«Ούτε αυτή ξέρει πού ακριβώς είναι. Μου είπε μόνο ότι ο τοκογλύφος κάποια στιγμή, πάνω στο μεθύσι του, καυχήθηκε ότι στο κελάρι του κρύβει τεράστιο θησαυρό που θα μπορούσε να θρέψει ολάκερη τη χώρα».
«Ας αρχίσουμε το ψάξιμο, λοιπόν».
Ερεύνησαν παντού εξονυχιστικά. Τίποτα…
Ξαφνικά ο κοντός άρχισε να χτυπάει με τη γροθιά του τα βαρέλια. Ο πνιχτός ήχος τους έδειχνε ότι όλα ήταν γεμάτα, εκτός από ένα. Κάτι περιείχε κι αυτό, αλλά ο ήχος του ήταν διαφορετικός από τον ήχο των άλλων βαρελιών.
«Εδώ είμαστε», φώναξε θριαμβευτικά.
Εξέτασαν προσεκτικά το βαρέλι, προσπαθώντας να βρουν τρόπο για να το ανοίξουν, ώσπου στο σκέπασμά του παρατήρησαν μια ανεπαίσθητη σχισμή γύρω γύρω.
Με ένα μαχαίρι τη μεγάλωσαν. Υστερα έβγαλαν το σκέπασμα και έμειναν άφωνοι! Ενας πραγματικός θησαυρός αποκαλύφτηκε μπροστά στα μάτια τους: χρυσαφικά, κοσμήματα, αρχαία αντικείμενα…
«Το κάθαρμα! Πού τα βρήκε όλα αυτά;» αναρωτήθηκε ο ψηλός.
«Από συνανθρώπους μας που βρέθηκαν σε έσχατη ανάγκη. Εχει φάει ολόκληρες περιουσίες για ένα κομμάτι ψωμί, ο αλήτης!»
«Τι αξία λες να έχουν όλα αυτά;»
«Δεν μπορώ να την υπολογίσω. Πάντως, όπως και να ’χει, κάναμε την τύχη μας», απάντησε ο κοντός.
Γέμισαν δυο μεγάλες τσάντες και ετοιμάζονταν να αποχωρήσουν, όταν στ’ αυτιά τους έφτασε ένας ανεπαίσθητος θόρυβος από πάνω.
«Μου είπες ότι δεν ήταν κανένας άλλος στο σπίτι».
«Ετσι με διαβεβαίωσε η Κωστούλα», απάντησε ο ψηλός.
«Τι κάνουμε, τώρα; Το υπόγειο έχει μόνο μία είσοδο. Θα…»
Δεν πρόφτασε να τελειώσει τη φράση του, όταν στην κορυφή της σκάλας φάνηκε ο Ανέστης κρατώντας ένα σπαθί. Πίσω του φάνηκε η Κωστούλα.
«Συχώρα με, αγάπη μου. Δεν άντεξα και το μαρτύρησα στο αφεντικό». Τα μάτια της ήταν καρφωμένα πάνω στον ψηλό.
Εν τω μεταξύ, ο Ανέστης τούς πλησίαζε απειλητικά με προτεταμένο το σπαθί.
«Ηρεμα, κυρ-Ανέστη», του είπε ο κοντός.
Εκείνος του όρμησε σημαδεύοντας με το σπαθί την κοιλιά του.
Ο κοντός, πιο νέος και πιο ευλύγιστος, πήδηξε στο πλάι και του έδωσε μια δυνατή κλοτσιά στο χέρι που κρατούσε το σπαθί. Το σπαθί ξέφυγε από το χέρι του. Ο κοντός έσκυψε, το πήρε και το έστρεψε εναντίον του.
«Τι θα κάνεις; Θα με σκοτώσεις;»
Το ύφος του Ανέστη ξεχείλιζε από ειρωνεία.
«Παλιοκαθίκι», ούρλιαξε ο κοντός και του έμπηξε το σπαθί στο λαιμό. Αίματα πλημμύρισαν τον Ανέστη που σωριάστηκε σαν άψυχη κούκλα στο δάπεδο.
Η Κωστούλα έβαλε τις φωνές.
«Σκάσε!» της φώναξε ο κοντός κραδαίνοντας το σπαθί.
Η Κωστούλα εξακολουθούσε να στριγκλίζει. Τότε εκείνος της κάρφωσε το σπαθί στην κοιλιά.
«Τι έκανες;» του φώναξε έξαλλος ο ψηλός. «Επρεπε να πεθάνει κι αυτή. Οπως πρόδωσε τον Ανέστη, έτσι μπορούσε να προδώσει κι εμάς», του απάντησε ψυχρά ο κοντός. «Τώρα τι κάνουμε;»
«Θα πάρουμε το θησαυρό και θα φύγουμε».
Δεν βρέθηκε ούτε ένας να πει καλό λόγο για τον τοκογλύφο. Είχε καταστρέψει ζωές και είχε οδηγήσει ανθρώπους ακόμα και σε αυτοκτονία.
Βέβαια, ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι είχε αναγκάσει κάποιον να αυτοκτονήσει.
«Αν κάποιοι ήταν αδύναμοι και βρήκαν λύση στο θάνατο, αντί να φροντίσουν να με ξεπληρώσουν, δεν φταίω εγώ», έλεγε ξεδιάντροπα.
Οι έρευνες δεν οδήγησαν πουθενά. Τελικά, η Χωροφυλακή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπεύθυνος ήταν κάποιος από τους τόσους εχθρούς που είχε δημιουργήσει ο Ανέστης. Μπορεί να μην ήταν καν από την περιοχή. Ο τοκογλύφος είχε επεκτείνει τις «θεάρεστες» δραστηριότητές του σχεδόν σε όλη τη χώρα. Ο θάνατος της υπηρέτριας θεωρήθηκε παράπλευρη απώλεια.
Νοέμβριος 1931
Ο Φάνης ο ψηλός, και ο Πέτρος ο κοντός, έναν χρόνο πριν είχαν ληστέψει τον Ανέστη και είχαν δολοφονήσει τον ίδιο και την υπηρέτριά του.
Μοίρασαν τη λεία που αποκόμισαν από τη ληστεία, αλλά ακόμα δεν ήξεραν τι θα έκαναν με το θησαυρό που είχαν στα χέρια τους. Επρεπε να είναι προσεκτικοί…
Ο Φάνης τώρα ήταν αρραβωνιασμένος με την Ειρήνη.
Ετοιμαζόντουσαν να παντρευτούν όταν στη ζωή του Φάνη μπήκε η Μαρία. Με την πρώτη ματιά την ερωτεύτηκε τρελά! Διέλυσε αμέσως τον αρραβώνα του με την Ειρήνη.
Από τότε, ο αδερφός της Ειρήνης τον απειλούσε συνεχώς δημόσια. Του έλεγε ότι είχε ντροπιάσει την οικογένειά του και ότι αυτή η ντροπή μπορούσε να ξεπλυθεί μόνο με αίμα. Μόνο αν ξαναγύριζε στην αδερφή του θα διορθωνόταν, κατά κάποιον τρόπο, η ντροπή.
Ο Φάνης όμως ήταν ξετρελαμένος με τη Μαρία και αρνιόταν πεισματικά να την αφήσει.
ΈΕτσι, όταν ο Φάνης βρέθηκε μαχαιρωμένος στο σπίτι του, η Χωροφυλακή συνέλαβε ως ύποπτο τον αδερφό της Ειρήνης. Η δολοφονία του θεωρήθηκε «έγκλημα τιμής».
Ο Πέτρος ήταν πολύ χαρούμενος. Είχε σκοτώσει το Φάνη για να αρπάξει και το δικό του μερίδιο από τη ληστεία.
Εκείνος, όμως, που θα πλήρωνε για τη δολοφονία του Φάνη ήταν ο αδερφός της Ειρήνης.
WHO IS WHO Παναγιώτης Γιαννουλέας
Ο Παναγιώτης Γιαννουλέας γεννήθηκε στη Στούπα της Μεσσηνιακής Μάνης το 1947. Είναι μέλος της ΕΛΣΑΛ Εχουν εκδοθεί τα βιβλία του: Μυθιστορήματα: «Κόκκινη Ομίχλη στο Κάστρο» (2007, ΑΤΡΑΠΟΣ και 2018 ΔΡΟΜΩΝ), «Προφανής ένοχος» (2009 ΩΚΕΑΝΟΣ), «Γαλάζια κόμπρα» (2014 ΔΡΟΜΩΝ), «Ζωές στην καταιγίδα» (2016 ΔΡΟΜΩΝ). Διηγήματα σε συλλογικούς τόμους της ΕΛΣΑΛ: «Διακοπές στη Μάνη» και «Τρόμος στην Αρεόπολη».
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr
Ροή Ειδήσεων 
