Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος 

Διερωτάται, κανείς, πόσο βασανιστικό μπορεί να είναι το γεγονός ότι έχεις στο μυαλό σου πράγματα και ιδέες που δεν μπορείς να εκφράσεις με λόγο που θα γίνεται κατανοητός από το ευρύτερο περιβάλλον σου; Πόσο μειονεκτικά μπορεί να αισθάνεσαι όταν δεν μπορείς να διαβάσεις και να καταλάβεις τα όσα συζητούν οι άνθρωποι γύρω σου; Που δεν μπορείς να καταλάβεις τι λένε οι στίχοι ενός τραγουδιού που σου άρεσε η μουσική του;

Το παιχνίδι με τις λέξεις ασκεί πάντοτε μια ιδιαίτερη γοητεία, γιατί με αυτές κτίζονται οι ιδέες και ο χώρος· με αυτές εκφράζονται τα συναισθήματα ―όση αδυναμία και αν έχει ο λόγος να εκφράσει το συναίσθημα. Όμως, πόση διάθεση μπορεί να έχεις προκειμένου να μάθεις νέες λέξεις, λέξεις μιας άγνωστης σε εσένα γλώσσας, όταν είσαι μετανάστης και γυναίκα;

Όταν στην νέα σου χώρα -η οποία είναι και αμφίβολο αν θα σε αποδεχθεί ως πολίτη της-, είσαι αναλφάβητος; Σίγουρα πρέπει να διαθέτεις μεγάλα αποθέματα θέλησης και να αγαπάς πραγματικά την ζωή, να έχεις και να μπορείς να ονειρεύεσαι ώστε να καταβάλεις προσπάθεια και να αρχίσεις να μαθαίνεις την γλώσσα της νέας σου χώρας.

Αυτή σε αδρές γραμμές είναι η κατάσταση, την οποία βιώνει η «Άνα», το «πανέξυπνο κορίτσι» της Catherine Benahmou, ρόλο τον οποίο απέδωσε εξαιρετικά η Ιωάννα Γκαβάκου με … συνεργό την Ντέπυ Μαυροπούλου, στο θέατρο VAULT (Μελενίκου 26-Βοτανικός).

Η σκηνοθεσία της Αθηνάς Κεφαλά αποφεύγει το «περιττό» και αξιοποιεί στο έπακρο τις δυνατότητες και τα εκφραστικά μέσα των δύο ηθοποιών της ―τα οποία φαντάζουν ανεξάντλητα· υπηρετεί απόλυτα το μήνυμα της συγγραφέως, με συνεπακόλουθο την δημιουργία μίας άρτιας παραστάσεως.

Παραστάσεις όπως αυτή δικαιώνουν την ύπαρξη τόσων θεατρικών σκηνών στην περιφέρεια, πέρα από τα εκτυφλωτικά φώτα του Ελληνικού Broadway…

Σημείωμα της συγγραφέως

Εδώ και πολλά χρόνια είμαι υπεύθυνη σε εργαστήρια αναλφάβητων γυναικών. Δουλεύοντας εκεί, ασχολούμαστε με τις λέξεις, παίζουμε μαζί τους, τις εξημερώνουμε, τις ακούμε, μας παρασέρνουν σε ιστορίες. Η ιστορία της Άνας μοιάζει σε πολλά σημεία με την ιστορία της γιαγιάς μου, αλλά αυτό το κατάλαβα όταν την είχα πια τελειώσει. Στη συνέχεια έμαθα ότι ο άντρας της είχε κι αυτός ένα μπλε παντελόνι, από τη στρατιωτική στολή του ’14, κρεμασμένο στη ντουλάπα, και στο βάθος του κήπου τους υπήρχε ένα έλος. Όταν τη ρώτησαν πού τα βρήκε όλα αυτά, η Άνα απάντησε ότι τα φαντάστηκε. Όταν γνώρισα εγώ τη γιαγιά μου, είχε γίνει μια γυναίκα καλλιεργημένη κι ελεύθερη. Είχε υπάρξει έξυπνο κορίτσι, την είχαν παντρέψει οι γονείς της με έναν άντρα που δεν γνώριζε, στην αρχή του προηγούμενου αιώνα, σε ένα χωριό στην Αλγερία.

Catherine Benhamou

Ταυτότητα παράστασης

Διανομή ρόλων
Άνα: Ιωάννα Γκαβάκου
Μητέρα – Καθηγήτρια: Ντέπυ Μαυροπούλου
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Αθηνά Κεφαλά
Μετάφραση: Άννα Δαμιανίδη – Αθηνά Κεφαλά
Κίνηση: Χριστίνα Σκουτέλα
Μουσική: Αλέξανδρος Μισιρλιάδης
Επιμέλεια κοστουμιών: Μαριάννα Ζαχαριάδου
Video – Φωτογραφίες: Θανάσης Κεφαλάς
Φωνή παππού: Βασίλης Χατζηδημητράκης
Φωνή εκφωνήτριας του ΜΕΤΡΟ: Άννα Δαμιανίδη
Φωτισμοί: Θοδωρής Μαργαρίτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ντέπυ Μαυροπούλου – Λίντα Πεπέ

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Ο χώρος: Πολυχώρος VAULT Theatre Plus – Μελενίκου 26 (Γκάζι) Βοτανικός,
Τηλ.: 213 035 6472

.