Γράφει ο Βαγγέλης Λημνιώτης

Ο Στέφαν Τσβάιχ είναι ένας από τους πολύ σημαντικούς συγγραφείς της Ευρώπης, της παγκόσμιας λογοτεχνίας και κυρίως της γερμανικής. Το έργο του «24 ώρες από τη ζωή μιας γυναίκας» είναι ένα απ΄αυτά που επιχειρούν να εισδύσουν στα συναισθήματα της γυναίκας. Όχι τόσο με διαχρονική αξία, αλλά σε όσα συνοδεύουν τη γυναίκα στη δική του εποχή. Τότε που βασιλεύει η έννοια της μοιχείας. Δεν υπάρχει απλώς η άπιστη ή αυτή που αναζητά κάτι άλλο. Υπάρχει η μοιχαλίδα.

Κι ως τέτοια η γυναίκα καλείται να ανέβει βουνά στην προσπάθεια της να κρατήσει ζωντανή την καρδιά της μέσα σε ένα κόσμο από πρέπει. Στο έργο του Τσβάιχ έχουμε μια τέτοια μάχη. Μια μάχη που φαίνεται εκ προοιμίου να οδηγεί στην ήττα της ψυχής, αλλά αξίζει να την δώσει κανείς.

Στο Θέατρο Θησείον βλέπουμε μια παράσταση που δεν πάει να ερμηνεύσει σύμφωνα με προσωπικές επιθυμίες. Τουλάχιστον δε βρίσκεται αυτό στο πρώτο επίπεδο. Θέλει κάτι απλό και εξίσου όμορφο ως προς τη φύση του θεάτρου. Θέλει να αναδείξει όσα γράφει ο Τσβάιχ, θέλει να τους δώσει έναν χώρο να απλωθούν και να σχηματιστούν όπως ταιριάζουν στον κάθε θεατή.

Τρεις άνθρωποι συζητούν για μια γυναίκα που παράτησε τον επί χρόνια άντρα της για να κυνηγήσει έναν έρωτα που πιθανότατα να έχει γρήγορη ημερομηνία λήξης. Ορίζουν την πράξη της ως επαίσχυντη. Μέχρι που ένας τολμά να τους αντιταχθεί. Δεν υπάρχει τίποτα το ντροπιαστικό σε μια γυναίκα που πάει προς τα κει που την πάει η καρδιά της. Κι είναι πολύ καλύτερη και πιο ειλικρινής απ΄αυτήν που αγνόησε τα κελεύσματά της.

Η δική του στάση είναι που καταλαγιάζει τον φόβο μιας έτερης γυναίκας και της επιτρέπει να αφηγηθεί το ερωτικό της τραύμα. Τις 24 ώρες από τη ζωή της. Το βράδυ που ως 40άρα γνώρισε έναν 24άρη εθισμένο στον τζόγο. Τη νύχτα που πίστεψε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως κυματοθραύστης στη μανία του και να τη μετατρέψει σε πάθος και εν συνεχεία σε απομείωση.

Εις μάτην. Ο νεαρός όχι μόνο δεν απομακρύνει τον εθισμό, αλλά κατακεραυνώνει και το βράδυ που πέρασε μαζί με τη γυναίκα. «Σκοτώνει» την καλοσύνη της και το γεγονός ότι τον πρόλαβε από την αυτοκτονία ίσως.

Πέρα από την ίδια την ιστορία του Τσβάιχ, αυτό που καθιστά στα δικά μου μάτια γοητευτικό το μήνυμα που λαμβάνει ο θεατής είναι και ένα παιχνίδι με τις σκιές. Στις δύο μεγάλες πόρτες της αίθουσας πλάθονται τεράστιες σκιές των ηθοποιών και οι κινήσεις τους παίρνουν άλλες διαστάσεις αν τις παρατηρήσεις για λίγο.

Η παράσταση μοιάζει να παίρνει όλα όσα μπορεί να πάρει από τον χώρο που διαδραματίζεται. Οι ηθοποιοί απευθύνονται με μια εκφραστική καθαρότητα ο ένας στον άλλο κι αυτό καθιστά ατόφιο και το αποτέλεσμα που παίρνει ο θεατής.

Μέσα σε 75-80 λεπτά, ένας χρόνος ιδανικός για το έργο, δημιουργούνται όλες οι συναισθηματικές αγκιστρώσεις από και προς τον θεατή. Κι αυτό είναι στο κάτω κάτω η αξία του θεάτρου. Γι΄αυτό οι «24 ώρες από τη ζωή μιας γυναίκας» είναι μια παράσταση που αξίζει να μπει στο μικροσκόπιο σου.

Ταυτότητα Παράστασης:

Συγγραφέας: Στέφαν Τσβάιχ
Μετάφραση: Δημήτρης Δημοκίδης
Εκδόσεις ΡΟΕΣ
Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Κίρκη Καραλή
Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Άση Δημητρολοπούλου 
Κινησιολογία: Κωνσταντίνος Παπανικολάου 
Μουσικη: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Φωτισμοί: Άλεξ Αλεξάνδρου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ολυμπία Σκορδίλη
Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις: Brainco S.A.
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Βίντεο: Ειρήνη Στείρου
Διεύθυνση παραγωγής: Αναστασία Παπαγεωργίου
Οργάνωση – Παραγωγή: Τέχνης Πολιτεία
Συμπαραγωγή: ΔΗ.ΚΕ.ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού

Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες, Τουρναβίτου 7, Kάθε Τετάρτη & Κυριακή ώρα 5 μ.μ.
Πέμπτη & Παρασκευή ώρα 6.45 μ.μ. έως Κυριακή 21/4/2019, Διάρκεια:85 λεπτά