Τονίζοντας μάλιστα ότι η ελληνική έκδοση είναι καλύτερη από τη γαλλική! Μέσα σε 500 περίπου σελίδες, ο κορυφαίος σκηνοθέτης πιάνει το νήμα από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο Παρίσι, τον Οκτώβριο του 1955. Και φτάνει μέχρι τις μέρες μας και την πιθανότητα της κινηματογραφικής μεταφοράς του βιβλίου του Γιάνη Βαρουφάκη «Adults in the room» που ο ίδιος ο σκηνοθέτης αφήνει ανοιχτό.

Χθες στην κατάμεστη Ταινιοθήκη ο Κώστας Γαβράς μάς θύμισε ότι πριν περάσει πίσω από τις κάμερες υπήρξε χορευτής στο μπαλέτο των Ελληνικών Λαϊκών Χορών της Δόρας Στράτου σε μια προσπάθεια να φύγει από την Ελλάδα. «Ξέρω να χορεύω κρητικούς χορούς, ποντιακούς, τσάμικα, φυσικά ακόμα και χασάπικο», αποκάλυψε. Και πρόσθεσε: «Ξέρετε ότι έχουμε φανταστικούς χορούς στην Ελλάδα σε κάθε μέρος, όπως και μουσική και τραγούδια. Αυτή η ελληνικότητα δεν σε αφήνει ποτέ», διαβεβαίωσε παραδεχόμενος βέβαια ότι είναι Γάλλος σκηνοθέτης «αφού η Γαλλία με δέχθηκε και με βοήθησε να προχωρήσω». Από β’ βοηθός σκηνοθέτη σε μεγάλους δημιουργούς έγινε α’ βοηθός σκηνοθέτη μέχρι που σαν άσκηση έγραψε το σενάριο του «Διαμερίσματος δολοφόνων» και του ζήτησαν να το σκηνοθετήσει. «Εμεινα έκπληκτος γιατί δεν είχα καμία εμπειρία ως σκηνοθέτης. Σκεφτόμουν επίσης ότι αν προέκυπτε αποτυχία, δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω σκηνοθέτης ούτε θα μπορούσα να γυρίσω να δουλέψω ως βοηθός. Ευτυχώς πήγε καλά», είπε.

Δίπλα του ο στενός του φίλος, επί 51 χρόνια, Βασίλης Βασιλικός, ο οποίος είπε ότι «η αυτοβιογραφία του Γαβρά είναι μια αυτοσινεγραφία, λέξη που δεν υπάρχει πουθενά, που πάλλεται από αφοπλιστική ειλικρίνεια». Ο κριτικός κινηματογράφου Γιάννης Ζουμπουλάκης υπογράμμισε από την πλευρά του ότι «ο Κώστας Γαβράς πέτυχε γιατί είχε σχέδιο. Είχε πάντα ένα στόχο και ήξερε πώς να φέρει το αποτέλεσμα. Ηξερε τι ήθελε να κάνει και ήταν βέβαιος ότι θα τα καταφέρει. Είναι ένας ευγενής πεσματάρης που μιλάει μόνο όταν έχει κάτι να πει».

Στο Παρίσι

Στο βιβλίο του ο Ελληνας σκηνοθέτης αναφέρεται στους φίλους του στο Παρίσι, τον Ιβ Μοντάν, την Σιμόν Σινιορέ και άλλους, αλλά περιγράφει και την πρώτη του γνωριμία με τη γυναίκα της ζωής του, τη Μισέλ Ρέι. «Εκείνη σκεφτόταν ότι θα μείνει μαζί μου το πολύ 15 μέρες κι εγώ παρατηρούσα το πρόσωπό της, το σώμα της, τα μικρά, εφηβικά της χέρια». Η Μισέλ Ρέι, πάντα παρούσα στα ταξίδια του Κώστα Γαβρά, καθόταν ακριβώς απέναντί του στην πρώτη σειρά. Καμάρωναν ο ένας τον άλλον. «Η γυναίκα δεν είναι ιδιοκτησία του άνδρα, είναι σύντροφος», είπε καταχειροκροτούμενος. Και συνέχισε: «Ο σεβασμός του ενός προς τον άλλον είναι απαραίτητος. Και να δεχόμαστε τον άλλον όπως είναι». Σεβασμό ζήτησε ο κορυφαίος σκηνοθέτης και για τους πρόσφυγες που καταφτάνουν στην Ευρώπη. «Οι άνθρωποι αυτοί προέρχονται από χώρες που έχουν πόλεμο και ψάχνουν στη Δύση μια καλύτερη ζωή. Δεν ξέρω πόσους μπορούμε να δεχθούμε αλλά αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους σεβόμαστε», υπογράμμισε. Πρόσθεσε ότι «οι υπουργοί Εσωτερικών της Ευρώπης ήξεραν από 10-15 χρόνια πριν ότι θα δεχθούμε 20 εκατομμύρια πρόσφυγες. Ομως δυστυχώς δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα για αυτό. Η Ευρώπη απέτυχε και έχει γίνει σούπερ μάρκετ. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να λειτουργεί η οικονομία», σημείωσε. Κάποιοι αποκάλεσαν τον Κώστα Γαβρά τυχερό ανάμεσα στα άλλα. Εκείνος απάντησε ότι «η τύχη δεν πέφτει από τον ουρανό. Είναι συνυφασμένη με τη δουλειά που κάνετε και την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εσάς. Το σίγουρο είναι ότι είναι απαραίτητη».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]