Παρότι είναι απολύτως βέβαιοι πως ούτε οι «11», που έγιναν «10» μετά τη διαγραφή του Μ. Σαλμά, ούτε οι «8» αποτελούν συμπαγείς και απόλυτα καθοδηγούμενες ομάδες, εκτιμάται ότι σε αυτές τις δυο ομάδες, οι οποίες δεν ενοχλούν γιατί κάνουν το συνταγματικό τους καθήκον (να ελέγχουν την κυβέρνηση), υπάρχουν δυο ολιγομελείς πυρήνες από 3-4 βουλευτές ο καθένας, οι οποίοι φέρονται να… αναφέρονται στους δυο πρώην πρωθυπουργούς και αρχηγούς της Ν.Δ. Στο Μ. Μαξίμου παρατηρούν επίσης, πως οι «10» και οι «8» δεν έχουν κοινά πρόσωπα μεταξύ τους και τα θέματα για τα οποία έχουν κάνει ερωτήσεις είναι «εύλογα και υπαρκτά». Μέχρι στιγμής το Μ. Μαξίμου δεν μιλάει για οργανωμένη προσπάθεια αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης και του Κ. Μητσοτάκη.

Τρία θέματα

«Δυο και ένα» θέματα υπάρχουν στο σχετικά άμεσο μέλλον τα οποία θα αμβλύνουν ή θα οξύνουν τη βαριά ατμόσφαιρα που υπάρχει στις σχέσεις μέρους της Κ.Ο. με την κυβέρνηση.

Το ένα είναι αν θα συνεχιστεί η τακτική των ομαδικών ερωτήσεων και ποιοι από τους βουλευτές, που έχουν βάλει την υπογραφή τους στις δυο ερωτήσεις, θα την βάλουν και στην τρίτη ή στην τέταρτη, εφόσον υπάρξουν.

Το δεύτερο -και κρισιμότερο- είναι αν κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού τον Δεκέμβριο θα υπάρχουν αρνητικές ψήφοι, σε μια ψηφοφορία στην οποία η ψήφος θεωρείται ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Και το «συν ένα» θέμα είναι η επικείμενη, στις αρχές του 2025, εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Η διαφαινόμενη πρόθεση του πρωθυπουργού να προταθεί στέλεχος προερχόμενο από τα σπλάχνα της παράταξης εξουδετερώνει σε πολύ μεγάλο βαθμό το σενάριο η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας να αποτελέσει πεδίο εσωτερικής τριβής, παρά το γεγονός ότι έχει αποσυνδεθεί η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την προσφυγή στις κάλπες.

Αντικειμενικά, οποιαδήποτε προσπάθεια αποδυνάμωσης της κυβέρνησης, η οποία είναι η μοναδική αξιόπιστη πρόταση και λύση σταθερότητας μέσα σε ένα ρευστοποιούμενο πολιτικό σκηνικό και μέσα σε επικίνδυνες συνθήκες διεθνούς αστάθειας λόγω των πολέμων, είναι ασήκωτο βάρος για όσους ενδεχομένως θα την ήθελαν ή και θα την επιδίωκαν. Ενώ το διάστημα των 3 χρόνων, που απομένει έως τις επόμενες εκλογές, είναι αντικειμενικά πολύ μεγάλο για να υπάρχει μια όχι ισχυρή κυβέρνηση, ενώ δεν υπάρχει καν ίχνος εναλλακτικής διακυβέρνησης.

Κινήσεις

Ο Κ. Μητσοτάκης, αντιλαμβανόμενος τα προβλήματα σχέσεων που υπήρχαν μεταξύ βουλευτών και του Μ. Μαξίμου, αλλά και υπουργών, έχει κάνει σειρά κινήσεων (άμεσες ενημερώσεις από υπουργούς σε βουλευτές για ερωτήσεις τους ή για σημαντικά νομοσχέδια που θα κατατεθούν, πύκνωσαν οι προσωπικές συναντήσεις του με βουλευτές, δέσμευση για συχνότερες συνεδριάσεις της Κ.Ο. και του Πολιτικού Συμβουλίου). Και όπως λένε οι πληροφορίες, σχεδιάζει κι άλλες, οι οποίες αποσκοπούν στην αξιοποίηση κι άλλων βουλευτών.

Ταυτοχρόνως, όμως, ο Κ. Μητσοτάκης έχει καταστήσει σαφές ότι δεν πρόκειται να κυβερνήσει σε συνθήκες «πολιτικής ομηρίας». Αλλά είναι αποφασισμένος να αποδείξει ότι η Ν.Δ., ήδη από τη δημιουργία της, είναι ένα κόμμα διεύρυνσης προς το κέντρο και σε όμορους πολιτικούς χώρους και δεν τίθεται θέμα «αλλοίωσης της φυσιογνωμίας» της.

Μιλώντας προχθές στο MEGA, λίγο πριν από τη γιορτή στη Ρηγίλλης, υπενθύμισε ότι ο ιδρυτής της Ν.Δ. ήταν «πραγματιστής, αντιλαϊκιστής, χωρίς να κολακεύει την κοινή γνώμη» και «συνεργάστηκε με τους ικανότερους, δίχως κομματικές ταμπέλες, για τον διαρκή εκσυγχρονισμό της χώρας». Η «σοσιαλμανία», που είχε καταλογιστεί τότε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, προήλθε από στελέχη της παράταξης, τα οποία αποχώρησαν και δημιούργησαν δεξιότερα κόμματα, όπως η Εθνική Παράταξη.

Δυνατές ρίζες

Δίνοντας το στίγμα της δικής του πυξίδας, ο Κ. Μητσοτάκης τόνισε ότι «όσο πλατύτερα απλώνονται τα κλαριά της Ν.Δ. τόσο δικαιώνουν την ισχύ που έχουν οι ρίζες της». Οσον αφορά την έμμεση αλλά σαφή αναφορά που έκανε για τα εσωτερικά θέματα, τόνισε ότι «σε μια ευρύχωρη παράταξη κάποιες στιγμές δεν θα συμφωνούν, προφανώς, όλοι σε όλα, όμως θα συμφωνούν οι πολλοί σε πολλά, ειδικά στα θέματα που είναι κρίσιμα για την πατρίδα».

Οι αναφορές αυτές, σύμφωνα και με την ερμηνεία που δίνει το Μ. Μαξίμου, σημαίνουν ότι η Ν.Δ. δεν θα κοιτάζει ούτε αριστερά ούτε δεξιά, αλλά μόνο μπροστά. Γιατί έτσι έχει καταλάβει όλο τον χώρο της κεντροδεξιάς και του κοινωνικού κράτους, στερώντας το πολιτικό οξυγόνο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Η απουσία Καραμανλή, Σαμαρά

Οσον αφορά στις απουσίες των Κ. Καραμανλή και Α. Σαμαρά, συνεργάτες του πρωθυπουργού τόνιζαν ότι επρόκειτο για τη «γιορτή των νεοδημοκρατών», χωρίς επισήμους και προσκεκλημένους από το εξωτερικό. Οι μόνοι που προσκλήθηκαν, προσωπικά από τον ίδιο, «γιατί έτσι έπρεπε να γίνει», ήταν οι δυο πρώην αρχηγοί της Ν.Δ. και πρώην πρωθυπουργοί.

Ενώ, απαντώντας στο ερώτημα «γιατί προσκλήθηκαν χωρίς να μιλήσουν, όπως έκανε πρόσφατα και το ΠΑΣΟΚ στη δική του γιορτή για τα 50 χρόνια από την ίδρυσή του και μίλησαν και ο Κ. Σημίτης και ο Ευ. Βενιζέλος και ο Γ. Παπανδρέου», η απάντηση είναι σαφής: Η πολιτική εκδήλωση (Ειδικό Συνέδριο) για τα 50 χρόνια της Ν.Δ. έγινε τον Απρίλιο στο Ζάππειο και, τότε, «παρά το γεγονός ότι τους ζητήθηκε να μιλήσουν και οι δύο, αυτοί αρνήθηκαν».

Η ανάγνωση των γκάλοπ

Το 28% στις ευρωεκλογές ήταν ένα ηχηρό μήνυμα προς την κυβέρνηση, η οποία δείχνει να το έχει πάρει και να κάνει διορθωτικές κινήσεις, χωρίς να απεμπολεί τη βασική και νικηφόρα κατεύθυνση που έχει επιλέξει. Και όλοι -συμφωνούντες και διαφωνούντες- γνωρίζουν ότι αυτής της τάξης τα ποσοστά, που συνεχίζουν να της δίνουν οι δημοσκοπήσεις, χωρίς να υποτιμούνται, δεν λαμβάνονται τοις μετρητοίς.

Καθώς γνωρίζουν ότι αν, π.χ., επρόκειτο να προκηρυχθούν εκλογές στο άμεσο μέλλον, η ψήφος των πολιτών, με το δίλημμα «μια κυβέρνηση με πολιτική που έχει αρχή, μέση και τέλος, που εξασφαλίζει σταθερότητα ή… κάτι σαν πολιτική πρόταση με άγνωστους συμμάχους», τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.