Αναρωτιέμαι ειλικρινά : εσείς που ουρλιάζετε νυχθημερόν – βλέποντας στην εθνική μας τραγωδία, την ευκαιρία να πλήξετε την κυβέρνηση – έχετε,άραγε, βιώσει την οδυνηρή, βίαιη, απροσδόκητη απώλεια; Έχετε,άραγε, έρθει αντιμέτωποι με τον ξαφνικό θάνατο δικού σας ανθρώπου; Έχετε αναλογιστεί τι αισθήματα προκαλει; Θα ξέρατε τότε, ότι το μόνο που αποζητάς είναι σιωπή και σεβασμός. Όχι ουρλιαχτά και κραυγές “ιερής αγανάκτησης”. Δεν καταλαβαίνετε ότι ασχημονείτε;;

ΥΓ : ´Οπως δεν αποδράσαμε ποτέ από τις ευθύνες μας, δεν θα το κάνουμε ούτε και τώρα. Με απόλυτο σεβασμό στη μνήμη όλων όσοι τόσο άδικα χάθηκαν, αναλαμβάνουμε πλήρως την πολιτική ευθύνη και μαζί τη δέσμευση για την εξάλειψη χρόνιων, κληρονομημένων παθογενειών. Και όπως είπε ο Πρωθυπουργός της χώρας #tsipras : “εδώ είμαστε και δεν έχουμε σκοπό να δραπετεύσουμε”.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]