Η Μαίρη Βιδάλη μίλησε συγκινημένη για τον θάνατο του γιου της: «Από παιδί είχα νιώσει την απώλεια, με την έννοια της απουσίας, γιατί ο πατέρας μου ήταν πλοίαρχος στο εμπορικό ναυτικό και έλειπε δύο και τρία χρόνια. Αυτό το γεγονός για ένα παιδί είναι τραύμα. Υπάρχουν κι άλλες απουσίες στη ζωή μου. Έχουν περάσει και 20 χρόνια που δεν μιλάω σε πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο – μάλλον δεν μου μιλάει – από μία παρεξήγηση δική του. Αυτό είναι πάρα πολύ μεγάλη απώλεια.

Πολλά χρόνια περίμενα να μου δοθεί η ευκαιρία να πω συγγνώμη σε έναν άνθρωπο, να ξαναβρεθούμε και να του πω συγγνώμη, γιατί του είχα φερθεί κάποια στιγμή άσχημα χωρίς να φταίει και ευτυχώς μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία και αισθάνομαι πάρα πολύ ευτυχισμένη γι’ αυτό. Θέλω να πω ότι αυτές οι απώλειες και οι απουσίες… Λένε ότι ο ζωντανός χωρισμός δεν έχει παρηγοριά, αλλά έχει, γιατί έχει την ελπίδα ότι κάποτε αυτό θα τελειώσει και θα έρθεις ξανά κοντά με αυτό τον άνθρωπο και υπάρχει το αύριο. Στον θάνατο δεν υπάρχει το αύριο. Το μόνο που με σώζει είναι ότι εγώ πιστεύω στην αθανασία της ψυχής».

«Αισθάνομαι στην αγκαλιά μου και τα τρία μου παιδιά, δεν έχει αλλάξει τίποτα, κάποια στιγμή ίσως συναντηθούμε, ίσως. Τώρα τα αισθάνομαι και τα τρία στην αγκαλιά μου, και θα τα νιώθω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου», είπε η Μαίρη Βιδάλη και δάκρυσε.