Ο δρόμος για τη δικτατορία του ανοίγει με μυστηριώδεις θανάτους κορυφαίων πολιτικών ηγετών μέσα σ’ ελάχιστο χρονικό διάστημα (Ελευθέριος Βενιζέλος, Παναγιώτης Τσαλδάρης, Γεώργιος Κονδύλης, Κωνσταντίνος Δεμερτζής, Αλέξανδρος Ζαΐμης και Αλέξανδρος Παπαναστασίου). Τέλος, κλείνει με τον πολυσυζητημένο θάνατο του Μεταξά και την αυτοκτονία του διαδόχου του, Αλεξάνδρου Κορυζή, ελάχιστο διάστημα μετά. Οταν η πολιτική ανακατεύεται με την Ιατρική και οι δύο μαζί συναντούν τη συνωμοσιολογία, τότε προκύπτει το πολιτικό-ιατρικό θρίλερ που θα παρακολουθήσουμε παρακάτω.
Σκοτοδίνη
Στις 7 Ιανουαρίου ο Μεταξάς δέχεται ευχές την ημέρα της ονομαστικής του εορτής. Τις επόμενες ημέρες παθαίνει ένα περιστατικό σκοτοδίνης, που όμως δεν θορυβεί κανέναν, αφού θεωρείται αποτέλεσμα υπερκόπωσης. Δέκα ημέρες μετά, εμφανίζει νέα αδιαθεσία, που γίνεται εντονότερη στις 20 Ιανουαρίου και από εκείνη την ημέρα παραμένει κλινήρης στο σπίτι του στην Κηφισιά. Η αρχική διάγνωση του καθηγητή Πανεπιστημίου Γεωργόπουλου αναφέρει πυώδη αμυγδαλίτιδα, που δεν μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με αφαίρεση των αμυγδαλών, λόγω της φλεγμονώδους διόγκωσής τους, της ηλικίας και του κινδύνου της ακατάσχετης αιμορραγίας.
Στο ιατρικό συμβούλιο που συστήνεται, αντί της αφαίρεσης των αμυγδαλών επιλέγεται η μέση οδός της διάνοιξης του αμυγδαλικού αποστήματος. Η αρχική βελτίωση δημιουργεί αίσθηση οριστικής λύσης και ο Μεταξάς αρχίζει να προγραμματίζει εκ νέου την καθημερινότητά του κάνοντας χιούμορ: «Δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Ετσι συμβαίνει μ’ εμάς τα παιδιά, να πρήζονται τα λαιμά μας». Παρά το χιούμορ, το πρόβλημα εν τέλει είναι σοβαρό, και μάλιστα επανέρχεται δριμύτερο με πυρετό και πύον στις αμυγδαλές. Οι θεράποντες γιατροί έχουν επαφές με διάσημο Γερμανό γιατρό, που επικυρώνει τις ενέργειες των Ελλήνων συναδέλφων του.
Την αιμορραγία, που θέλει ν’ αποφύγει το ιατρικό συμβούλιο απορρίπτοντας την επέμβαση, δεν την αποφεύγει τελικά ο ασθενής, αφού η καταπόνησή του αναζωπυρώνει παλαιό έλκος του δωδεκαδακτύλου, που προκαλεί εντερορραγία. Η αντίστροφη μέτρηση για τον κυβερνήτη του ελληνοαλβανικού πολέμου έχει αρχίσει. Υστερα από τρεις αναποτελεσματικές μεταγγίσεις αίματος, φτάνει εσπευσμένα στην Αθήνα ο αρχίατρος του αγγλικού Ναυτικού, ο οποίος φέρνει νέο μηχάνημα οξυγόνου. Οι παλμοί μειώνονται από 180 σε 108, αλλά αυτό δεν είναι παρά η τελευταία αναλαμπή.
Ανακοινωθέν
Ο Μεταξάς πέφτει σε κώμα και τελευταία ελπίδα των οικείων του είναι ο Θεός. Αναχωρεί αντιτορπιλικό για την Τήνο, ώστε να μεταφέρει στο σπίτι τη θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου, κάτι που δεν γίνεται ποτέ, αφού ενδιάμεσα ο ασθενής φεύγει από τη ζωή. Το επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν της 29ης Ιανουαρίου 1941 αναφέρει τα εξής: «Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβερνήσεως ενεφάνισε προ δέκα ημερών, ήτοι το προπαρελθόν Σάββατον, φλεγμονήν του φάρυγγος, ήτις κατέληξεν εις απόστημα παραμυγδαλικόν. Παρά την έγκαιρον διάνοιξίν του, ως και την μετεγχειρητικήν κατάλληλον θεραπείαν, παρουσίασεν εν συνεχεία τοξιναιμικά φαινόμενα και επιπλοκάς, ως γαστρορραγίαν και ουρίαν, και απέθανεν σήμερον, 6 π.μ.
Οι θεράποντες ιατροί: Μ. Γερουλάνος, Β. Μπένσης, Μ. Γεωργόπουλος, Μ. Μακκάς, Ε. Φωκάς, Δ. Δημητριάδης, Ι. Χρυσικός, Γ. Καραγιαννόπουλος, Δ. Κομνηνός, Ν. Λωράνδος, Γ. Οικονομίδης, Ν. Γεωργόπουλος».
Ο αιφνίδιος θάνατος του κυβερνήτη της χώρας εν μέσω ενός Παγκοσμίου Πολέμου προκαλεί «τσουνάμι» θεωριών συνωμοσίας, με δημοφιλέστερη εκείνη της δολοφονίας του από τους Βρετανούς. Σύμφωνα με αυτό, στην καμπή του ελληνοϊταλικού πολέμου ο Μεταξάς όχι μόνο αρνείται τη δημιουργία αγγλικών σταθμών στη χώρα (θεωρώντας ότι αυτό θα αποτελέσει αιτία γερμανικής επίθεσης), αλλά διαπραγματεύεται μυστικά με τους Γερμανούς σύμφωνο ουδετερότητας με παράλληλη κατοχύρωση των κατακτημένων εδαφών στο αλβανικό Μέτωπο. Γι’ αυτόν τον σκοπό, μάλιστα, στέλνει σε μυστική αποστολή στη Γενεύη τον Γεώργιο Πεσμαζόγλου. Διαβλέποντας αυτήν τη στροφή, οι Βρετανοί τον δηλητηριάζουν μέσω του ομοεθνούς γιατρού τους που βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες δίπλα του, αφήνοντας πλέον την πρωτοβουλία των κινήσεων στον φιλοβρετανό βασιλιά Γεώργιο.
Ημερολόγιο
Η παραπάνω θεωρία καταρρίπτεται από τον ίδιο τον Μεταξά, αφού τρεις εβδομάδες πριν από τον θάνατό του γράφει στο ημερολόγιό του: «…καλύτερα να πεθάνωμεν παρά να υποταχθώμεν στον Χίτλερ». Παράλληλα, ο Γεώργιος Πεσμαζόγλου στα απομνημονεύματά του αναφέρει ότι η διπλωματική αποστολή που του ανέθεσε ο Μεταξάς είναι να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις της Γιουγκοσλαβίας στον πόλεμο, ενώ εμφανίζει τον Ελληνα κυβερνήτη βέβαιο για την τελική ήττα των δυνάμεων του Αξονα, ορίζοντας έτσι το στρατόπεδο που πρέπει ν’ ανήκει η χώρα.
Τα παραπάνω, βέβαια, δεν αρκούν για να κατευνάσουν τις φήμες περί δηλητηρίασής του από τους Βρετανούς, υποχρεώνοντας έτσι την κυβέρνηση, μία ημέρα πριν από την κηδεία, μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών να μεταδώσει ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία: «Ο δόλιος εχθρός απεπειράθη να εκμεταλλευθεί με ψευδολογίας τον θάνατο του Ιωάννου Μεταξά».

Πάνδημη κηδεία
Ανεξάρτητα, όμως, από το πώς οδηγείται στον θάνατο ο Ιωάννης Μεταξάς, είναι βέβαιο ότι η ξαφνική απώλειά του συγκινεί το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού, που εν μέσω του εθνικού αγώνα ξεχνά προσωρινά το δικτατορικό καθεστώς που είχε καθιδρύσει και τον τιμά ως τον αρχηγό του παλλαϊκού «ΟΧΙ» στον φασισμό. Οι στήλες των εφημερίδων για αρκετές ημέρες είναι γεμάτες με διθυράμβους για τον νεκρό, ψηφίσματα φορέων και σωματείων, καταθέσεις στεφάνων, ποιήματα και επιστολές για το πρόσωπό του, ενώ τα ραδιόφωνα μεταδίδουν μόνο εμβατήρια.
Την ημέρα της κηδείας στις 31 Ιανουαρίου 1941, σύμφωνα με εγκύκλιο του υφυπουργού Δημοσίας Τάξεως, Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, απαγορεύονται «άσματα, μουσικά όργανα, ραδιόφωνα κ.λπ. εις παντός είδους κέντρα», ενώ παραμένουν κλειστά όλα τα δημόσια και ιδιωτικά καταστήματα. Φυσικά, όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν απουσιάζουν οι συναισθηματικές υπερβολές των εφημερίδων, όπως ότι η βροχή που πέφτει την ημέρα της κηδείας στην πρωτεύουσα σημαίνει ότι ο αττικός ουρανός κλαίει για τον μεγάλο νεκρό…

Η σορός τοποθετείται σε δημόσιο προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, όπου συρρέουν υπό βροχή χιλιάδες κόσμου. Η νέα κυβέρνηση του Αλεξάνδρου Κορυζή κηρύσσει οκταήμερο πένθος, την ημέρα της κηδείας όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι φορούν πένθιμη ταινία, ενώ όλοι οι φανοστάτες της πρωτεύουσας σκεπάζονται με σκούρες ταινίες. Στην προσπάθεια να βρεθεί προνομιακός χώρος ταφής για τον εκλιπόντα, κατεδαφίζονται γραφεία του Α’ Νεκροταφείου για να φτιαχτεί το μνημείο.
Το βέβαιο είναι ότι ο Ιωάννης Μεταξάς δεν θα μπορούσε να περιμένει καλύτερο τέλος, αφού, παρότι εισβάλλει με το χακί στην πολιτική σκηνή, εν συνεχεία δημιουργεί ένα σκληρό δικτατορικό καθεστώς, στο τέλος της ζωής του ταυτίζεται με έναν κορυφαίο εθνικό αγώνα, ενώ φεύγει στο απόγειο της λαϊκής αποδοχής ελάχιστο διάστημα πριν από την πικρή ήττα και την Κατοχή.
Ειδήσεις Σήμερα
- Τεράστιος αστεροειδής πλησιάζει τη Γη: Μπορεί να τη χτυπήσει σε επτά χρόνια
- Κατερίνα Καινούργιου: Απαντά on air στην κόντρα των εκπομπών «Super Κατερίνα» – «Πάμε Δανάη» – Τι είπε για τις συνεντεύξεις του Καβατζίκη; [βίντεο]
- Κηδεία Ιάσονα Τριανταφυλλίδη: Πλήθος κόσμου στο τελευταίο «αντίο» για τον δημοσιογράφο – Τραγική φιγούρα η μητέρα του [εικόνες – βίντεο]
- Πονοκέφαλος στον ΑΝΤ1- Η Στεφανίδου, η Μακρυπούλια και όσα πρέπει να λύσουν
- Δημήτρης Σταρόβας: Η αναφορά στην περιπέτεια της υγείας του – «Με συναντάνε στον δρόμο και μου λένε μας δίνεις κουράγιο» [βίντεο]
- Εριέττα Κούρκουλου Λάτση-Βύρων Βασιλειάδης: Το υπέροχο σπίτι τους μέσα από σπάνιες φωτογραφίες