Την ίδια μέρα δύναμη 35 χιλιάδων στρατιωτών συνοδευόμενη από μεταγωγικά και αρματαγωγά σκάφη βρίσκεται ήδη στο λιμάνι της Μερσίνας. Ο απόπλους της δολοφονικής αποστολής, που ξεκινά στις 17.00 της 19ης Ιουλίου, κάθε άλλο παρά μυστικός είναι. Χιλιάδες Τούρκοι πολίτες βρίσκονται συγκεντρωμένοι στο λιμάνι φωνάζοντας ανθελληνικά συνθήματα, τα διεθνή δίκτυα μεταδίδουν ζωντανά τις εξελίξεις, με το BBC, μάλιστα, να δείχνει πλάνα της εξόδου των πολεμικών πλοίων.
Αδιαφορία
Οι μόνοι που αδιαφορούν για τις εξελίξεις είναι οι στρατοκράτες των Αθηνών, μοιράζοντας αφειδώς σε ήρεμους τόνους διαβεβαιώσεις ότι «…η κατάσταση είναι υπό πλήρη έλεγχο» και ότι έχουν λάβει εγγυήσεις από τους Αμερικανούς ότι οι Τούρκοι μπλοφάρουν και δεν θα φτάσουν στην Κύπρο. Τα ξημερώματα της 20ής Ιουλίου, στις 05.00 τα χαράματα, οι πρώτοι Τούρκοι στρατιώτες αποβιβάζονται στα παράλια της Κερύνειας, ενώ λίγη ώρα μετά, οι βομβαρδισμοί στα στρατόπεδα της ΕΛΔΥΚ στο αεροδρόμιο και στην πόλη της Λευκωσίας επιβεβαιώνουν τον προδοτικό ρόλο της δικτατορίας στην κυπριακή τραγωδία.
Ακόμα και έτσι όμως η προέλαση του «Αττίλα» στην ανυπεράσπιστη από στρατιωτικές δυνάμεις Κύπρο δεν γίνεται χωρίς απώλειες. Οι αποδιοργανωμένες από τον εμφύλιο μακαριακών-ΕΟΚΚΑ Β’ δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ αντιστέκονται σθεναρά, ακόμα και όταν οι εντολές που έρχονται από την Αθήνα την ώρα της σύγκρουσης είναι «αυτοσυγκράτηση»… Οι σημαντικότερες νίκες των εισβολέων σημειώνονται κατά τη διάρκεια κατάπαυσης πυρός, που τηρείται μόνο από την ελληνική πλευρά, ενώ την ίδια στιγμή τουρκικές δυνάμεις προβαίνουν σε πάνω από 55 καταμετρημένες παραβιάσεις της.
Σαφώς ευκολότερο ρόλο έχουν οι εισβολείς όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αμάχους και γυναικόπαιδα. Σκορπούν τον θάνατο και τη φρίκη, ενώ οι βομβαρδισμοί με τις απαγορευμένες βόμβες ναπάλμ δείχνουν το πώς εννοεί ο «Αττίλας» την «ειρηνευτική αποστολή». Ακόμα και ο τότε ο Αμερικανός επιτετραμμένος στη Λευκωσία Φρέντερικ Μπράουν, ο οποίος φυσικά δεν βιώνει την κτηνωδία των εισβολέων, δείχνει έκπληκτος από την τουρκική σκληρότητα: «Οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν αμερικανικά τανκ, φορούσαν αμερικανικές μπότες, πετούσαν με αμερικανικά αεροπλάνα. Βρήκα τους Τούρκους πολύ σκληρούς. Πολύ άκαμπτους. Και με καμία διάθεση να διαπραγματευτούν».
Το δράμα της Κύπρου ολοκληρώνεται με τον δεύτερο «Αττίλα», στις 14 Αυγούστου 1974, με τους Τούρκους να ελέγχουν το 38% της κυπριακής γης αφήνοντας πίσω χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους, πάνω από 200 χιλιάδες πρόσφυγες και μια τραυματισμένη εθνική συνείδηση που 48 χρόνια μετά κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα της παρακολουθώντας τουρκικά σίριαλ…
Ντεγκρέτσια: Η αμηχανία ενός επώνυμου με ονομασία προέλευσης... - Η μακρά ιστορία από την αρχή
Ο ρόλος του Χένρι Κίσινγκερ
Εκτός των προβλημάτων που αντιμετωπίζει μόνη κατά πάντων η Κυπριακή Δημοκρατία, βρίσκει απέναντι το ισχυρότερο πρόσωπο της διεθνούς διπλωματικής σκηνής της εποχής. Η ξεκάθαρη αντιπάθεια του τότε πανίσχυρου υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Χένρι Κίσινγκερ για τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον οδηγεί στο να μετατραπεί σε σταθερό σύμμαχο, σχεδιαστή και εκτελεστή των τουρκικών σχεδίων στην περιοχή και διαχρονικά ανεπιθύμητο πρόσωπο για τον Ελληνισμό.
Η ανθελληνική δράση του δεν διαφοροποιείται ούτε μετά τη διχοτόμηση όπως φαίνεται ξεκάθαρα σε απόρρητο έγγραφο του Στέιτ Ντιπάρμεντ που βγήκε στη δημοσιότητα πριν από μερικά χρόνια. Σε συνομιλία του με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς, τον Νοέμβριο του 1975, ο «μάγος της διπλωματίας» εκδηλώνει την αγωνία του για πιθανή φιλελληνική μεταστροφή του Κογκρέσου στο Κυπριακό: «Η άποψή μου είναι ότι αν δεν επαναληφθούν σύντομα οι διαπραγματεύσεις, το Κογκρέσο θα επιβάλει μια νέα αντιπαράθεση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας. Αυτή δεν είναι μια ρεαλιστική πολιτική για την Τουρκία. Στην πραγματικότητα δεν μπορούν να στραφούν προς τη Σοβιετική Ενωση. Οι Ελληνες μπορεί τότε να προκαλούν συνεχείς κρίσεις στο Αιγαίο, αφήνοντας την Τουρκία σε άμυνα. Αυτός είναι ο φόβος μου. Εάν δεν υπάρξει διευθέτηση στους προσεχείς μήνες, η λογική των γεγονότων μπορεί να μας οδηγήσει στο πλευρό της Ελλάδας».
Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που αντιδρά ο Κίσινγκερ στην προοπτική να κατέχουν οι Τούρκοι «μόνο» το 18% της Μεγαλονήσου, λέγοντας: «Δεν είναι δυνατόν», ενώ χαράζει κοινή γραμμή αντιμετώπισης του Μακαρίου με τον Ντενκτάς: «Θα είμαστε σε καλύτερη θέση ν’ αντισταθούμε στον Μακάριο εάν κάνεις κάποια συγκεκριμένη πρόταση»…
Ειδήσεις σήμερα
Συντριβή αεροπλάνου στην Καβάλα: 10 μύθοι και αλήθειες για την πτώση του Antonov