«Ήμασταν φίλοι και παίζαμε μπιρίμπα. Την ημέρα που έφυγε ήταν τα γενέθλιά μου. Καταρχάς, επειδή εγώ ήμουν στην Θεσσαλονίκη σε πρόβα τζενεράλε, δεν πήγα να τη χαιρετήσω στο χωριό. Ήξερα ότι υπήρχε πρόβλημα. Δεν έχω δει ότι «έφυγε», είναι μέσα μου η Καιτούλας μας», είπε αρχικά η Ελισάβετ Κωνσταντίνου.

Και συνέχισε: «Είναι δύσκολο πολύ, αλλά από την άλλη θα πω ότι κανείς δεν μπορεί να μου πάρει αυτές τις μνήμες που έχω εγώ με την Καίτη. Είναι πολύτιμο. Είναι σοκ».

«Αν δεν είχα κάνει όλα αυτά που έχω κάνει κι έχω μαλακώσει με αυτό το θέμα, θα ήταν πολύ ζόρι. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Πιστεύω ότι οι πράξεις κι ο τρόπος που ζούμε οδηγεί στο πότε θα πούμε γεια. Μένουμε όσο θέλουμε γιατί εγώ πιστεύω ότι έχουμε κάνει ήδη το σχέδιο ζωής πριν έρθουμε.

Εννοώ ότι τα πράγματα είναι προκαθορισμένα από πριν, πιστεύοντας ότι ερχόμαστε και ξαναερχόμαστε. Πιστεύω στη θεωρία της μετεμψύχωσης, αλλιώς πως; Ερχόμαστε για να διορθώσουμε και να εξελίξουμε πράγματα. Είναι οι συμπαντικοί νόμοι», κατέληξε η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου.