Αντί όμως νερού, μόλις σε πέντε μέτρα βάθος, αρχίζει να αναβλύζει πετρέλαιο μαζί με την αντίστοιχη δυσοσμία. Ο Ζαμπέλης γίνεται έξαλλος αφού θεωρεί το γεγονός αποτελεί σαμποτάζ των γειτόνων, που μη θέλοντας ν’ αποκτήσει ο νέος οικοπεδούχος νερό ρίχνουν πετρέλαιο μέσα στη γεώτρηση του. Υποβάλλει μάλιστα μήνυση κατ’ αγνώστων ενώ παραφυλά τα βράδια να δει ποιος ρίχνει πετρέλαιο στο οικόπεδό του.

Όταν ο “ένοχος” δεν βρίσκεται ο άτυχος σερβιτόρος και πατέρας τριών παιδιών συνεχίζει τις προσπάθειες διάνοιξης του πηγαδιού αλλά τα ίδια αποτελέσματα είναι : πετρέλαιο… Απευθύνεται στον κοινοτάρχη Μοσχάτου, ο οποίος κάνει αυτοψία στο οικόπεδο και εν συνεχεία εξελίσσετε ο παρακάτω διάλογος σύμφωνα με τις εφημερίδες :–“Εδώ αναβλύζει πετρέλαιο. Τι κάθεσαι και δεν πηγαίνεις να κάνεις μια δήλωση στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ;” –“Δηλαδή δεν μου το ρίχνουν οι γείτονες για εκδίκηση ; “.

Η εκεί συνάντηση με τον αρμόδιο τμηματάρχη είναι απογοητευτική. “Θέλω να δηλώσω πως στο κτήμα μου από ένα πηγάδι που άνοιξα προ πολλού αναβλύζει πετρέλαιο”, λέει ο Ζαμπέλης. Ο υπάλληλος τον κοιτάει με καχυποψία “δια την καλήν διανοητικήν κατάστασιν αυτού που του μιλούσε” και του απαντά μάλλον ειρωνικά : “Δεν βαριέσαι !Μη σου παίρνουν τα μυαλά. Κοίταξε άνθρωπε μου τη δουλίτσα σου και άσε τα όνειρα”. Όταν ο Ζαμπέλης προσπαθεί να εξηγήσει ο υπάλληλος απαντά σοβαρά : “Εκεί άνθρωπε μου υπήρχαν την εποχή του πολέμου αποθήκες πετρελαίου. Δεν αποκλείεται να έσπασε καμία από αυτές”.

Ο Ζαμπέλης αποχωρεί απελπισμένος από το υπουργείο, χωρίς πετρέλαιο και χωρίς νερό και είναι αποφασισμένος να σκεπάσει το δύσοσμο πηγάδι. Άγνωστο με ποιον μεσολαβητή γνωρίζει τον πρώην βουλευτή Κυκλάδων και τότε γερουσιαστή Αττικοβοιωτίας Δημήτριο Ζαμάνο. Ο τελευταίος είναι και χημικός και μεταβαίνει ο ίδιος στο οικόπεδο για να κάνει τις δικιές έρευνες του έρευνες. Βγάζει αρκετό από το μαύρο και ελαιώδες νερό του πηγαδιού και κατόπιν ειδικών χημικών εξετάσεων αποφαίνεται ότι πρόκειται για καθαρό πετρέλαιο και πραγματικής πετρελαιοπηγής. Εδώ αξίζει ν’ αναφέρουμε ότι ο Ζαμάνος εκτός από γερουσιαστής και χημικός είναι και επενδυτής μεγάλων εκτάσεων στην Αττική και ειδικά στη Γλυφάδα και βλέπει σε αυτό το οικόπεδο των μόλις 450 πήχεων μια ακόμα επενδυτική ευκαιρία.

Ο βιοπαλαιστής σερβιτόρος δεν θέλει και πολύ να πειστεί από τον γερουσιαστική-χημικό και τα Χριστούγεννα του 1923 επιστρέφει στον υπάλληλο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας που τον είχε θεωρήσει γραφικό λέγοντάς του ότι “Κάνω τη δήλωση ότι θα εκμεταλλευτώ πετρελαιοπηγή που υπάρχει στο κτήμα μου, Να την καταχωρήσετε”. Πράγματι, συστήνεται εταιρία προς έρευνα και ανακάλυψη πετρελαιοφόρου κοιτάσματος στην οποία μετέχουν εκτός του οικοπεδούχου, οι Δ. Ζαμάνος, Σ. Καραγεώργος, Γ. Μαντζούνης και Ο. Αραβαντινός.

Ο Ζαμπέλης εγκαταλείπει τη δουλειά του στο καφενείο και ρίχνει όλες του τις οικονομίες στην ιδιόκτητη πετρελαιοπηγή… Λαμβάνει μάλιστα μεγάλο τραπεζικό δάνειο για αγορά γεωτρύπανου για να πετύχει γρηγορότερη παραγωγή από μέχρι τότε η άντληση του πετρελαίου γινόταν χειροκίνητα. Δεν λείπουν μάλιστα οι επαφές του με ομογενείς που θέλουν να επενδύσουν στην χρυσοφόρα επένδυση.

Γύρω στις 22 Ιανουαρίου 1934 γίνεται θα λέγαμε η επίσημη παρουσίαση της γεώτρησης παρουσία πολλών δημοσιογράφων που την επόμενη ημέρα δημοσιεύουν στις εφημερίδες που εργάζονται παρόμοια ρεπορτάζ. Διαβάζουμε από τους συναδέλφους της εποχής : “Χθες το απόγευμα μεταβήκαμεν εις το κτήμα του Ζαμπέλη του οποίου αν πραγματικά κάτω από το οικόπεδό του υπάρχει κοίτασμα πετρελαίου, θα γίνει σύντομα εκατομμυριούχος, χωρίς βεβαίως και τώρα να βγαίνει ζημιωμένος. Απλούστατα, γιατί και τώρα κερδίζει με το εύρημά του. Το αντεληφθήκαμεν αυτοπροσώπως. Εκεί που επρόκειτο να ανοίξει πηγάδι, καθ’ υπόδειξιν του κ. Ζαμάνου, ηνοίχθη μια περιφερειακή τάφρος βάθους επτά περίπου μέτρων, μήκους 15 μέτρων και πλάτους επτά περίπου μέτρων. Από παντού πηγάζει το πετρελαιοφόρον νερό, το οποίον αντλείται με μια χειροκίνητη προς το παρόν αντλία”.

Η εξόρυξη γίνεται με πρωτόγονο τρόπο από δύο νεοπροσληφθέντες υπαλλήλους. Το πετρέλαιο ρίχνεται σε ένα μεγάλο ντεπόζιτο που έχει στις άκρες του έναν σωλήνα. Όταν αυτό γεμίσει ανοίγει ο σωλήνας για να φύγει το νερό και εν συνεχεία κλείνεται και αποθηκεύεται το πετρέλαιο σε σιδερένια βαρέλια. Με αυτό τον απαρχαιωμένο τρόπο έχουν συγκεντρωθεί μόλις τις τελευταίες δύο ημέρες 1.200 οκάδες ακάθαρτου πετρελαίου το οποίο εν συνεχεία αποστραγγίζεται σε ειδικούς κάδους. Ο Ζαμάνος αναφέρει πως όταν η γεώτρηση φτάσει σε βάθος 300 μέτρων το … κοίτασμα θα μπορέσει να δώσει μέχρι 40.000 οκάδες ημερησίως. Λέγεται μάλιστα ότι ήδη κάποια πετρελαιοκίνητα εργοστάσια προμηθεύονται πετρέλαιο από την πηγή του Ζαμπέλη… Για να εντυπωσιάζουν μάλιστα τους δημοσιογράφους οι επενδυτές τους ζητούν να βουτήξουν στην πηγή μια εφημερίδα ή μια πετσέτα και εν συνεχεία ν’ ανάψουν ένα σπίρτο με αποτέλεσμα φυσικά αυτή να φουντώσει.

Το “θαύμα” όμως κρατά δυστυχώς μόνο λίγες ημέρες. Όσο το βάθος της γεώτρησης μεγαλώνει τόσο αυξάνεται η ποσότητα του νερού και μειώνεται εκείνη του πετρελαίου. Παράλληλα, οι έρευνες του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας διαπιστώνουν ότι το πετρέλαιο στην περιοχή είναι αποτέλεσμα μεγάλης διαρροής διπλανού εργοστασίου χημικών που έχει μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα και γειτονικών οικοπεδούχων που είχαν αρχίσει και αυτοί να ονειρεύονται δικές τους πετρελαιοπηγές…Οι επενδυτές εξαφανίζονται, τα χρέη καθώς και τα γέλια πίσω από τη πλάτη του Ζαμπέλη εμφανίζονται, με τον τελευταίο να πουλά απελπισμένος το οικόπεδό του προσπαθώντας να βρει πλέον οποιαδήποτε δουλειά για να ζήσει την πολύτεκνη οικογένειά του…