Έρευνα – επιμέλεια Ανδρέας Ντίνης

Στο νέο τεύχος του ET Magazine του EleftherosTypos.gr με αφορμή την καταστροφική έκρηξη του ηφαιστείου Φουέγκο αλλά  και του Κιλαουέα στην Χαβάη, θα δούμε τα φονικότερα ηφαίστεια στην ανθρώπινη ιστορία, τους κίνδυνους μιας τέτοιας έκρηξης αλλά και το τι γίνεται με τα Ελληνικά και τα γειτονικά ηφαίστεια της Ιταλίας.

Ξεκινώντας να πούμε από το 1.500 μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο περίπου 280.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει από εκρήξεις ηφαιστείων. Από αυτούς, οι 170.000 ήσαν τα θύματα μόνο έξι μεγάλων εκρήξεων. Μετά το 2000 οι θάνατοι από τα ηφαίστεια διεθνώς είναι κοντά στους 2.000. Μερικά από τα ηφαίστεια αυτά είναι ο Βεζούβιος, η Αίτνα, το Κρακατόα αλλά και το  το ηφαίστειο της Θήρας.

Οι φονικότερες εκρήξεις στην ανθρώπινη ιστορία

Βεζούβιος

Το υπερδραστήριο ηφαίστειο στον κόλπο της Νάπολης στην Ιταλία έχει «ξεσπάσει» πάνω από 30 φορές στην καταγεγραμμένη Ιστορία. Η γνωστότερη -και καταστροφικότερη- έκρηξή του έγινε ωστόσο το 79 μ.Χ., με τη λάβα και τη στάχτη να εξαφανίζουν για πάντα την Πομπηία από τον χάρτη. Οι φονικές του συνέπειες για τον άνθρωπο ίσως να μη γίνουν ποτέ γνωστές, από τα αρχαιολογικά ευρήματα ωστόσο έχουμε έναν πρόχειρο αριθμό: τουλάχιστον 1.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον θυμό του Βεζούβιου…

Κρακατόα 

Το 1883, το ηφαίστειο του νησιού της Ινδονησίας Κρακατόα «έσκασε» με δύναμη που υπολογίζεται σε κάτι αντίστοιχο με 13.000 ατομικές βόμβες! Οι ήχοι από τις εκρήξεις μάλιστα ακούστηκαν ως τις ανατολικές ακτές της Αφρικής. Δεκάδες γειτονικές πόλεις και χωριουδάκια εξαφανίστηκαν από τον χάρτη μεμιάς, με το τσουνάμι που προκλήθηκε να ολοκληρώνει το ζοφερό σκηνικό: 36.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ η καταστροφή ήταν ανυπολόγιστη. Το ίδιο το Κρακατόα μάλιστα βυθίστηκε στον ωκεανό, για να αναδυθεί το 1927 ένα νέο ηφαίστειο στη θέση του, που οι ντόπιοι ονόμασαν τιμητικά «το παιδί του Κρακατόα » (Anak Krakatoa)…

Αγία Ελένη

Στις 18 Μαΐου 1980, έπειτα από 120 χρόνια «ύπνου», το ηφαίστειο της Αγίας Ελένης στις ΗΠΑ ξύπνησε, σκορπίζοντας λάβα και στάχτη σε ύψος 16 μιλίων και τον όλεθρο σε τρεις πολιτείες: Ουάσιγκτον, Άινταχο και Μοντάνα. Περίπου 75 άνθρωποι και χιλιάδες ζώα έχασαν τη ζωή τους, ενώ μια δασική έκταση 200 τετραγωνικών μιλίων έγινε μονομιάς κάρβουνο…

Tambora

Ο δείκτης ηφαιστειακής εκρηκτικότητας φτάνει μέχρι το 8. Στην κλίμακα αυτή, η έκρηξη του Tambora της Ινδονησίας στα 1815 ανήλθε στο 7 και έριξε την περιοχή στο μαύρο σκοτάδι: χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν επιτόπου, ενώ η καμμένη γη, η πείνα και οι αρρώστιες ευθύνονται για τον θάνατο άλλων τόσων. Η μεγαλύτερη ηφαιστειακή έκρηξη στα χρονικά του ανθρώπου άλλαξε το παγκόσμιο κλίμα τόσο καθοριστικά (ακόμα και οι καλλιέργειες στην Ευρώπη επηρεάστηκαν) που το 1816 έμεινε γνωστό στην Ιστορία ως η χρονιά χωρίς καλοκαίρι…

Mauna Loa

Το Mauna Loa βρίσκεται στο Μεγάλο Νησί της Χαβάης και είναι το μεγαλύτερο και πιο δραστήριο ηφαίστειο του πλανήτη. Από το 1843, το «άτακτο» ηφαίστειο έχει ξυπνήσει 33 φορές, με την τελευταία του αναλαμπή να σημειώνεται το 1984. Οι συνέπειες της δράσης του ευθύνονται για την περίεργη μορφολογία του νησιωτικού κράτους, με νησάκια να βυθίζονται και άλλα να αναδύονται σε κάθε του «καπρίτσιο»…

Pelée

Το ηφαίστειο Pelée, που δεσπόζει στη Μαρτινίκα, ξύπνησε βίαια τον Μάιο του 1902 σκοτώνοντας 30.000 ανθρώπους και εξαφανίζοντας την παραλιακή πόλη St. Pierre. Η καταστροφή ήταν τέτοια που έκτοτε ο όρος «pelean» προστέθηκε στο ηφαιστειακό λεξιλόγιο για να περιγράψει το είδος ακριβώς της έκρηξης του Pelée…

Θήρα 

Κάπου 3.500 χρόνια πριν, ένα γεγονός με κατακλυσμιαίες συνέπειες συντάραξε τη Μεσόγειο: το ηφαίστειο της Θήρας είχε ξυπνήσει, με την έκρηξή του να υπολογίζεται σε 4-5 φορές πιο δυνατή -και φονική- από την αντίστοιχη του Krakatoa του 1883. Το Αιγαίο βυθίστηκε το σκοτάδι, ο Μινωικός πολιτισμός έφτανε στο τέλος του, ενώ οι πολιτισμοί της Μεσογείου θα άλλαζαν μια για πάντα. Πόλεις ισοπεδώθηκαν, στάχτη κάλυψε τις γειτονικές χώρες και τεράστια κύματα άλλαξαν τη γεωμορφολογία της μεσογειακής λεκάνης…

Nevado del Ruiz

Η έκρηξη ήταν μικρή -σε απόλυτους ηφαιστειακούς όρους-, άλλος ήταν ο λόγος που το ξύπνημα του ηφαιστείου της Κολομβίας στις 13 Νοεμβρίου 1985 λογίζεται ως η δεύτερη φονικότερη έκρηξη του 20ού αιώνα και τέταρτη πιο φονική στην καταγεγραμμένη Ιστορία: οι χείμαρροι λάσπης. Οι 1.500 άνθρωποι που ζούσαν στους πρόποδες του ηφαιστείου θάφτηκαν κάτω από τα ποτάμια της λάσπης, η οποία σάρωσε και τη γειτονική πόλη Armero, μην αφήνοντας τίποτα όρθιο στο δόλιο πέρασμά της. Όταν υποχώρησε η λάσπη, 23.000 άνθρωποι βρέθηκαν νεκροί, ενώ οι ζημίες της ανυπολόγιστης αυτής καταστροφής ανήλθαν στο 1 δισ. δολάρια, το 1/5 του ΑΕΠ της χώρας, γεγονός που βύθισε την Κολομβία στη φτώχεια και την εξαθλίωση…

Pinatubo

Η ηφαιστειακή έκρηξη του Pinatubo το 1991 έφτασε ως τη στρατόσφαιρα και επηρέασε το παγκόσμιο κλίμα: για τα επόμενα δύο χρόνια, το κλίμα του πλανήτη θα ήταν πιο κρύο κατά 1 βαθμό Κελσίου. Το Pinatubo είχε σιγήσει βέβαια για 6 αιώνες, είχε λοιπόν πολλά να πει. Και άλλα τόσα να κάνει: το ηφαίστειο στέρησε τη ζωή σε 700 ανθρώπους, οι προβλέψεις ωστόσο των επιστημόνων για τη διαφαινόμενη έκρηξη ήδη έναν χρόνο πριν κατάφερε να σώσει χιλιάδες άλλους. Και πάλι όμως ο θυμός του ηφαιστείου έστησε ένα από τα πλέον δραματικά περιβαλλοντικά σκηνικά που έζησε ποτέ ο άνθρωπος: με τη στάχτη να αγγίζει υψόμετρο 22 μιλίων, οι «βρυχηθμοί» του Pinatubo ακούστηκαν σε όλη την οικουμένη…

Πριν λίγες μέρες το  παγκόσμιο δίκτυο παρακολούθησης ηφαιστείων «Global Volcano Model» (GVM), με αφορμή την πρόσφατη ενεργοποίηση του ηφαιστείου Κιλαουέα της Χαβάης δημοσίευσε κάποια στοιχεία σχετικά με τις δραστηριότητες των ηφαιστείων αλλά και τις συνέπειες τους.

https://www.youtube.com/watch?v=BC9eqjS48lY

Πώς γίνονται οι εκρήξεις των ηφαιστείων

Κάποτε πολλοί νόμιζαν ότι ολόκληρο το εσωτερικό της Γης ήταν μία διάπυρη μάζα υγροποιημένων πετρωμάτων και ότι ο στερεός φλοιός της Γης επιπλέει στην υγροποιημένη ολόθερμη αυτή μάζα. Σήμερα οι γεωλόγοι πιστεύουν ότι μόνο σε μερικά μέρη της Γης υπάρχουν τετοιοι θύλακες. Αν τα στερεά πετρώματα, που βρίσκονται επάνω από αυτούς τους θύλακες, υποστούν ρήγματα ή εξασθενήσουν, το μάγμα μπορεί να βρει διέξοδο ανάμεσά τους. Αυτή η διέξοδος του μάγματος στην επιφάνεια αποτελεί την έκρηξη των ηφαιστείων.

Υπάρχουν εκρήξεις βίαιες και εκρήξεις μικρής δύναμης. Αν το μάγμα, που βγαίνει από τον κρατήρα του ηφαιστείου, δεν είναι πολύ πυκνό, τα αέρια εξέρχονται εύκολα και οι εκρήξεις τότε δεν είναι δυνατές. Αν όμως το μάγμα είναι πυκνόρρευστο, τα αέρια δυσκολεύονται να βγουν και τότε οι εκρήξεις είναι πολύ βίαιες.

Το μάγμα που βγαίνει από το ηφαίστειο λέγεται λάβα. Η λάβα όταν βγει από το ηφαίστειο, με τον καιρό κρυώνει και στερεοποιείται. Αν εκτιναχθεί ψηλά στον αέρα, στερεοποιείται σε σκόνη που λέγεται ηφαιστειακή τέφρα ή σποδός.

Η λάβα σε υγρή μορφή

Η λάβα σε στέρεα μορφή

Σε κάποια ηφαίστεια, στον πλανήτη μας, έχουμε και την άνοδο υλικού που κάποτε ήταν ζωντανοί οργανισμοί. Αυτό συμβαίνει όταν το ηφαίστειο βρίσκεται σε περιοχή που συγκλίνουν οι τεκτονικές πλάκες, και μάλιστα εδρεύει στην πλάκα κάτω από την οποία βυθίζεται η άλλη. Η βυθιζόμενη πλάκα παρασύρει οργανικό υλικό το οποίο τελικά ανακυκλώνεται από το ηφαίστειο στην γήινη ατμόσφαιρα.

https://www.youtube.com/watch?v=6sgT0SH3MFs

Τέτοιο παράδειγμα έχουμε όταν η σύγκλιση είναι υποθαλάσσια και παρασύρεται βιομάζα που έχει κατακρημνηστεί στο βυθό της θάλασσας, όπως πλαγκτόν, νεκροί θαλάσσιοι οργανισμοί κλπ. Τα φαινόμενα παραγωγής αερίων και τέφρας στις περιπτώσεις αυτές είναι πολύ έντονα και έχουν άμεση επίδραση στο κλίμα του πλανήτη, το οποίο και ρυθμίζουν είτε με τον μηχανισμό του φαινομένου του θερμοκηπίου (λόγω του διοξειδίου του άνθρακα που εκλύεται από τις πρώην οργανικές ενώσεις) που αυξάνει τη θερμοκρασία, ή τη μείωση της θερμοκρασίας που προκαλείται λόγω των αερίων (θειούχες ενώσεις) ή της τέφρας που έχουν ανακλαστικές ιδιότητες και εμποδίζουν το ηλιακό φως από το να φτάσει στην επιφάνεια του πλανήτη.

280.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει παγκοσμίως από εκρήξεις ηφαιστείων

Σύμφωνα με την έρευνα κάθε χρόνο συμβαίνουν περίπου 60 εκρήξεις ηφαιστείων. Χονδρικά κάθε δύο χρόνια αφυπνίζεται και εκρήγνυται ένα ηφαίστειο που δεν είχε ιστορικό προηγούμενο. Το Κιλαουέα, είναι το πιο ενεργό στον κόσμο εδώ και 35 χρόνια.

Σήμερα περίπου 800 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε απόσταση περίπου 100 χιλιομέτρων από κάποιο ενεργό ηφαίστειο και από αυτούς τα 200 εκατομμύρια βρίσκονται στην Ινδονησία. Συνολικά υπάρχουν περίπου 1.500 ενεργά ηφαίστεια σε 81 χώρες, σύμφωνα με το δίκτυο GVM και το BBC.

Πώς θεωρείται ενεργό ένα ηφαίστειο και ποιοι είναι οι κίνδυνοι

Ένα ηφαίστειο θεωρείται ενεργό, όταν είχε εκραγεί σχετικά πρόσφατα και μπορεί να «δώσει» νέες εκρήξεις στο όχι μακρινό μέλλον. Ο κίνδυνος δεν προέρχεται τόσο από τη λάβα, η οποία, παρόλο που καίει και θάβει τα πάντα στο πέρασμά της, συνήθως κινείται αργά (το πολύ με 30 χιλιόμετρα την ώρα) και έτσι οι άνθρωποι μπορούν να την αποφύγουν. Ο κίνδυνος πάντως αυξάνεται, αν καθυστερήσει η εκκένωση μιας περιοχής. Δυνητικά πιο επικίνδυνα είναι τα τοξικά αέρια που εκλύονται από την έκρηξη.

https://youtu.be/D6qUaF_reTw

Πολύ περισσότεροι είναι οι θάνατοι από τις πυροκλαστικές ροές, «χιονοστιβάδες» από πέτρες, στάχτες και αέρια που κινούνται με ταχύτητα 100 και άνω χιλιομέτρων την ώρα, φθάνουν σε θερμοκρασία έως 700 βαθμών Κελσίου και καταστρέφουν το κάθε τι στο πέρασμά τους.

Τέτοιες πυροκλαστικές ροές κατέστρεψαν την Πομπηία το 79 μ.Χ. και σκότωσαν σχεδόν 30.000 ανθρώπους στη Μαρτινίκα της Καραϊβικής το 1902.

Συναφή είναι και τα «λαχάρ» (ινδονησιακή λέξη), λασποροές θραυσμάτων από μίγμα πυροκλαστικών υλικών και νερού, που κινούνται με μεγάλη ταχύτητα, μπορεί να περιέχουν από πέτρες έως δέντρα και σπίτια και να εξαπλωθούν σε απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων από το ηφαίστειο. Το 1985 στην Κολομβία περίπου 25.000 άνθρωποι πέθαναν από τέτοια λαχάρ.

Η ηφαιστειακή στάχτη στον αέρα μπορεί να ταξιδέψει σε απόσταση ακόμη και χιλιάδων χιλιομέτρων, θάβοντας γεωργικές καλλιέργειες και ολόκληρες περιοχές, παρεμποδίζοντας επίσης τις αερομεταφορές και προκαλώντας κλιματικές αλλαγές.

Παρά την επικινδυνότητά τους, μόνο ένα στα πέντε ηφαίστεια της Γης (το 20%) παρακολουθείται συστηματικά με επίγεια όργανα, σύμφωνα με την ηφαιστειολόγο δρα Σάρα Μπράουν του βρετανικού Πανεπιστημίου του Μπρίστολ.

Τι συμβαίνει σε Ελλάδα και Ιταλία

Στην Ευρώπη τα περισσότερα ηφαίστεια υπάρχουν στην Ιταλία (14) και ακολουθεί η Ελλάδα με πέντε (Σαντορίνη, Μέθανα, Μήλος, Νίσυρος, Γυαλί Δωδεκανήσου-υποθαλάσσια καλδέρα Κω), ενώ η Τουρκία έχει 13. Η Γαλλία και η Γερμανία έχουν από ένα μόνο ηφαίστειο, ενώ η Ισπανία δύο. Συνολικά στην περιοχή Μεσογείου-Δυτικής Ασίας υπάρχουν 46 ηφαίστεια, των οποίων η ηφαιστειακή δραστηριότητα οφείλεται κυρίως στην υποβύθιση της Αφρικανικής τεκτονικής πλάκας κάτω από την Ευρασιατική πλάκα.

Στο Αιγαίο ειδικότερα, η Αφρικανική πλάκα υποβυθίζεται κάτω από την υποπλάκα του Αιγαίου, με αποτέλεσμα την τήξη της πρώτης, την παραγωγή μάγματος και τη δημιουργία μιας ηφαιστειακής ζώνης παράλληλα με τη ζώνη υποβύθισης. Έχει σχηματισθεί έτσι το «ηφαιστειακό τόξο» του Νοτίου Αιγαίου, μια ζώνη μήκους περίπου 500 χιλιομέτρων και πλάτους 20 έως 40 χλμ. Κατά τα τελευταία 40 εκατομμύρια χρόνια η ηφαιστειακή δραστηριότητα έχει μετατοπισθεί σταδιακά από το Βόρειο στο Κεντρικό και πιο πρόσφατα στο Νότιο Αιγαίο.

Ιστορικά στην ευρύτερη περιοχή Ευρώπης-Ανατολικής Μεσογείου οι περισσότερες εκρήξεις είναι μικρές (0-2 στην κλίμακα ηφαιστειακής εκρηκτικότητας VEI), ενώ ισχυρές εκρήξεις άνω του 4 στην κλίμακα αυτή έχουν «δώσει» μόνο πέντε ηφαίστεια στην Ιταλία και στην Ελλάδα.

Η μεγαλύτερη έκρηξη στην περιοχή, ισχύος 7 VEI, ήταν αυτή περί το 1610 π.Χ. στην αρχαία Θήρα (Σαντορίνη), που έχει συνδεθεί με την καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού. Η έκρηξη είχε προκαλέσει μεγάλες πυροκλαστικές ροές, διασπορά τέφρας, λαχάρ και τσουνάμι. Περίπου την ίδια εποχή είχε γίνει και μια ανάλογα ισχυρή έκρηξη του Βεζούβιου στην Ιταλία, που συναγωνίζεται εκείνη της Θήρας.

Μετά το 1500 μ.Χ. τα περισσότερα θύματα στην Ευρώπη έχουν προκληθεί από εκρήξεις τεσσάρων ιταλικών ηφαιστείων: των Φλεγραίων Πεδίων κοντά στη Νάπολη (πιο πρόσφατη έκρηξη το 1538), του Βεζούβιου (τελευταία έκρηξη το 1944), του Στρόμπολι (βρίσκεται εδώ και 2.000 χρόνια μέχρι σήμερα σε σχεδόν συνεχή εκρηκτική φάση) και της Αίτνας (τελευταία έκρηξη το 2017 με τραυματίες και συνεργείο του BBC).

Ακολουθούν σε αριθμό τα περίπου 120 θύματα των εκρήξεων του ηφαιστείου της Σαντορίνης το 1650 (υποθαλάσσια έκρηξη Κολούμπου) και το 1866. Οι συνολικοί γνωστοί θάνατοι από ηφαίστεια στην Ελλάδα κατά τους τελευταίους πέντε αιώνες είναι τουλάχιστον 184, έναντι τουλάχιστον 7.210 στην Ιταλία, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων GVM.

Κατά την παλαιότερη Πλειστόκαινη εποχή έχουν εντοπισθεί ίχνη από τέσσερις εκρήξεις στην Ελλάδα ισχύος 4 VEI και άνω, με πιο ισχυρή εκείνη του ηφαιστείου της Κω (7,1 VEI) πριν 161.000 χρόνια.

Στην Σαντορίνη και την Νίσυρο τα πιο ενεργά

Κατά την Ολόκαινο γεωλογική εποχή που άρχισε πριν περίπου 12.000 χρόνια και την οποία ακόμη διανύουμε, έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα 18 επιβεβαιωμένες εκρήξεις ισχύος 1 έως 7 VEI από τέσσερα ηφαίστεια, καθώς και μία ακόμη πιθανή έκρηξη. Από αυτές, στην πιο πρόσφατη ιστορική εποχή οι 11 εκρήξεις προέρχονται από τη Σαντορίνη και τη Νίσυρο, που θεωρούνται τα δύο πιο ενεργά ηφαίστεια μέχρι σήμερα.

Το ηφαίστειο της Σαντορίνης ξεκίνησε τη δραστηριότητά του πριν περίπου 400.000 χρόνια και εκτιμάται ότι «δίνει» μια μεγάλη έκρηξη κάθε περίπου 20.000 χρόνια. Παραμένει σήμερα το πιο ενεργό, με τέσσερις εκρήξεις από το 1900. Είναι αυτό που έχει σήμερα τον υψηλότερο βαθμό επικινδυνότητας στην Ελλάδα (επιπέδου 3), ενώ της Νισύρου θεωρείται ενδιάμεσου κινδύνου (επιπέδου 2).

Σύμφωνα με τον Σπύρο Παυλίδη, καθηγητή Νεοτεκτονικής και Παλαιοσεισμολογίας στο Τμήμα Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, άλλες εκρήξεις πολύ μικρότερης κλίμακας έγιναν στη Σαντορίνη το 197 π.Χ., το 46 μ.Χ., το 726 μ.Χ., το 1570-73 μ.Χ., το 1707-11 μ.Χ., το 1866-1870 μ.Χ., το 1925-28 μ.Χ., το 1939-41 μ.Χ. και η τελευταία το 1950 στο νησάκι της Νέας Καμένης μέσα στην καλδέρα.

Σήμερα επικίνδυνο θεωρείται και το υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπος, περίπου επτά χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Σαντορίνης, η τελευταία μεγάλη έκρηξή του οποίου συνέβη το 1650. Ηφαιστειακό είναι και το μικρό νησί Χριστιανά νοτιοδυτικά της Σαντορίνης.

 

Το ηφαίστειο της Νισύρου άρχισε να δραστηριοποιείται πριν τουλάχιστον 150.000 χρόνια. Η τελευταία έκρηξή του έγινε το 1888, ενώ η πιο πρόσφατη καταστροφική έκρηξη πριν περίπου 40.000 χρόνια, όταν δημιουργήθηκε η μεγάλη καλδέρα στο εσωτερικό του νησιού, στην οποία πιο πρόσφατα εμφανίσθηκαν μικρότεροι υδροθερμικοί κρατήρες.

Συνεχής είναι η παρακολούθηση με όργανα στα ηφαίστεια Σαντορίνης και Νισύρου, αλλά σε μικρότερο βαθμό στα ηφαίστεια Μήλου και Μεθάνων, που έχουν δώσει από μία έκρηξη κατά την Ολόκαινο εποχή (καμία το Γυαλί, που παρακολουθείται από το Παρατηρητήριο Νισύρου). Έτσι, δεν είναι εύκολο να αξιολογηθεί η επικινδυνότητά τους, με συνέπεια προς το παρόν η Μήλος, τα Μέθανα και το Γυαλί να μην έχουν καταταχθεί σε κάποιο επίπεδο επικινδυνότητας, σύμφωνα με τη βάση VGM.

Αυτά τα ηφαίστεια τρομάζουν τους επιστήμονες – Και δύο ελληνικά στην λίστα

Στις 7 Μαρτίου του 2018 μια επιστημονική έρευνα από κορυφαίους  ηφαιστειολόγους, ανέφερε πως  μια πολύ ισχυρή και καταστροφική έκρηξη ηφαιστείου «δεν είναι αδιανόητη».

Γι’ αυτό, κάλεσαν τις κυβερνήσεις και τους ειδικούς να έχουν έτοιμα διάφορα σχέδια έκτακτης ανάγκης και να μην εστιάζονται μόνο στις συχνότερες φυσικές καταστροφές, όπως οι πλημμύρες και οι σεισμοί.

«Η επόμενη μάλιστα πολύ ισχυρή ηφαιστειακή έκρηξη θα βρει τον κόσμο απροετοίμαστο» αναφέρουν οι επιστήμονες  ενώ ανέφεραν επίσης ότι «μπορεί να εξαφανίσει ολόκληρες πόλεις και περιοχές πολλών εκατομμυρίων κατοίκων, καθώς επίσης να προκαλέσει ευρύτερη αναστάτωση στο παγκόσμιο εμπόριο, στις διεθνείς επικοινωνίες και μεταφορές, στα οικονομικά και τεχνολογικά συστήματα, στο κλίμα και στο περιβάλλον, ακόμη και στη διεθνή ειρήνη».

Μάλιστα, δύο ελληνικά ηφαίστεια, της Σαντορίνης και της Κω, βρίσκονται ανάμεσα σε αυτά που μπορεί να αποτελέσουν απειλή στο μέλλον.

Οι Στέφεν Σελφ (Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ), Κρις Νιούχολ (Κέντρο Mirisbiris Φιλιππίνων) και Αλαν Ρόμποκ (Πανεπιστήμιο Rutgers-Νιού Τζέρσι), που είχαν στο παρελθόν μελετήσει τις εκρήξεις των ηφαιστείων της Αγίας Ελένης στις ΗΠΑ (1980) και του Πινατούμπο στις Φιλιππίνες (1991), με άρθρο τους στο Geosphere, επισημαίνουν ότι ο κόσμος πρέπει να κάνει περισσότερα από ό,τι έως τώρα, αν δεν θέλει να χαθεί ή να απορρυθμισθεί η ζωή του από την επόμενη μεγάλη έκρηξη ηφαιστείου.

Στην κλίμακα του «Δείκτη Ηφαιστειακής Εκρηκτικότητας» (Volcanic Explosivity Index-VEI), που φθάνει έως το οκτώ, οι εκρήξεις που έχουν παγκόσμιες επιπτώσεις, είναι ισχύος επτά ή οκτώ. Τέτοιες εκρήξεις εκτιμάται ότι συμβαίνουν με μέση συχνότητα μία ή δύο φορές ανά χιλιετία.

Όπως τονίζουν οι επιστήμονες, ο σύγχρονος τεχνολογικός κόσμος δεν έχει δει τέτοια έκρηξη. Από τα μέσα του 19ου αιώνα έως σήμερα οι μεγαλύτερες ηφαιστειακές εκρήξεις οπουδήποτε στη Γη ήσαν λίγες ισχύος «έξι», με πιο γνωστές του Κρακατάου στην Ινδονησία το 1883, του Κατμάι στην Αλάσκα το 1912 και του Πινατούμπο στις Φιλιππίνες το 1991.

Η τελευταία μεγάλη έκρηξη ισχύος «επτά» ήταν εκείνη του ηφαιστείου Ταμπόρα της Ινδονησίας το 1815, που σκότωσε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και επέφερε τόσο σοβαρές κλιματικές αλλαγές, που οδήγησε το 1816 να είναι ένα «έτος χωρίς καλοκαίρι» στην Ευρώπη και στην Αμερική.

«Η επόμενη έκρηξη μεγέθους VEI-7 μπορεί να συμβεί στη διάρκεια της ζωής μας ή σε εκατοντάδες χρόνια», δήλωσε ο Νιούχολ, σύμφωνα με το Nature. Οι Νιούχολ και Σελφ είχαν δημιουργήσει τον διεθνή δείκτη VEI το 1982, συνεπώς η γνώμη τους έχει ειδικό βάρος.

Το 1257 η έκρηξη ενός άλλου ινδονησιακού ηφαιστείου είχε προκαλέσει τέτοια ηλιακή σκίαση, που η θερμοκρασία του πλανήτη μας υποχώρησε τόσο, με συνέπεια πιθανότατα να πυροδοτηθεί στη διάρκεια του Μεσαίωνα η λεγόμενη «Μικρή Εποχή των Πάγων» που διήρκεσε για αιώνες.

«Αυτά τα συμβάντα είναι τρομερά σημαντικά για τον πλανήτη, όμως η επόμενη μεγάλη έκρηξη θα συμβεί σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον» τόνισε ο Ρόμποκ. Η γεωργία, η υγεία, η οικονομία, οι μεταφορές και τα άλλα πεδία της σύγχρονης ζωής είναι πλέον πολύ πιο παγκοσμιοποιημένα και αλληλεξαρτώμενα, από ό,τι στο παρελθόν.

Πριν από οκτώ χρόνια, η έκρηξη του ισλανδικού ηφαιστείου Εϊγιαφιαλαγιοκούλ, που ήταν ισχύος μόλις «τρία» στην κλίμακα VEI, καθήλωσε τα αεροπλάνα για μέρες στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια και οι συνολικές οικονομικές ζημιές της έφθασαν τα πέντε δισεκατομμύρια ευρώ.

Οι τρεις ηφαιστειολόγοι τονίζουν ότι πρέπει οι επιστήμονες να αρχίσουν να μελετούν πιο συστηματικά τις πιθανές επιπτώσεις (π.χ. στις επικοινωνίες και στο GPS) και να προετοιμάζουν σχέδια για την επόμενη έκρηξη ισχύος VEI-7. Βασικό αντικείμενο έρευνας επίσης πρέπει να είναι η προσπάθεια καλύτερης πρόβλεψης για το πού μπορεί να συμβεί μια τέτοια έκρηξη.

Ήδη υπάρχει ένας κατάλογος με υποψήφια ηφαίστεια ικανά για έκρηξη ισχύος «επτά» ή και «οκτώ». Αυτά περιλαμβάνουν το Ταούπο στη Νέα Ζηλανδία (εκεί όπου συνέβη η τελευταία στον κόσμο έκρηξη VEI-8 πριν 26.500 χρόνια) και το Νταμαβάντ του Ιράν, σε απόσταση μόλις 50 χιλιομέτρων από την Τεχεράνη.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι «αν μια έκρηξη VEI-7 συμβεί κοντά σε μια μεγάλη πόλη, θα την εξαφανίσει τελείως» και «τα θύματα θα είναι αρκετά εκατομμύρια, εκτός κι έχει υπάρξει έγκαιρη εκκένωση του πληθυσμού σε μαζική κλίμακα». Αυτό είναι κάτι που, μεταξύ άλλων, αφορά τη Νάπολη της Ιταλίας, μια πόλη 4,4 εκατομμυρίων κατοίκων που γειτνιάζει με το ενεργό και επικίνδυνο ηφαίστειο των Φλεγραίων Πεδίων.

Αυτά είναι τα δύο ελληνικά ηφαίστεια υποψήφια για νέα μεγα-έκρηξη

Όσον αφορά τον ελληνικό χώρο, η διάσημη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας (Σαντορίνης) περί το 1610 π.Χ. εκτιμάται ότι ήταν ισχύος «επτά» στην κλίμακα VEI.

Για το μέλλον, οι ερευνητές θεωρούν ότι το ηφαίστειο της Σαντορίνης, καθώς και εκείνο της Κω, το οποίο πριν 160.000 χρόνια περίπου είχε δώσει μια παρόμοια έκρηξη, είναι τα δύο ηφαίστεια του ελλαδικού χώρου που είναι υποψήφια μέσα στις επόμενες χιλιετίες για να προκαλέσουν μια νέα μεγα-έκρηξη ισχύος «επτά» (VEI-7).

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, από μια μελλοντική έκρηξη του πρώτου ηφαιστείου θα κινδυνεύσει άμεσα το νησί της Σαντορίνης, ενώ μια έκρηξη του δεύτερου θα απειλήσει τα νησιά Νίσυρο, Κω και Γυαλί.

Από τις γύρω χώρες, ηφαίστεια ικανά να δώσουν στο μέλλον έκρηξη ισχύος «επτά», είναι πέντε στην Ιταλία, τέσσερα στην Τουρκία, ένα στην Αρμενία, ένα στη Γεωργία και το Νταβανάντ του Ιράν. Σε όλη την Ευρασία δεν υπάρχουν άλλα ηφαίστεια ικανά να προκαλέσουν τόσο μεγάλη έκρηξη. Αντίθετα, υπάρχει μια πληθώρα υποψήφιων μεγα-ηφαιστείων στον Ειρηνικό, στην Ωκεανία και στην Αμερική.

Η δημιουργία του καταλόγου των υποψήφιων μεγα-ηφαιστείων έγινε από τους ερευνητές με βάση έξι επιστημονικά κριτήρια, που περιλαμβάνουν το εκρηκτικό παρελθόν τους, τις τωρινές ενδείξεις κινητικότητας, το γενικότερο τεκτονικό περιβάλλον τους, τη σύνθεση του μάγματος, την πιθανή διαρροή αερίων κ.α.

 

Με πληροφορίες:

Από ΑΠΕ-ΜΠΕ, βιβλίο του Ευθ. Λέκκα «Φυσικές & Τεχνολογικές καταστροφές» εκδόσεις Access, globalvolcanomodel.org

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]