Περίπου 300 οικογένειες του Gardi Sugdub, του «νησιού των καβουριών» στη γλώσσα των Γκούνα, στριμώχνουν σε βαλίτσες το νοικοκυριό τους για να μετακομίσουν αυτή την εβδομάδα απέναντι, στην ξηρά, 2 χλμ. από την ακτή, δίπλα στη ζούγκλα, σε ένα νέο χωριό που έχτισε η κυβέρνηση του Παναμά.
Την περασμένη εβδομάδα, παρέλαβαν ήδη τα κλειδιά για τα τσιμεντένια σπίτια τους. Αφήνουν με βαριά καρδιά πίσω τις καλύβες με τις τσίγκινες και αχυρένιες σκεπές και το χωματόδρομο όπου μεγάλωσαν γενιές και γενιές ψαράδων. Το Gardi Sugdub έχει μόλις 366 μέτρα μήκος και 137 μέτρα πλάτος.
Η 24χρονη Ναντίν Μοράλες και οι γείτονές της κουράστηκαν να είναι πλημμυροπαθείς. Τα φράγματα με πέτρες και κοράλλια δεν έκαναν τη διαφορά και «ο τόπος βράζει», όπως λέει στο AP.
Οι ψαράδες που θα γίνουν ξαφνικά στεριανοί, παρότι θα είναι σε απόσταση 8 λεπτών με τη βάρκα προς το βυθιζόμενο νησί τους, φοβούνται πως, εκτός από τα σπίτια τους, θα χάσουν και την ταυτότητά τους και την παράδοση αιώνων, όπως προσθέτει ο 60χρονος δάσκαλος Εβέλιο Λόπεθ. Κάποιοι θέλουν να μείνουν μέχρι τέλους.
Οι Γκούνα του «νησιού των καβουριών» είναι η πρώτη από τις 63 κοινότητες σε 50 νησιά της Καραϊβικής και στα παράλια του Παναμά που τις επόμενες δεκαετίες θα υποχρεωθούν να ξεριζωθούν λόγω της κλιματικής αλλαγής, καθώς βρίσκονται πια μόλις μισό μέτρο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Οι αρχές του Παναμά υπολογίζουν πως μέχρι το 2050 θα χαθεί το 2% των παράκτιων περιοχών και θα απαιτηθεί πάνω από 1,2 δισεκατομμύριο δολάρια για τη μετεγκατάσταση σχεδόν 40.000 ανθρώπων.
«Μέχρι το τέλος του αιώνα ή και νωρίτερα, όλα τα νησιά των Γκούνα θα βουλιάξουν. Τα παράλια όλου του πλανήτη επηρεάζονται σε διαφορετικές ταχύτητες», σημειώνει ο Στίβεν Πάτον, επιστήμονας του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν. «Προ μηνών, οι κάτοικοι μιας μικρής κοινότητας στο Μεξικό μετακινήθηκαν λόγω της κλιματικής αλλαγής και στη Βενετία και τη Νέα Ζηλανδία οι Αρχές επίσης παλεύουν να δώσουν λύσεις», πρόσθεσε.